Bł. Marianna Cope

Amerykańska franciszkanka, założycielka wielu szkół i szpitali, opiekunka trędowatych na Hawajach.

Urodziła się 23 stycznia 1838 r. w Heppenheim w Niemczech. Rok później jej rodzice, Barbara Witzenbacher i Peter Koob, wyemigrowali do Stanów Zjednoczonych i osiedlili się w Utice w stanie Nowy Jork. Po przyjęciu obywatelstwa amerykańskiego rodzina zmieniła nazwisko na Cope.

Marianna uczyła się w parafialnej szkole podstawowej w Utice. Po jej ukończeniu pracowała w fabryce odzieży. Choć już we wczesnej młodości pragnęła zostać zakonnicą, aż do 24 roku życia musiała pozostać w rodzinnym domu, aby opiekować się niepełnosprawnym ojcem oraz pomagać matce w wychowaniu młodszego rodzeństwa i w utrzymaniu rodziny.

W 1862 r. wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr z Trzeciego Zakonu św. Franciszka z Syracuse. Rok później złożyła śluby zakonne.

Rozpoczęła działalność apostolską, nauczając dzieci niemieckich emigrantów. Miała wielkie zdolności organizacyjne i dlatego bardzo wcześnie powołano ją do zarządu prowincji zgromadzenia. Założyła kilkanaście szkół dla emigrantów i dwa szpitale: św. Elżbiety w Utice (1868 r.) i św. Józefa w Syracuse (1869 r.). W latach 1870-1877 była dyrektorem drugiego z nich.

W 1877 r. została wybrana na przełożoną prowincjalną zgromadzenia. 6 lat później udała się na Hawaje, aby zorganizować pomoc dla trędowatych w Kakaako i założyć tam misję swego zgromadzenia. Po przyjeździe na wyspy prowadziła dynamiczną działalność charytatywną; otworzyła m.in. szpital na wyspie Maui oraz dom w Oahu dla dziewcząt opuszczonych przez rodziców chorych na trąd.

W 1888 r. na prośbę lokalnych władz przeniosła się do ośrodka dla trędowatych dziewcząt i kobiet na wyspę Molokai. Tam spotkała umierającego już bł. o. Damiana De Veustera, który pracował wśród trędowatych od 1873 r. Po jego śmierci w 1889 r. m. Marianna objęła również kierownictwo założonego przez niego domu dla chorych chłopców.

M. Marianna żyła wśród trędowatych 35 lat. Zmarła w Kalaupapa na Molokai 9 sierpnia 1918 r.

opr. mg/mg