Chrzest wezwaniem do odnowy

1. Dzisiejsza niedziela Wielkiego Postu wprowadza w pełnię tego szczególnego czasu nawrócenia i odnowy duchowej, który doprowadzi nas do Wielkanocy.

Trzecia, czwarta i piąta niedziela Wielkiego Postu są w istocie etapami drogi wiodącej do chrztu, której tradycja sięga pierwszych wieków chrześcijaństwa, kiedy z reguły chrzty udzielane były w Wigilię Paschalną. «Kate-chumeni», po odbyciu starannej, blisko trzy lata trwającej katechezy, w ostatnich tygodniach Wielkiego Postu przemierzali końcowe etapy swej drogi, symbolicznie przyjmując Credo, «0jcze nasz» i Ewangelię. Z tego względu również w naszych czasach w liturgii tych niedziel występują trzy teksty z Ewangelii św. Jana, prezentowane zgodnie z bardzo starym schematem: Jezus obiecuje Samarytance wodę żywą, przywraca wzrok niewidomemu od urodzenia, wskrzesza z grobu swego przyjaciela Łazarza. Jest to wyraźna perspektywa chrzcielna: poprzez wodę, symbol Ducha Świętego, wierzący otrzymuje światło i odradza się w wierze do nowego, wiecznego życia.

2. W wielu środowiskach o dawnej tradycji chrześcijańskiej coraz bardziej zanika, niestety, pierwotny zmysł religijny. Dlatego potrzeba odnowy świadomości własnej tożsamości stała się dla chrześcijan sprawą pilną. Inaczej mówiąc, konieczne jest, aby na nowo odkryli oni swój chrzest, doceniając wartość niewyczerpanej duchowej mocy łaski uświęcającej, którą w nim otrzymali, aby następnie przekazywali ją we wszystkich dziedzinach życia osobistego i społecznego.

«Źródło wody tryskającej ku życiu wiecznemu» (por. J 4, 14), o którym mówi dzisiejsza Ewangelia, jest obecne w każdym ochrzczonym, lecz musi być nieustannie na nowo oczyszczane z chwastów grzechu, aby nie zarosło i nie wyschło.

3. Dlatego niezbędna jest nasza współpraca. Przyjmijmy więc zaproszenie liturgii, aby czerpać ze źródeł życia wiecznego. Niech Maryja, Matka Kościoła, pomoże wszystkim przygotowującym się do przyjęcia chrztu, jak również tym, którzy go już przyjęli, przebyć w tych tygodniach drogę radykalnej odnowy wewnętrznej.

Po odmówieniu modlitwy «Anioł Pański» Jan Paweł II powiedział:

Prawdziwą troskę i smutek budzą w moim sercu wiadomości nadchodzące z Madagaskaru. Ufam jednak w tradycyjną roztropność narodu malgaskie-go, który cechuje niechęć do przemocy, i zarazem wzywam rządzących, aby z ufnością i odwagą podjęli drogę dialogu prowadzącego do szybkiego zażegnania poważnego kryzysu, mając na uwadze jedynie wspólne dobro. Zachęcam szczególnie wspólnoty chrześcijańskie Wielkiej Wyspy, aby wznosiły żarliwe modlitwy do Pana, błagając o dar pokoju opartego na sprawiedliwości i wzajemnym poszanowaniu.

Również ostatnie wiadomości docierające z Jerozolimy bardzo mnie zasmucają. Przemoc, śmierć i represje pogłębiają jedynie desperację i nienawiść ludności cywilnej, czy to izraelskiej, czy palestyńskiej. Oby natychmiastowy rozejm oraz odnowione poczucie człowieczeństwa, przy poszanowaniu prawa międzynarodowego, sprawiły, że ucichnie broń i dojdzie do głosu rozsądek! W tym duchu proszę was o przyłączenie się do mojej modlitwy.

Szczególnie pozdrawiam wiernych z parafii pw. św. Gelazego I, do której miałem udać się z wizytą tego ranka. Moi drodzy, zapewniam was, że byłem z wami duchowo w czasie waszej Eucharystii i że nadal towarzyszę wam modlitwą. Z nadzieją, że będę mógł przybyć do was w przyszłości, z serca wam błogosławię.

opr. mg/mg