Chrześcijanin nie przeciwstawia Boga cezarowi

Drodzy Bracia i Siostry, dzień dobry!

Ewangelia tej niedzieli (Mt 22, 15-21) przedstawia znów spotkanie twarzą w twarz Jezusa z Jego przeciwnikami. Tematem rozmowy jest sprawa podatku dla cezara: jest to kwestia drażliwa, dotycząca słuszności lub niesłuszności płacenia podatku cesarzowi rzymskiemu, któremu podlegała Palestyna w czasach Jezusa. Stanowiska były różne. Dlatego pytanie postawione przez faryzeuszy: «Czy wolno płacić podatek cezarowi, czy nie?» (w. 17), stanowi pułapkę dla Nauczyciela. Bowiem w zależności od tego, jak by odpowiedział, mógł zostać oskarżony, że opowiada się za Rzymem lub przeciwko niemu.

Jednak także w tym przypadku Jezus reaguje spokojnie i wykorzystuje podchwytliwe pytanie, aby dać ważną naukę, wznosząc się ponad polemikę i przeciwstawne strony. Mówi faryzeuszom: «Pokażcie Mi monetę podatkową!». Przynoszą Mu denara, a Jezus, patrząc na monetę, pyta: «Czyj jest ten obraz i napis?». Faryzeusze mogą odpowiedzieć jedynie: «Cezara». Wtedy Jezus stwierdza: «Oddajcie więc cezarowi to, co należy do cezara, a Bogu to, co należy do Boga» (por. ww. 19-21). Z jednej strony, nakazując zwrócenie cezarowi tego, co do niego należy, Jezus oświadcza, że płacenie podatku nie jest aktem bałwochwalstwa, ale obowiązkiem wobec władzy doczesnej; a z drugiej strony — i tutaj Jezus zręcznie wychodzi z sytuacji — odnosząc się do prymatu Boga, prosi, aby Jemu oddać to, co Mu się należy jako Panu życia ludzkiego i historii.

Wzmianka o wizerunku cezara wyrytym na monecie mówi, że mamy prawo czuć się w pełni obywatelami państwa — z prawami i obowiązkami; ale symbolicznie skłania do zastanowienia się nad innym obrazem, który jest odciśnięty w każdym człowieku: obrazem Boga. On jest Panem wszystkiego, a my, którzy zostaliśmy stworzeni «na Jego obraz», należymy przede wszystkim do Niego. Jezus wykorzystuje pytanie zadane Mu przez faryzeuszy do postawienia pytania bardziej radykalnego i podstawowego dla każdego z nas — pytania, które możemy sobie zadać: do kogo należę? Do rodziny, miasta, przyjaciół, szkoły, pracy, polityki, państwa? Tak, oczywiście. Ale przede wszystkim — przypomina nam Jezus — należysz do Boga. To jest przynależność fundamentalna. To On dał ci to wszystko, czym jesteś i co masz. Zatem możemy i powinniśmy przeżywać nasze życie dzień po dniu, uznając tę naszą podstawową przynależność i z wdzięcznością serca wobec naszego Ojca, który stwarza każdego z nas osobno, niepowtarzalnych, ale zawsze na podobieństwo swego umiłowanego Syna, Jezusa. Jest to wspaniała tajemnica.

Chrześcijanin jest powołany do konkretnego angażowania się w sprawy ludzkie i społeczne, bez przeciwstawiania «Boga» «cezarowi»; przeciwstawianie Boga cezarowi byłoby postawą fundamentalistyczną. Chrześcijanin jest powołany do konkretnego angażowania się w rzeczywistości doczesne, ale oświecając je światłem, które pochodzi od Boga. Zawierzanie przede wszystkim Bogu i pokładanie w Nim nadziei nie oznaczają ucieczki od rzeczywistości, a raczej pracowite oddawanie Bogu tego, co należy do Niego. Dlatego właśnie człowiek wierzący patrzy ku rzeczywistości przyszłej, rzeczywistości Boga, aby przeżywać życie doczesne w pełni i odważnie odpowiadać na jego wyzwania.

Niech Dziewica Maryja pomaga nam żyć zawsze zgodnie z tym obrazem Boga, jaki nosimy w sobie, wewnątrz, i wnosić również nasz wkład w budowę miasta ziemskiego.

Po modlitwie maryjnej Papież powiedział m.in.:

Drodzy bracia i siostry! Wczoraj w Barcelonie odbyła się beatyfikacja Mateusza Casalsa, Teofila Casajusa, Ferdynanda Saperasa i 106 towarzyszy, męczenników, należących do zgromadzenia zakonnego klaretynów, zabitych z nienawiści do wiary w czasie hiszpańskiej wojny domowej. Niech ich bohaterski przykład i wstawiennictwo wspierają chrześcijan, którzy także w naszych czasach — a jest ich wielu — w różnych częściach świata cierpią z powodu dyskryminacji i prześladowań.

Dzisiaj obchodzony jest Światowy Dzień Misyjny którego tematem jest: «Misja w centrum Kościoła». Zachęcam wszystkich do przeżywania radości misji, gdy świadczą o Ewangelii w środowiskach, gdzie każdy żyje i działa. Jednocześnie jesteśmy wezwani do wspierania miłością, konkretną pomocą i modlitwą misjonarzy, którzy wyruszyli, aby głosić Chrystusa tym, którzy Go jeszcze nie znają. Przypominam też, że zamierzam ogłosić Nadzwyczajny Miesiąc Misyjny w październiku 2019 r., aby wzmocnić zapał do działalności ewangelizacyjnej Kościoła ad gentes. W dniu, w którym przypada liturgiczne wspomnienie św. Jana PawłaII, papieża misyjnego, jego wstawiennictwu powierzamy misję Kościoła w świecie.

Proszę was, abyście przyłączyli się do mojej modlitwy o pokój na świecie. W tych dniach śledzę ze szczególną uwagą sytuację w Kenii, którą odwiedziłem w 2015 r., i za którą się modlę, aby cały kraj potrafił stawić czoło obecnym trudnościom w duchu konstruktywnego dialogu, pragnąc w sercu dążyć do dobra wspólnego.

A teraz pozdrawiam was wszystkich, pielgrzymów przybyłych z Włoch i z różnych krajów. (...)

Życzę wszystkim udanej niedzieli. I proszę, nie zapominajcie modlić się za mnie. Dobrego obiadu i do widzenia!

opr. mg/mg