Dziękuję wspaniałej mamie

Dziękuję wspaniałej mamie

Pam Brown

Dziękuję, że mnie rozumiesz

Matka przygląda się swojemu nowo narodzonemu dziecku
Z pewnym lękiem, bo myśli sobie,
że jest ono takie malutkie, takie zależne, pełne tajemnic i możliwości.
Lecz Matka jest przekonana, że dzięki miłości pozna je dokładnie.
I tak się dzieje.
Chociaż dokonuje się to przez radości i kłopoty,
które przerastają matczyne wyobrażenia.
Ona jakoś odnajduje w sobie siłę i mądrość,
o których istnieniu nie miała dotąd pojęcia.
Jakoś tak cicho, bez narzucania się zostaje podpora życia swojego dziecka.
Brakuje słów, aby podziękować za matczyna odwagę,
cierpliwość, dobroć, zrozumienie,
ale tak bardzo chcę wyrazić wdzięczność właśnie Tobie,
najbardziej kochającej z Mam.

Dziękuję Ci za to,
ze dopasowywałaś swoje życie do mojego.
Dziękuję za poczucie, ze nie ma dla Ciebie na tym świecie nic droższego,
niż nasza miłość
(oprócz Twojej miłości do mego Taty).
Dzięki Tobie czuję się chcianym dzieckiem,
potrzebnym i wartościowym człowiekiem.
Dziękuję Ci za to, że jesteś.

Dziękuję Ci za drobiazgi

Dziękuję Ci w drobiazgi,
zwyczajne sprawy,
których się zwykłe nie docenia;
błahostki,
gdy spogląda się na nie z perspektywy codzienności,
a zarazem rzeczy urastające do nieogarniętych umysłem rozmiarów,
jeśli wziąć pod uwagę wszystkie lata dzieciństwa.

Posiłki. Setki posiłków. Tysiące.
Tyle, ze pękłby nawet Smok Wawelski.
Everest filiżanek i szklanek.
Kosz na brudna bieliznę,
który napełniał się natychmiast po opróżnieniu —

jak nienasycony potwór z bajki,
który pożerał skarpetki i podkoszulki.
Podłogi - niezmierzone

Stepy, na które tuz po ich wypastowaniu nanosiliśmy tyle piachu i błota.
A jeśli od czasu do czasu pamiętaliśmy o tym,
aby posprzątać zabawki albo wytarliśmy kilka talerzy,
albo pobiegliśmy do sklepu po kostkę masła
-jakże byliśmy z siebie dumni.
A jaka Ty byłaś zadowolona.
Najdroższa Mamuniu -dzień się już prawie skończył.
Proszę, usiądź sobie wygodnie w fotelu.
Tym razem ja przygotuję herbatę.

Dziękuję, że we mnie wierzysz

Zszarpane nerwy, nieprzespane noce, zrujnowane plany, nieudane kolacje, zniszczone dywany, porysowane meble, zapchane zlewozmywaki, podeptane grządki.
Wszystkie rozczarowania i klęski, wielkie i małe, które znikały na drugi dzień.
Dziękuję Ci, ze mi przeinaczałaś.
Dziękuję Ci za przekonanie,
Że najcenniejszym skarbem życia jest własne dziecko.

Jesteś Światełkiem na końcu ciemnego tunelu,
Ręka podana nad przepaścią,
Ścieżka w gąszczu.

Jesteś Pewnością, gdy wszystko wydaje się chaosem.

Wytrzymywałaś ze mną w dniach buntu,
kiedy nic nie miało sensu,
nic nie było warte zainteresowania.
Nie przestawałaś wierzyć,

Że pewnego dnia

wyjdę z tej mgły i na nowo odnajdę słońce.
I rzeczywiście tak się stało.

Dziękuję Ci za Twe gromkie besztanie,
wybuchy gniewu, wymówki, które ściskały mi serce.
Wszystko załatwiałaś od ręki, bez żadnych okropnych zapowiedzi kary,
która ma dopiero nadejść.
Koniec. Zrobione. Skrucha przyjęta.
Szeroko otwarte ramiona. Uściski.
I znów powracał spokój.

Dziękuję Ci za cierpliwość

Dziękuję Ci, ze znosiłaś moje humory, prowokacje, lenistwo, bunt, złość, hałas i niechlujstwo, głupotę l popisy, cala gamę wybryków,
które dzieciak obmyśla, aby zobaczyć, na jak wiele może sobie pozwolić.
Ty jednak nie przestawałaś mnie kochać.
Jak to możliwe...
nie wiem.
Ale dziękuję Ci.

Matki i dzieci, niezależnie od tego, jak bardzo się nawzajem kochają,
potrafią się tez dotkliwie ranić.
Nagły wybuch złego humoru czy frustracji, nieprzemyślany osąd, trochę ślepej niewdzięczności mogą ugodzić prosto w serce.
Gdyby można było wymazać wszystkie przejawy mojej nieuprzejmosci i głupoty,
braku zrozumienia...
Lecz jeśli w życiu króluje miłość, wszystko w końcu dobrze się układa.
Miłość bowiem kruszy zamknięte serca i uczy nas wyrozumiałości,
przecież jesteśmy tylko ludźmi,
Ty i ja.
Kocham Cię taka, jaka jesteś.
Nie chcę żadnej innej Mamy.

Fragment książki Pam Brown „ Dziękuję wspaniałej Mamie”

opr. MK/PO