List do kard. Miloslava Vlka

Kard. Miloslav Vlk
Arcybiskup Pragi
Przewodniczący
Rady Konferencji Episkopatów Europy

Ksiądz Kardynał powiadomił mnie o najbliższym Europejskim Spotkaniu Ekumenicznym, które odbędzie się w Strasburgu w dniach 19-22 kwietnia. Spotkanie to sprawia mi głęboką radość i budzi wielkie nadzieje.

Zorganizowane wspólnie przez Radę Konferencji Episkopatów Europy i Radę Kościołów Europy, spotkanie to jest cennym owocem intensywnej współpracy różnych instytucji kościelnych kontynentu europejskiego. Nawiązuje też trafnie do Wielkiego Jubileuszu Roku 2000, podczas którego Kościoły i Wspólnoty kościelne świętowały misterium wcielenia Jezusa Chrystusa, Wcielonego Słowa Bożego — fundament naszej wiary i źródło naszego zbawienia. Spotkanie odbywa się też w roku, gdy wszyscy chrześcijanie obchodzą tego samego dnia uroczystość zmartwychwstania Chrystusa, który jest «drogą, prawdą i życiem» (J 14, 6).

Okres wielkanocny promieniuje słowami Mistrza, wzywającego uczniów, aby nieśli światu Dobrą Nowinę zbawienia: «Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata» (Mt 28, 20). Te słowa, towarzyszące Kościołowi Chrystusa od dwóch tysięcy lat, stanowią też temat Europejskiego Spotkania Ekumenicznego w Strasburgu. Ta obietnica jest źródłem pociechy dla wszystkich chrześcijan, nie może zatem być oderwana od modlitwy, jaką Jezus wypowiedział podczas Ostatniej Wieczerzy: «jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili w Nas jedno, by świat uwierzył, że Ty Mnie posłałeś» (J 17, 21). Jedność, o jaką modlił się Chrystus w Wieczerniku, jest warunkiem wiarygodności chrześcijańskiego świadectwa. Zwłaszcza dzisiaj powinniśmy zastanowić się nad tą głęboką zależnością, która w tak wielkiej mierze decyduje o skuteczności oddziaływania chrześcijańskiego orędzia w świecie. Jednoznaczne głoszenie Ewangelii jest pilnie potrzebne w Europie. Tego kontynentu, utkanego z różnych kultur, tradycji i wartości, związanych z poszczególnymi krajami, nie można zrozumieć ani budować nie biorąc pod uwagę jego korzeni, które stanowią o jego pierwotnej tożsamości; nie można go też budować odrzucając duchowość chrześcijańską, którą jest przeniknięty.

Aby podjąć to doniosłe wyzwanie, trzeba ożywić współpracę na wszystkich płaszczyznach życia społecznego i kościelnego oraz pogłębić dialogi dwustronne i wielostronne. Jak uczy nas doświadczenie, rezultaty tych dialogów wzmacniają istniejące już więzi jedności i ożywiają pragnienie osiągnięcia doskonałej komunii. Ze wspólnego wyznania wiary narodzi się pełna komunia uczniów w Chrystusie — Głowie Ciała, którym jest Kościół.

Zwracam się do ciebie, czcigodny Bracie, oraz do wszystkich uczestników Europejskiego Spotkania Ekumenicznego w Strasburgu, zwłaszcza do przedstawicieli Kościołów i Wspólnot kościelnych oraz do młodych, z serdecznym życzeniem, aby to zgromadzenie wzbudziło nowe, owocne działania służące wspólnemu chrześcijańskiemu świadectwu w Europie i na całym świecie, «by świat uwierzył» (J 17, 21).

Watykan, 13 kwietnia 2001 r.

opr. mg/mg