Sakrament kapłaństwa wyraża troskę Boga o ludzi

Drodzy bracia i siostry!

Dzisiaj rano w Bazylice św. Piotra udzieliłem święceń kapłańskich 14 diakonom diecezji Rzymu — dlatego Anioł Pański jest opóźniony. Sakrament kapłaństwa ukazuje serdeczną troskę Boga o ludzi, a ze strony tych, którzy go otrzymują, pełną dyspozycyjność, by stać się narzędziem tej troski dzięki autentycznej miłości do Chrystusa i Kościoła. W Ewangelii dzisiejszej niedzieli Pan zadaje swoim uczniom pytanie: «A wy za kogo Mnie uważacie?» (Łk 9, 20). Apostoł Piotr odpowiada natychmiast: «Za Mesjasza Bożego» (tamże) — przez co odchodzi od wszystkich ziemskich opinii, według których Jezus jest jednym z proroków. Według św. Ambrożego, Piotr w swym wyznaniu wiary «ujął całą rzeczywistość, gdyż wyraził naturę i imię» Mesjasza (Exp. in Lucam VI, 93, ccl 14, 207). Jezus, słysząc to wyznanie wiary, ponawia wobec Piotra i innych uczniów wezwanie do pójścia za Nim trudną drogą miłości, aż po krzyż. Także do nas, którzy możemy poznać Pana dzięki wierze w Jego Słowo i w sakramenty, Jezus zwraca się z propozycją, byśmy szli za Nim każdego dnia, i także nam przypomina, że aby być Jego uczniem, należy czerpać moc z Jego krzyża, będącego naszym najwyższym dobrem i ukoronowaniem naszej nadziei.

Św. Maksym Wyznawca zauważa, że «znakiem wyróżniającym moc naszego Pana Jezusa Chrystusa jest krzyż, który On niósł na barkach» (Ambiguum 32, PG 91, 1284 c). W istocie, «mówił do wszystkich: 'Jeśli ktoś chce iść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech co dnia bierze krzyż swój i niech Mnie naśladuje» (Łk 9, 23). Wzięcie krzyża oznacza podjęcie walki z grzechem, będącym przeszkodą na drodze do Boga, przyjmowanie na co dzień woli Pana i pomnażanie wiary, zwłaszcza w obliczu problemów, trudności i cierpień. W czasie prześladowań świadectwo temu dała karmelitanka św. Edyta Stein. Z Karmelu w Kolonii w 1938 r. pisała: «Teraz rozumiem (...), co znaczy być oblubienicą Pana w znaku krzyża, chociaż całkowicie nie jest się w stanie tego pojąć, gdyż jest to tajemnica... Im większe mroki panują wokół nas, tym bardziej musimy otwierać serce na światło płynące z wysoka» (La scelta di Dio. Lettere [1917-1942], Roma 1973, 132-133). Także w dzisiejszych czasach jest wielu chrześcijan na świecie, którzy ożywiani miłością do Boga, przyjmują każdego dnia krzyż, bądź w postaci codziennych doświadczeń, bądź zgotowany przez ludzkie barbarzyństwo, co niekiedy wymaga męstwa aż po najwyższą ofiarę. Niech Pan sprawi, by każdy z nas pokładał w Nim zawsze niezachwianą nadzieję, w pewności, że naśladując Go w niesieniu krzyża, dojdziemy wraz z Nim do światła zmartwychwstania.

Powierzmy macierzyńskiej opiece Dziwicy Maryi nowych kapłanów, dziś wyświęconych, którzy dołączają do grona tych, których Pan wezwał po imieniu: niech będą zawsze wiernymi uczniami, odważnymi głosicielami Bożego Słowa i zarządcami Jego darów zbawienia.

Apel o pokój w południowym Kirgistanie

Pragnę z mocą zaapelować o rychłe przywrócenie pokoju i bezpieczeństwa w południowym Kirgistanie, gdzie w ostatnich dniach doszło do poważnych starć. Krewnym ofiar i tym, którzy cierpią z powodu tej tragedii, wyrażam współczucie i zapewniam o mojej modlitwie. Wzywam także wszystkie grupy etniczne kraju do rezygnacji z wszelkich prowokacji czy przemocy. Apeluję jednocześnie do wspólnoty międzynarodowej o zaangażowanie się, aby pomoc humanitarna dotarła jak najszybciej do doświadczonej ludności.

Światowy Dzień Uchodźcy

Dzisiaj Organizacja Narodów Zjednoczonych obchodzi Światowy Dzień Uchodźcy, którego celem jest zwrócenie uwagi na problemy tych, którzy byli zmuszeni opuścić własną ziemię, tradycje rodzinne i przybyli do środowisk często całkowicie odmiennych. Osoby szukające schronienia oczekują przyjęcia oraz uznania ich godności i podstawowych praw. Ze swej strony uchodźcy gotowi są dać swój wkład na rzecz społeczności, które ich przyjmują. Módlmy się, aby — w myśl zasady słusznej wzajemności — na te ich oczekiwania odpowiedziano w należyty sposób, a oni sami umieli okazać szacunek dla stylu życia wspólnoty, która ich przyjmuje.

po polsku:

Słowo pozdrowienia kieruję do wszystkich Polaków. Dzisiaj szczególnie pamiętam w modlitwie o Kapitule Warmińskiej, która obchodzi jubileusz swego ustanowienia siedem i pół wieku temu. Łączę się duchowo z uczestnikami uroczystych obchodów, zebranymi w katedrze fromborskiej: biskupami Konferencji Episkopatu Polski, członkami kapituły i wspólnotą ludu Bożego Warmii. Życzę wam wszystkim: czerpiąc z wielkiego dziedzictwa wiary ojców, trwajcie w jedności z Chrystusem. Niech Bóg wam błogosławi.

opr. mg/mg