Aby przezwyciężyć konflikty i rasizm

Drodzy Bracia i Siostry!

Również w tym roku Światowy Dzień Misyjny gromadzi nas wokół osoby Jezusa, «pierwszego i największego głosiciela Ewangelii» (Paweł VI, adhort. apost. Evangelii nuntiandi, 7), który nieustannie posyła nas, byśmy przepowiadali Ewangelię miłości Boga Ojca w mocy Ducha Świętego. Dzień ten zachęca nas do ponownego zastanowienia się nad misją w centrum wiary chrześcijańskiej. Kościół jest bowiem misyjny ze swej natury. Gdyby tak nie było, to nie byłby on Kościołem Chrystusa, ale jednym z licznych stowarzyszeń, które bardzo szybko wyczerpałoby swój cel i znikło. Dlatego musimy zadać sobie kilka pytań dotyczących naszej chrześcijańskiej tożsamości i naszych obowiązków jako ludzi wierzących w świecie oszołomionym przez wiele iluzji, zranionym przez wielkie frustracje i rozdartym przez liczne bratobójcze wojny, które niesprawiedliwie krzywdzą zwłaszcza niewinnych. Co jest podstawą misji? Co jest istotą misji? Jakie postawy mają żywotne znaczenie dla misji?

Misja i przemieniająca moc Ewangelii Chrystusa, Drogi, Prawdy i Życia

1. Podstawą misji Kościoła, skierowanej do wszystkich ludzi dobrej woli, jest przemieniająca moc Ewangelii. Ewangelia jest Dobrą Nowiną, niosącą w sobie radość, która się udziela, ponieważ zawiera i ofiaruje nowe życie: życie Chrystusa Zmartwychwstałego, który przekazując swego Ducha Ożywiciela, staje się dla nas Drogą, Prawdą i Życiem (por. J 14, 6). Jest Drogą, która zachęca nas, byśmy szli za Nim z ufnością i odwagą. Idąc za Jezusem jako Drogą, doświadczamy Prawdy i otrzymujemy Jego Życie, które jest pełną komunią z Bogiem Ojcem w mocy Ducha Świętego, który wyzwala nas od wszelkich form egoizmu i jest źródłem kreatywności w miłości.

2. Bóg Ojciec pragnie tej egzystencjalnej przemiany swoich synów i córek; przemiany, która wyraża się jako oddawanie czci w Duchu i prawdzie (por. J 4, 23-24), w życiu inspirowanym przez Ducha Świętego, w naśladowaniu Jezusa Syna ku chwale Boga Ojca. «Chwałą Boga jest żyjący człowiek» (Ireneusz, Adversus heareses IV, 20, 7). W ten sposób głoszenie Ewangelii staje się słowem żywym i skutecznym, które wypełnia to, co głosi (por. Iz 55, 10-11), czyli Jezusa Chrystusa, który nieustannie staje się ciałem w każdej ludzkiej sytuacji (por. J 1, 14).

Misja i «kairos» Chrystusa

3. Misją Kościoła nie jest zatem rozpowszechnianie religijnej ideologii, ani też proponowanie wzniosłej etyki. Wiele ruchów w świecie potrafi wytworzyć wzniosłe ideały lub zasługujące na uwagę dzieła etyczne. Poprzez misję Kościoła nadal głosi Ewangelię i działa Jezus Chrystus, a zatem stanowi ona kairos, sprzyjający czas zbawienia w dziejach. Przez głoszenie Ewangelii Jezus wciąż na nowo staje się naszym współczesnym, aby ci, którzy przyjmują Go z wiarą i miłością, doświadczali przemieniającej mocy Jego Ducha Zmartwychwstałego, który użyźnia to, co ludzkie i to, co stworzone, tak jak deszcz ziemię. «Jego zmartwychwstanie nie należy do przeszłości; zawiera żywotną siłę, która przeniknęła świat. Tam, gdzie wszystko wydaje się martwe, ze wszystkich stron pojawiają się ponownie kiełki zmartwychwstania. Jest to siła nie mająca sobie równych» (adhort. apost. Evangelii gaudium, 276).

4. Pamiętamy zawsze, że «u początku bycia chrześcijaninem nie ma decyzji etycznej czy jakiejś wielkiej idei, jest natomiast spotkanie z wydarzeniem, z Osobą, która nadaje życiu nową perspektywę, a tym samym decydujące ukierunkowanie» (Benedykt XVI, enc. Deus caritas est, 1). Ewangelia jest Osobą, która wciąż daje siebie i nieustannie zachęca tych, którzy Ją przyjmują z wiarą, pokorną i wyrażającą się w czynach, by dzielili Jej życie poprzez rzeczywiste uczestniczenie w Jej paschalnej tajemnicy śmierci i zmartwychwstania. W ten sposób Ewangelia, przez chrzest, staje się źródłem nowego życia, wolnego od panowania grzechu, oświeconego i przemienionego przez Ducha Świętego; przez bierzmowanie staje się umacniającym namaszczeniem, które dzięki temuż Duchowi Świętemu wskazuje nowe drogi i strategie świadectwa i bliskości. A przez Eucharystię staje się pokarmem nowego człowieka, «lekarstwem nieśmiertelności» (Ignacy Antiochenski, List do Efezjan, 20, 2).

5. Świat potrzebuje przede wszystkim Ewangelii Jezusa Chrystusa. Poprzez Kościół kontynuuje On swoją misję Miłosiernego Samarytanina, opatrując krwawiące rany ludzkości, oraz misję Dobrego Pasterza, nieustannie poszukując tych, którzy się zagubili na zagmatwanych i prowadzących donikąd drogach. Dzięki Bogu nie brakuje znaczących doświadczeń, które świadczą o przemieniającej mocy Ewangelii. Myślę o zachowaniu ucznia z plemienia Dinka, za cenę własnego życia chroniącego ucznia z plemienia Nuer, który ma być zabity. Myślę o celebracji eucharystycznej w Kitgum w północnej Ugandzie, w której wówczas okrutna grupa rebeliantów przelewała krew, a misjonarz kazał ludziom powtarzać słowa Jezusa na krzyżu: «Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił?», aby wyrazić rozpaczliwy krzyk braci i sióstr ukrzyżowanego Pana. Celebracja ta była dla ludzi źródłem wielkiej pociechy i męstwa. Możemy też pomyśleć o wielu niezliczonych świadectwach, o tym, jak Ewangelia pomaga przezwyciężyć zamknięcia, konflikty, rasizm, trybalizm, promując wszędzie i pośród wszystkich pojednanie, braterstwo i dzielenie się.

Misja inspiruje duchowość nieustannego wychodzenia, pielgrzymowania i wygnania

6. Misja Kościoła inspirowana jest przez duchowość nieustannego wychodzenia. Chodzi o «wyjście z własnej wygody i zdobycie się na odwagę, by dotrzeć na wszystkie peryferie potrzebujące światła Ewangelii» (adhort. apost. Evangelii gaudium, 20). Misja Kościoła pobudza do przyjęcia postawy nieustannej pielgrzymki przez różne pustynie życia, przez różne doświadczenia głodu oraz pragnienia prawdy i sprawiedliwości. Misja Kościoła inspiruje do doświadczenia ciągłego wygnania, aby człowiek spragniony nieskończoności poczuł swoją kondycję wygnańca zmierzającego do ostatecznej ojczyzny, rozdartego między «już» a «jeszcze nie» królestwa niebieskiego.

7. Misja mówi Kościołowi, że nie jest on celem samym w sobie, ale pokornym narzędziem i pośrednictwem królestwa. Kościół autoreferencyjny, zadowolony ze swoich doczesnych sukcesów, nie jest Kościołem Chrystusa, Jego ukrzyżowanym i chwalebnym ciałem. Dlatego właśnie powinniśmy woleć «Kościół poturbowany, poraniony i brudny, bo wyszedł na ulice, niż Kościół chory z powodu zamknięcia się i wygody kurczowego przywiązania do własnego bezpieczeństwa» (tamże, 49).

Młodzi, nadzieja misji

8. Młodzi są nadzieją misji. Osoba Jezusa i głoszona przez Niego Dobra Nowina nadal fascynuje wielu ludzi młodych. Szukają oni dróg, na których można urzeczywistniać męstwo i porywy serca w służbie ludzkości. «Wielu młodych ludzi ofiaruje swą solidarną pomoc wobec nieszczęść świata i podejmuje różne formy aktywnego działania i wolontariatu. (...) Jakie to piękne, że młodzi są ‘pielgrzymami wiary', szczęśliwi, że mogą nieść Jezusa na każdą ulicę, na każdy plac, w każdy zakątek ziemi!» (tamże, 106). Najbliższe Zwyczajne Zgromadzenie Ogólne Synodu Biskupów, które odbędzie się w 2018r. na temat: «Młodzież, wiara i rozeznanie powołania», stanowi opatrznościową okazję, by włączyć ludzi młodych do wspólnego zadania misyjnego, które potrzebuje ich bogatej wyobraźni i kreatywności.

Posługa Papieskich Dzieł Misyjnych

9. Papieskie Dzieła Misyjne są cennym narzędziem, by wzbudzić w każdej wspólnocie chrześcijańskiej pragnienie wyjścia poza własne granice i bezpieczne punkty odniesienia, aby wypłynąć na głębię i głosić Ewangelię wszystkim. Poprzez głęboką duchowość misyjną, którą trzeba żyć codziennie, stały trud formacyjny oraz animację misyjną, dzieci, młodzież, dorośli, rodziny, kapłani, zakonnicy i biskupi angażują się na rzecz rozwoju misyjnego serca w każdym. Światowy Dzień Misyjny, organizowany przez Dzieło Rozkrzewiania Wiary, jest dobrą okazją, by misyjne serce wspólnot chrześcijańskich brało w nim udział poprzez modlitwę, świadectwo życia i wspólnotę dóbr, ażeby zaspokoić poważne i wielkie potrzeby ewangelizacji.

Prowadzenie misji z Maryją,
Matką ewangelizacji

10. Drodzy bracia i siostry, prowadźmy misję, inspirując się Maryją, Matką ewangelizacji. Ona, pod natchnieniem Ducha Świętego przyjęła Słowo życia w głębi swej pokornej wiary. Niech Dziewica Maryja pomoże nam powiedzieć «tak», kiedy pilnie potrzeba, by Dobra Nowina Jezusa rozbrzmiewała w naszych czasach. Niech nam wyjedna nowy zapał zmartwychwstałych, aby wszystkim zanieść Ewangelię życia, która zwycięża śmierć. Niech wstawia się za nami, byśmy mogli zdobyć świętą śmiałość poszukiwania nowych dróg, aby do wszystkich dotarł dar zbawienia.

Watykan, 4 czerwca 2017 r.,uroczystość Zesłania Ducha Świętego

opr. mg/mg