Bł. Maria Kandyda od Eucharystii

Urodziła się 16 stycznia 1884 r. w Catanzaro, dokąd czasowo przeprowadziła się jej rodzina z Palermo ze względu na pracę ojca, radcy sądu apelacyjnego. Wychowywała się w rodzinie głęboko wierzącej, która jednak sprzeciwiła się wstąpieniu do zakonu 15-letniej córki. Dopiero niemal dwadzieścia lat później Maria mogła zrealizować swe młodzieńcze pragnienie. W tym długim okresie oczekiwania wykazywała zadziwiającą siłę ducha i niezwykłą wierność głosowi powołania. Szczególną czcią otaczała Eucharystię, z której czerpała siłę do wypełniania codziennych obowiązków.

25 września 1919 r. wstąpiła do Zgromadzenia Karmelitanek Bosych w Ragusie i przyjęła imię Maria Kandyda od Eucharystii. Od tej pory jej życie jeszcze bardziej było związane z Sakramentem Miłości. Spędzała długie godziny na adoracji przed tabernakulum, zwłaszcza w każdy czwartek od godz. 23 do 24.

Po przeczytaniu Dziejów duszy św. Teresy od Dzieciątka Jezus szczególnie bliska stała się jej duchowość terezjańska, która pomogła jej — jak mówiła — żyć «powołaniem do Eucharystii».

W 1924 r. została wybrana na przełożoną klasztoru. Urząd ten pełniła z krótką przerwą do r. 1947, przyczyniając się do rozwoju karmelu terezjańskiego na Sycylii.

W Roku Świętym 1933, w uroczystość Bożego Ciała, zaczęła pisać swoje «małe arcydzieło» duchowości eucharystycznej Eucharystia. W sakramencie tym dostrzega syntezę wszystkich wymiarów życia chrześcijańskiego, szczególnie wiary, nadziei i miłości. Widzi w nim również głęboki sens trzech ślubów zakonnych, które w głębokim życiu eucharystycznym znajdują nie tylko swój pełny wyraz, ale konkretną realizację, rodzaj głębokiej ascezy i stopniowego upodobniania do jedynego wzoru wszelkiej konsekracji — Jezusa Chrystusa, ukrzyżowanego i zmartwychwstałego. Dla Marii Kandydy Eucharystia jest pokarmem, spotkaniem z Bogiem, zjednoczeniem serc, szkołą cnót, mądrością życia.

Zmarła 12 czerwca 1949 r. w Ragusie, w uroczystość Trójcy Przenajświętszej, po kilku miesiącach ciężkich cierpień fizycznych. Dekret o heroiczności cnót sługi Bożej ogłosiła Kongregacja Spraw Kanonizacyjnych na polecenie Jana Pawła II 18 grudnia 2000 r., a o cudzie przypisywanym jej wstawiennictwu 12 kwietnia 2003 r.

opr. mg/mg