Przypadek ofiarowania życia w procesie kanonizacyjnym

„Ofiarowanie życia jest nowym przypadkiem w procesie beatyfikacyjnym i kanonizacyjnym”, różniącym się od znanych już, „dotyczących męczeństwa i heroiczności cnót” — ustalił to Papież Franciszek 11 lipca, na mocy listu apostolskiego w formie motu proprio „Maiorem hac dilectionem”.

Papieski dokument, który wszedł w życie z dniem jego ogłoszenia, określa jako „zasługujących na szczególne poważanie i cześć tych chrześcijan, którzy ściślej postępując śladem nauczania Pana Jezusa, ofiarowali dobrowolnie i z wolnością życie za innych”, trwając „w tym postanowieniu aż do śmierci”. Zresztą, mówi dalej motu proprio, „heroiczna ofiara z życia, podyktowana i wspierana przez miłość, jest wyrazem prawdziwego, pełnego i przykładnego naśladowania Chrystusa, a zatem zasługuje na ów szacunek, jakim wspólnota wiernych zazwyczaj otacza tych, którzy dobrowolnie zaakceptowali męczeństwo krwi bądź w stopniu heroicznym praktykowali cnoty chrześcijańskie”. Toteż „po przychylnej opinii, wyrażonej przez Kongregację Spraw Kanonizacyjnych podczas sesji plenarnej z 27 września 2016 r.”, Papież ustalił kryteria, jakimi należy się kierować w postępowaniu procesowym, modyfikując niektóre artykuły konstytucji apostolskiej Divinus perfectionis Magister oraz Normae servandae in inquisitionibus ab Episcopi facendis in Causis Sanctorum, pochodzące z 1983 r.

Tym samym — wyjaśnia sekretarz dykasterii abp Marcello Bartolucci — Papież otworzył „czwartą drogę”, bowiem poprzednie nie wydawały się „wystarczające do interpretacji wszystkich możliwych przypadków świętości zasługującej na kanonizację”, czyniąc „godnymi beatyfikacji te sługi Boże, które inspirując się przykładem Chrystusa, w sposób wolny i zamierzony ofiarowały i poświęciły w ofierze swoje życie dla braci w najwyższym akcie miłości”.

opr. mg/mg