Chcemy wypełnić wolę Jezusa Chrystusa

W czwartek 15 grudnia 2005 r. Ojciec Święty spotkał się z członkami Mieszanego Komitetu Koordynacyjnego Międzynarodowej Komisji ds. Dialogu Teologicznego między Kościołem katolickim i całym Kościołem prawosławnym. W przemówieniu Papież wyraził radość ze «wznowienia i kontynuowania dialogu, który w minionych latach napotykał poważne trudności wewnętrzne i zewnętrzne». Wiadomość o powstaniu komisji została podana 30 listopada 1979 r. przy okazji spotkania ekumenicznego Jana Pawła II z patriarchą Dimitriosem I w Fanarze. W pierwszych dziesięciu latach działalności komisja mieszana opracowała dwa dokumenty: «Tajemnica Kościoła i Eucharystii w świetle tajemnicy Trójcy Przenajświętszej» oraz «Wiara, sakramenty i jedność Kościoła». Ostatnie posiedzenie komisji odbyło się w Baltimore (USA) w czerwcu 2000 r. i poświęcone było kwestii «unitaryzmu». Przez następne lata, mimo starań Jana Pawła II, dialogu teologicznego nie wznawiano. Dopiero 12 września 2005 r. ekumeniczny Patriarcha Bartłomiej I poinformował o podjęciu prac przez komisję. Mieszany Komitet Koordynacyjny — którego członkami są biskupi i teolodzy obu wyznań oraz dwaj współprzewodniczący komisji: kard. Walter Kasper, przewodniczący Papieskiej Rady ds. Popierania Jedności Chrześcijan, oraz znany grecki teolog metropolita Joannis Zizioulas — obradował w Rzymie w dniach 13-16 grudnia 2005 r. Poniżej zamieszczamy tekst papieskiego przemówienia.

Drodzy Bracia w Chrystusie!

Witam was w imię Pana i wyrażam radość z naszego braterskiego spotkania. W tym okresie liturgicznym, będącym czasem radosnego oczekiwania na święto Narodzin Zbawiciela, wasza obecność potęguje naszą radość. Dzięki temu spotkaniu ożywa we mnie pamięć o Kościołach, które reprezentujecie, oraz o całym prawosławiu.

Wznowienie dialogu

Cieszę się również ze spotkania Mieszanego Komitetu Koordynacyjnego Międzynarodowej Komisji ds. Dialogu Teologicznego między Kościołem katolickim i całym Kościołem prawosławnym. Świadczy ono o pragnieniu wznowienia i kontynuowania dialogu, który w minionych latach napotykał poważne trudności wewnętrzne i zewnętrzne. Dialog został wznowiony po porozumieniu wewnątrz prawosławia, o którym Kościół katolicki został poinformowany przez Jego Świątobliwość Bartłomieja I. Fakt ten nabiera zatem szczególnego znaczenia i nakłada na nas wielką odpowiedzialność; chodzi bowiem o wypełnienie woli Pana, który chce, aby Jego uczniowie tworzyli zgodną wspólnotę i by razem dawali świadectwo miłości braterskiej, która pochodzi od Pana. W tej nowej fazie dialogu trzeba wspólnie rozważyć dwa aspekty: z jednej strony, trzeba usunąć istniejące jeszcze rozbieżności, a z drugiej — sprawić, by naszym pierwszorzędnym pragnieniem było uczynić wszystko, aby przywrócić pełną jedność, która ma wielkie znaczenie dla wspólnoty uczniów Chrystusa, co podkreśla dokument przygotowawczy do waszej pracy.

Droga do pełnej jedności

Pełna jedność, do której dążymy, to jedność w prawdzie i miłości. Nie możemy zadowalać się pozostawaniem w pół drogi, lecz musimy bez przerwy odważnie, roztropnie i z pokorą starać się wypełniać wolę Jezusa Chrystusa, nawet jeśli nie byłoby to zgodne z naszymi czysto ludzkimi planami. Ceną za urzeczywistnienie pełnej jedności Kościoła oraz za pojednanie chrześcijan jest podporządkowanie naszej woli woli Pana. W realizację tego zadania muszą się włączyć pasterze, teolodzy i całe nasze wspólnoty, każdy zgodnie z właściwą sobie rolą. Nasze nikłe siły nie wystarczą, aby poczynić dalsze kroki na tej drodze do jedności. Musimy prosić o pomoc Pana, modląc się coraz usilniej, ponieważ jedność jest przede wszystkim darem Boga (por. Dekret Unitatis redintegratio, 24), a zarazem zachęcać wszystkich chrześcijan do wspólnej modlitwy, która jest «nader skutecznym środkiem prowadzącym do uzyskania łaski jedności» (tamże, 8). Dekret Unitatis redintegratio zaleca również wzajemne poznawanie (por. tamże, 9) i dialog, który należy prowadzić «z umiłowaniem prawdy, z miłością i pokorą» (tamże, 11), aby nie przyniósł on szkody czystości doktryny (por. tamże). Pasterze, których zasługą jest podjęcie tego dialogu, Jego Świątobliwość Papież Jan Paweł II i Jego Świątobliwość Dimitrios I, Patriarcha Konstantynopola, wspólną deklaracją, którą go zapoczątkowali, otworzyli drogę, jaką my mamy iść dalej i dojść do jej celu. Dialog, który przybliża katolików i prawosławnych do pełnej jedności, sprzyjać będzie również «licznym dialogom, które są prowadzone w chrześcijańskim świecie, w dążeniu do jedności» (Wspólna deklaracja, 30 listopada 1979 r.).

Dziękuję wam za wasze zaangażowanie w poszukiwanie konkretnych dróg prowadzących do postępu w dialogu między katolikami i prawosławnymi i zapewniam was o mej żarliwej modlitwie. Życzę wam również szczęśliwych świąt Bożego Narodzenia. Niech nowy rok obfituje dla was w Boże dobrodziejstwa i niech będzie czasem łaski w dążeniu do pełnej jedności.

opr. mg/mg