Zarys wiary: Kochać bliźniego

KOCHAĆ BLIŹNIEGO

Na pytanie o największe przykazanie wymienia Jezus nie jedno, lecz dwa. Powiązał miłość Boga z miłością bliźniego. Nimi wyznaczył życiu nowy program. Na nowo określił związek pomiędzy człowiekiem i Bogiem. Miłość do ludzi należy do podstawowych zasad życia chrześcijańskiego. Chrześcijanin może być chrześcijaninem tylko wówczas, gdy z bliźnim myśli, czuje i działa. Nie ma więc współzawodnictwa między miłością Boga a miłością bliźniego. Nikt nie może powiedzieć: „kocham Boga”, jeśli nie troszczy się o innych ludzi. I odwrotnie: kto zgodnie z nauką Jezusa żyje dla ludzi, ten znajdzie Boga. Im bardziej stajemy się dla drugich bliźnimi, tym Bóg jest bliżej nas. Bóg pragnie, abyśmy Go kochali w naszych bliźnich. Według tej miary każdy będzie sądzony przez Boga. Ewangelia św. Mateusza przedstawia obrazowo Sąd Ostateczny (Mt 25, 31-46), w którym dobrzy oddzieleni zostaną od złych, tak jak pasterz, spędziwszy wieczorem trzodę z pastwiska, oddziela owce od kozłów i wpędza je do oddzielnych pomieszczeń. Dobrzy to ci, którzy pomagali głodującym, bezdomnym, chorym i uwięzionym. Ich pełne zdziwienia pytanie wskazuje, że czyniąc to, nie myśleli o Bogu. Pomagali, ponieważ ludzie potrzebowali ich pomocy. Ale Jezus podkreśla: „Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili” (Mt 25, 40). Teraz zostają zaproszeni, by „wzięli w posiadanie królestwo, przygotowane (im) od założenia świata” (Mt 25, 34).

O tym, że nie można oddzielić miłości Boga od miłości bliźniego mówi Pierwszy list św. Jana:
Jeśliby ktoś mówił: „Miłuję Boga”, a brata swego nienawidził, jest kłamcą, albowiem kto nie miłuje brata swego, którego widzi, nie może miłować Boga, którego nie widzi (1 J 4, 20).

opr. mg/lb