Chrystus objawia miłość Ojca do ludzi

Podczas ostatniej audiencji generalnej przed uroczystością Bożego Narodzenia Ojciec Święty złożył pielgrzymom życzenia świąteczne w kilku językach, w tym także po polsku. Zwracając się do ok. 2 tys. rodaków, Papież powiedział, że łączy się duchowo ze wszystkimi Polakami, ponieważ «jest to zarazem nasze tradycyjne spotkanie wigilijne». W spotkaniu opłatkowym uczestniczyli również przedstawiciele duchowieństwa z delegatem Prymasa Polski ds. duszpasterstwa emigracji abpem Szczepanem Wesołym na czele oraz ambasador RP przy Stolicy Apostolskiej Stefan Frankiewicz i ambasador RP przy Republice Włoskiej Maciej Górski. Poniżej zamieszczamy tekst rozważania Jana Pawła II wygłoszonego do pielgrzymów na początku audiencji oraz jego słowo skierowane do rodaków.

1. «Królu narodów, kamieniu węgielny Kościoła, przyjdź i zbaw człowieka, którego z mułu utworzyłeś».

Liturgia zachęca nas, byśmy tymi słowami wzywali Pana dziś, w przeddzień Wigilii Bożego Narodzenia, kiedy Adwent dobiega swego końca.

W ostatnich tygodniach przeżywaliśmy oczekiwanie Izraela, opisane na tylu stronicach ksiąg proroków: «Naród kroczący w ciemnościach ujrzał światłość wielką; nad mieszkańcami kraju mroków światło zabłysło» (Iz 9, 1-2). Poprzez wcielenie Słowa Stwórca zawarł z ludźmi odwieczne Przymierze: «Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne» (J 3, 16).

Czyż moglibyśmy nie być wdzięczni Ojcu, gdy ofiaruje nam własnego umiłowanego Syna, w którym ma upodobanie (por. Mt 3, 17), zamykając w niewielkim łonie stworzenia Tego, którego nie może pomieścić cały wszechświat?

2. W ciszy Świętej Nocy, misterium Bożego macierzyństwa Maryi objawia promienne i pełne miłości oblicze Ojca. Jego czuła troska o ubogich i grzeszników ujawnia się już w bezbronnym Dziecięciu, które w grocie trzyma w swych ramionach Dziewica Matka.

Drodzy bracia i siostry, składam każdemu z was oraz waszym bliskim najlepsze życzenia radosnych Świąt Bożego Narodzenia. Niech światło Odkupiciela, który przychodzi, by ukazać nam dobre i miłosierne oblicze Ojca, jaśnieje w życiu wszystkich wierzących i niesie światu dar Bożego pokoju.

Przed udzieleniem Błogosławieństwa Apostolskiego Ojciec Święty powiedział po polsku:

Drodzy Rodacy,

1. Witam was serdecznie, obecnych na tej audiencji. Jest to zarazem nasze tradycyjne spotkanie wigilijne. Łączę się duchowo w tej chwili także z wszystkimi Rodakami w Kraju i na całym świecie. Dziękuję wszystkim, którzy uczestniczą w tym spotkaniu i obejmuję moją modlitwą całą naszą Ojczyznę.

2. «Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał» (J 3, 16). Zatrzymujemy się w skupieniu nad tymi słowami z Ewangelii św. Jana. Mówią one bowiem o niezmierzonej miłości Boga do człowieka, a zarazem o wielkości i godności samego człowieka. Hojność Boga, okazywana od samego początku stworzenia, osiąga swój zenit w Jezusie Chrystusie. Bóg stał się człowiekiem i narodził się z Dziewicy bezbronny, został owinięty w pieluszki i położony w żłobie, bo nie było dla Niego miejsca w ludzkim domu. «Ogołocił samego siebie — jak pisze św. Paweł — przyjąwszy postać sługi, stawszy się podobnym do ludzi» (Flp 2, 7). Nigdy nie zrozumiemy w pełni tej tajemnicy uniżenia, ogołocenia posuniętego do granic ostateczności. W tym wydarzeniu, tak dobrze nam znanym z Ewangelii, Bóg wszedł w dzieje człowieka i pozostanie w nich do końca. Z Betlejem płynie od dwóch tysięcy lat na cały świat wielkie orędzie miłości i pojednania.

3. Narodzenie Syna Bożego ukazuje nam także głęboką prawdę o człowieku. W Chrystusie, i to właśnie w Nim człowiek w pełni odkrywa swoje najwyższe powołanie — jak uczy Sobór Watykański II w konstytucji Gaudium et spes.

4. Jutro, w wigilijny wieczór, będziemy łamać się opłatkiem z naszymi najbliższymi. Niech ten piękny zwyczaj przybliży nas do siebie i rozszerzy nasze serca. Dzieląc się wigilijnym opłatkiem, tym chlebem, który jest darem Boga i owocem pracy ludzkich rąk, otwórzmy się ku sobie nawzajem, otwórzmy się szeroko na drugiego człowieka, zwłaszcza na tych naszych braci, którzy są samotni, zapomniani, albo żyją w niedostatku, a może w biedzie, na tych, którzy pozbawieni są domu czy pracy. Niech ta Wigilia stanie się prawdziwą «ucztą miłości».

Wpatrujmy się w Boże Dziecię — Zbawiciela świata, uczmy się od Niego miłości, dobroci i wrażliwości. Uczmy się odpowiedzialności za losy każdego człowieka i za każde ludzkie życie. Tego właśnie życzę u progu Wielkiego Jubileuszu Roku 2000 wam tu obecnym wraz z Księdzem Arcybiskupem Szczepanem Wesołym, Panem Ambasadorem Rzeczypospolitej Polskiej przy Stolicy Apostolskiej, i wszystkim moim Rodakom na całym świecie. Tymi życzeniami obejmuję również cały Kościół w Polsce, biskupów z księdzem Prymasem na czele, kapłanów, osoby konsekrowane, parafie, diecezje i wszystkich, nie wyłączając nikogo. Pragnę, aby te życzenia dotarły do każdego domu i do każdej rodziny, do wszystkich ludzi dobrej woli.

Życzę błogosławionych, dobrych Świąt Bożego Narodzenia i Nowego Roku. Szczęść Boże!