Arianizm

Gerald O'Collins SJ, Edward G. Farrugia SJ

LEKSYKON pojęć teologicznych i kościelnych

z indeksem angielsko-polskim

Przełożyli Ks. Jan Ożóg SJ, Barbara Żak

Wydawnictwo WAM, Kraków 2002

Arianizm

Herezja potępiona na Soborze Nicejskim I (325); nazwa pochodzi od imienia kapłana aleksandryjskiego, Ariusza (ok. 250 — 336), który twierdził, że Syn Boży nie był Bogiem z samej natury, lecz tylko pierwszym spośród stworzeń (por. DH 125-126, 130; ND 7, 8). Arianizm spowodował wielki i poważny niepokój w Kościele aż do roku 381, później istniał jeszcze przez kilka stuleci wśród szczepów germańskich w postaci złagodzonej. Zob. anomoios, filioque, homoios, homoousios, Sobór Nicejski I, semiarianizm, subordynacjonizm.

opr. mg/mg