W trosce o czysty i integralny depozyt wiary

W piątek rano Papież Franciszek przyjął w Sali Klementyńskiej uczestników sesji plenarnej Kongregacji Nauki Wiary. W przemówieniu — które zamieszczamy poniżej — powiedział m.in, że obecnie rozważana jest możliwość połączenia z tą dykasterią Komisji ds. Ochrony Dzieci, której powołanie zostało ogłoszone 5 grudnia ub.r. na zakończenie prac Rady Kardynałów. Papież podziękował członkom Kongregacji Nauki Wiary za ich zaangażowanie w rozpatrywanie przypadków nadużyć seksualnych w stosunku do nieletnich ze strony duchownych.

Drodzy Bracia i Siostry!

Spotykam się z wami na zakończenie obrad waszej sesji plenarnej; serdecznie was wszystkich witam i dziękuję abpowi Müllerowi za jego słowa.

Zadania Kongregacji Nauki Wiary związane są z misją Następcy Piotra, polegającą na utwierdzaniu braci w wierze (por. Łk 22, 32). W tym sensie odgrywana przez was rola w zakresie «upowszechniania i strzeżenia nauki o wierze oraz obyczajów w całym świecie katolickim» (por. konst. apost. Pastor bonus, 48) jest prawdziwą służbą świadczoną na rzecz Magisterium Papieża i całego Kościoła. W związku z tym dykasteria ta stara się, aby w słowach i w praktyce Kościoła przeważały zawsze kryteria wiary. Kiedy wiara jaśnieje w swej prostocie i pierwotnej czystości, także życie Kościoła staje się miejscem, w którym życie Boże ukazuje się w całym swoim pięknie i przynosi owoce. Wiara w Jezusa Chrystusa w istocie otwiera szeroko serca na Boga, otwiera przestrzenie ludzkiej egzystencji na Prawdę, na Dobro i na Piękno, które od Niego pochodzą.

Od początków życia Kościoła istnieje pokusa, aby doktrynę pojmować w sensie ideologicznym bądź sprowadzać ją do zbioru abstrakcyjnych i ustalonych teorii (por. adhort. apost. Evangelii gaudium, 39-42). W rzeczywistości jedynym celem doktryny jest służyć życiu ludu Bożego i zapewniać naszej wierze niezawodny fundament. Wielka jest bowiem pokusa zawłaszczenia darów zbawienia, pochodzącego od Boga, aby je przystosować — być może nawet kierując się dobrymi intencjami — do punktów widzenia i ducha świata. Jest to pokusa, która nieustannie powraca.

Dbanie o integralność wiary jest bardzo delikatnym zadaniem, które jest wam powierzone, abyście je wykonywali zawsze we współpracy z pasterzami lokalnymi i komisjami doktrynalnymi Konferencji Episkopatów. Służy to ochronie prawa całego ludu Bożego do tego, by otrzymywał depozyt wiary czysty i integralny. W swej pracy staracie się zawsze uwzględniać wymogi konstruktywnego dialogu z Autorami, pełnego szacunku i prowadzonego z cierpliwością. Jeżeli prawda wymaga wierności, wzrasta ona zawsze w duchu miłości i braterskiej pomocy tym, których poglądy powinny stać się bardziej dojrzałe i jasne.

Natomiast co do metody waszej pracy wiem, że waszą dykasterię wyróżnia praktyka kolegialności i dialogu. Kościół w istocie jest miejscem komunii, i na każdym szczeblu wszyscy jesteśmy powołani do pielęgnowania i szerzenia komunii, każdy w ramach odpowiedzialności, jaką powierzył mu Pan. Jestem pewien, że im bardziej kolegialność będzie rzeczywiście cechowała nasze działanie, tym bardziej będzie jaśniało wobec świata światło naszej wiary (por. Mt 5, 16).

Obyście w całej waszej posłudze zachowywali zawsze głębokie poczucie radości, radości z wiary, która ma swoje niewyczerpane źródło w Panu Jezusie. Łaska bycia Jego uczniami, uczestniczenia w ewangelizacyjnej misji Kościoła napełnia nas świętą radością.

W czasie sesji plenarnej, która przed chwilą się zakończyła, poruszaliście także kwestię relacji między wiarą a sakramentem małżeństwa. Jest to refleksja bardzo ważna. Nawiązuje ona do wezwania, sformułowanego już przez Benedykta XVI, odnośnie do konieczności głębszego zastanowienia się nad relacją między wiarą osobistą a celebrowaniem sakramentu małżeństwa. Zwłaszcza w zmienionym kontekście kulturowym (por. przemówienie do członków Trybunału Roty Rzymskiej, 26 stycznia 2013 r.).

Przy tej okazji chciałbym wam również podziękować za wasze zaangażowanie w rozpatrywanie delikatnych kwestii w zakresie tak zwanych najcięższych przestępstw, zwłaszcza przypadków nadużyć seksualnych w stosunku do nieletnich ze strony duchownych. Miejcie na uwadze dobro dzieci i młodych ludzi, którzy we wspólnocie chrześcijańskiej muszą być zawsze chronieni i wspierani w swym rozwoju ludzkim i duchowym. W związku z tym rozważa się ewentualne połączenie z waszą dykasterią specjalnej Komisji ds. Ochrony Dzieci, którą ustanowiłem, i chciałbym, aby była ona przykładem dla wszystkich, którzy pragną działać dla dobra dzieci.

Drodzy bracia i siostry, zapewniam was o mojej pamięci w modlitwie i ufam, że i wy modlicie się za mnie i za moją posługę. Niech wam Pan błogosławi i niech was otacza opieką Matka Boża.

opr. mg/mg