Wytrwałe dążenie do jedności wyda owoce

Z okazji liturgicznego święta św. Andrzeja Apostoła, przypadającego 30 listopada, Benedykt XVI skierował do ekumenicznego Patriarchy Konstantynopola Bartłomieja I przesłanie, w którym wspomina o historycznym wydarzeniu w życiu Kościoła, jakim było zdjęcie przed 40 laty wzajemnych ekskomunik przez Rzym i Konstantynopol. «To doniosłe wydarzenie — napisał Papież — przyczyniło się do powstania nowej więzi, nacechowanej wzajemnym szacunkiem i pojednaniem». W uroczystościach ku czci św. Andrzeja w Konstantynopolu uczestniczyła delegacja Stolicy Apostolskiej z przewodniczącym Papieskiej Rady ds. Popierania Jedności Chrześcijan kard. Walterem Kasperem na czele.

Jego Świątobliwość Bartłomiej I
Arcybiskup Konstantynopola
Patriarcha Ekumeniczny

«Łaska Pana Jezusa
niech będzie z wami!
Miłość moja z wami wszystkimi
w Chrystusie Jezusie»
(1 Kor 16, 23-24).

Z wielką radością piszę do Waszej Świątobliwości z okazji święta św. Andrzeja, apostoła i brata św. Piotra.

Delegacja, którą posyłam do Waszej Świątobliwości, z przewodniczącym Papieskiej Rady ds. Popierania Jedności Chrześcijan Jego Eminencją kard. Walterem Kasperem na czele, zanosi Waszej Świątobliwości najserdeczniejsze braterskie pozdrowienia Kościoła Rzymu. Żałując, że osobiście nie mogę być tam obecny, aby zapewnić Waszą Świątobliwość o mojej miłości w Panu i modlić się razem z Waszą Świątobliwością, przekazuję wyrazy żarliwej nadziei na coraz głębszą komunię, w której przezwyciężone zostaną dzielące nas jeszcze przeszkody i będziemy mogli sprawować wspólnie świętą Eucharystię, jedyną ofiarę Chrystusa za życie świata.

W tym roku obchodzimy 40. rocznicę dnia — 7 grudnia 1965 r. — w którym papież Paweł VI i patriarcha Atenagoras, ubolewając nad tym, co wydarzyło się w 1054 r., postanowili dokonać jednocześnie w Rzymie i w Konstantynopolu «wymazania z pamięci Kościoła ekskomuniki, jaka wówczas została nałożona». To doniosłe wydarzenie przyczyniło się do powstania nowej więzi, nacechowanej wzajemnym szacunkiem i pojednaniem. Z radością wspominamy natchnione słowa, wypowiedziane tamtego dnia w katedrze w Fanarze przez umiłowanego patriarchę Atenagorasa: «Bóg jest miłością (1 J 4, 9): miłość jest danym od Boga znakiem uczniów Chrystusa, mocą gromadzącą Kościół w jedności, źródłem jego pokoju, harmonii i ładu, trwałym i pełnym blasku przejawem zamieszkującego w nim Ducha Świętego» (Odpowiedź na Wspólną Deklarację, 7 grudnia 1965 r.).

Istotnie, owo zniesienie ekskomunik zapoczątkowało nową epokę w życiu Kościoła, epokę dialogu, który, choć nastąpił już w nim znaczący postęp, wciąż jednak musi być kontynuowany, aby możliwe było osiągnięcie upragnionych celów. Źródłem wielkiej radości jest dla mnie fakt, że po kilkuletniej przerwie nasz dialog teologiczny został podjęty na nowo. Modlę się, aby był on naprawdę owocny, i ufam, że nic nie zostanie zaniechane, aby tak się stało. Kto przykłada rękę do pługa, nie może się wstecz oglądać (por. Łk 9, 62). Przeciwnie, musi być wytrwały i doprowadzić dzieło do końca, zasiewając ziarno i czekając na obfite żniwo, które Bóg w swej dobroci zechce mu zesłać. Wsłuchując się zatem w to, co Duch mówi o potrzebach Kościołów dzisiaj i w przyszłości, zapewniam Waszą Świątobliwość i Święty Synod, a za pośrednictwem Waszej Świątobliwości wszystkie Kościoły prawosławne, że Kościół katolicki niezmiennie popiera wszelkie inicjatywy, które mogą się przyczynić do pogłębienia miłości, solidarności i dialogu teologicznego między nami.

Świętując z radością dzień św. Andrzeja, świętego patrona Kościoła konstantynopolitańskiego, raz jeszcze zapewniam Waszą Świątobliwość o mej braterskiej miłości, przesyłam serdeczne pozdrowienia i pocałunek pokoju.

Watykan, 26 listopada 2005 r.

opr. mg/mg