Maryja doskonale ucieleśnia ducha Adwentu

Drodzy Bracia i Siostry!

Dzisiaj Kościół rozpoczyna nowy rok liturgiczny, drogę, którą dodatkowo wzbogaca Rok Wiary, przeżywany w 50. rocznicę otwarcia Soboru Watykańskiego II. Pierwszym etapem tej drogi jest Adwent, który w obrządku rzymskim stanowią cztery tygodnie, poprzedzające Boże Narodzenie, to znaczy tajemnicę wcielenia Boga. Słowo «adwent» oznacza «przyjście» lub «obecność». W świecie starożytnym zapowiadało wizytę króla lub cesarza w jakiejś prowincji; w języku chrześcijańskim odnosi się do przyjścia Boga, do Jego obecności w świecie; tajemnicy, która obejmuje cały wszechświat i całą historię, ale zawiera dwa decydujące momenty: pierwsze i drugie przyjście Jezusa Chrystusa. Pierwszym jest właśnie wcielenie; drugim jest chwalebne przyjście na końcu czasów. Te dwa momenty, które chronologicznie są od siebie odległe — a nie jest nam dane wiedzieć, jak bardzo — w istocie stykają się ze sobą, ponieważ przez swoją śmierć i zmartwychwstanie Jezus już dokonał tej przemiany człowieka i wszechświata, która jest ostatecznym celem stworzenia. Ale przed końcem konieczne jest, by Ewangelia była głoszona wszystkim narodom, mówi Jezus w Ewangelii św. Marka (por. 13, 10). Przychodzenie Pana wciąż trwa, Jego obecność musi przeniknąć świat. To nieustanne przychodzenie Pana w głoszeniu Ewangelii wymaga naszej ciągłej współpracy; Kościół — który jest jak Oblubienica, Małżonka Baranka Bożego ukrzyżowanego i zmartwychwstałego (por. Ap 21, 9) — w jedności ze swoim Panem współpracuje w urzeczywistnianiu tego przyjścia Pana, w którym już rozpoczyna się Jego chwalebne powtórne przyjście.

O tym przypomina nam dzisiaj Słowo Boże, wskazując sposób postępowania, jaki należy przyjąć, aby być gotowym na przyjście Pana. W Ewangelii Łukasza Jezus mówi uczniom: «Uważajcie (...), aby wasze serca nie były ociężałe wskutek obżarstwa, pijaństwa i trosk doczesnych (...). Czuwajcie więc i módlcie się w każdym czasie» (Łk 21, 34. 36). Tak więc potrzebne są umiarkowanie i modlitwa. Zaś apostoł Paweł dodaje zachętę, by «spotęgować miłość» do siebie nawzajem i do wszystkich, aby nasze serca były utwierdzone jako nienaganne w świętości (por. 1 Tes 3, 12-13). Pośród wstrząsów świata czy na pustyniach obojętności i materializmu chrześcijanie przyjmują od Boga zbawienie i świadczą o nim poprzez odmienny styl życia, jak miasto postawione na wzgórzu. «W owych dniach — zapowiada prorok Jeremiasz — (...) Jerozolima będzie trwać bezpiecznie. To zaś jest imię, którym ją będą nazywać: Pan naszą sprawiedliwością» (33, 16). Wspólnota wierzących jest znakiem miłości Boga, Jego sprawiedliwości, która już jest obecna i działa w historii, ale jeszcze nie jest w pełni zrealizowana, i dlatego zawsze trzeba jej oczekiwać, przyzywać, cierpliwie i mężnie poszukiwać.

Maryja Panna doskonale ucieleśnia ducha Adwentu, którego cechują słuchanie Boga, głębokie pragnienie pełnienia Jego woli, radosna służba innym. Pozwólmy, by nas prowadziła, aby przychodzący Bóg nie zastał nas zamkniętych lub rozproszonych, ale mógł w każdym z nas poszerzyć nieco swoje królestwo miłości, sprawiedliwości i pokoju.

Beatyfikacja Devasahayama Pillaia

Drodzy Bracia i Siostry!

Dzisiaj w Kottarze w Indiach zostaje ogłoszony błogosławionym Devasahayam Pillai, wierny świecki, który żył w XVIII w. i poniósł męczeńską śmierć. Uczestniczymy w radości Kościoła w Indiach i modlimy się, aby nowy błogosławiony wspierał wiarę chrześcijan w tym wielkim i szlachetnym kraju.

Międzynarodowy Dzień Osób Niepełnosprawnych

Jutro obchodzony będzie Międzynarodowy Dzień Osób Niepełnosprawnych. Każda osoba, z jej ograniczeniami fizycznymi i psychicznymi, nawet ciężkimi, stanowi zawsze nieocenioną wartość, i tak należy ją postrzegać. Zachęcam wspólnoty kościelne, aby tym naszym braciom i siostrom poświęcały uwagę i ich przyjmowały. Ustawodawców i rządzących wzywam, aby chronili osoby niepełnosprawne i umożliwiali im pełny udział w życiu społeczeństwa.

po polsku:

Serdeczne pozdrowienie kieruję do Polaków. Liturgia I Niedzieli Adwentu przypomina zapowiedź powtórnego przyjścia Chrystusa. Zachęca do czuwania i do modlitwy, abyśmy byli gotowi do radosnego spotkania z Panem. W tym duchu przeżywajmy adwentowy czas oczekiwania. Niech Bóg wam błogosławi!

opr. mg/mg