Przemówienie bpa Jana Wiktora Nowaka

«Błogosławieni, którzy się smucą, albowiem oni będą pocieszeni».

Wasza Świątobliwość, umiłowany Ojcze Święty,

Jesteś na ziemi, którą Władysław Reymont tak opisał: «Przez parę tygodni jeździłem po tych cichych, oprzędzonych melancholią i dziwnym smutkiem ziemiach, gdzie każda wieś była przez całe dziesiątki lat niezdobytą twierdzą, każda chałupa okopem walczących do ostatniego tchnienia i każdy człowiek nieustraszonym bojownikiem świętej sprawy» (Z Ziemi Chełmskiej, s. 44).

Twoi poprzednicy na Stolicy Piotrowej, papież Pius IX i Leon XIII w swojej pasterskiej trosce mieli świadomość tego, że «posłał ich Pan (...), aby pocieszać wszystkich zasmuconych, by rozweselić płaczących na Syjonie — aby im dać (...) olejek radości zamiast szaty smutku, pieśń chwały zamiast zgnębienia na duchu» (Iz 61, 1-3). I dlatego pocieszali prześladowany lud Podlasia i wstawiali się za nim przed Bogiem i wobec świata.

Ty zaś, umiłowany Ojcze Święty, dałeś tej ziemi najpiękniejszy «olejek radości zamiast szaty smutku» wynosząc naszych męczenników z Pratulina na ołtarze Kościoła. Dziś — w Twojej obecności, Piotrze naszych czasów, wszyscy doznajemy pocieszenia w Duchu Świętym, w którego mocy pełnisz swoją posługę Piotrową, albowiem tego, czego nauczasz i o czym świadczysz, nie objawiły Ci «ciało i krew», ale Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, który jest w niebie.

Umiłowany Ojcze Święty, lud męczeńskiego Podlasia, który przez wieki dawał niezliczone dowody swej jedności z Kościołem i żarliwie walczył za wiarę, dziś składa hołd wdzięczności Ojcu Niebieskiemu za ten radosny i błogosławiony dzień, w którym spełniają się pragnienia naszych serc.

Dziś urzeczywistnia się pełna ufności modlitwa tego ludu, która rozbrzmiewała nieustannie w całym świętym Kościele siedleckim: «O Dobry Boże, nie odmów nam tej łaski, by Ojciec Święty nawiedził lud podlaski».

I oto przybyłeś, umiłowany Ojcze Święty, do nas, przybyłeś do stolicy biskupiej męczeńskiego Podlasia. Całym sercem witam Cię, Namiestniku Chrystusa, w Siedlcach w imieniu własnym, w imieniu mojego biskupa pomocniczego Henryka, biskupów seniorów Jana i Wacława, wszystkich kapłanów, kleryków, osób konsekrowanych, wszystkich podlaskich rodzin, a także chorych, samotnych i cierpiących, a w sposób szczególny w imieniu podlaskiej wiernej młodzieży, która obroniła swój krzyż, gdy chciano jej go zabrać ze szkoły.

Pozdrawiamy Cię, umiłowany Ojcze Święty, na ziemi męczenników podlaskich, którzy złożyli najwyższe świadectwo swej wierności Chrystusowi i Kościołowi oraz miłości do Jego Najwyższego Pasterza — Ojca Świętego. To ich heroiczne świadectwo, wyniesione na ołtarze Kościoła, przejmujemy jako nasze święte dziedzictwo i nasze zadanie na dziś i jutro świętego Kościoła siedleckiego.

A wobec Ciebie składamy synowski hołd miłości Chrystusowi, który na przełomie drugiego i trzeciego tysiąclecia buduje swój Kościół na «Skale» wziętej z polskiej ziemi — z Polski, w której męczeńskie Podlasie było zawsze wierne. W symbolu złotych kłosów, które zdobią nasz ołtarz, składamy przed Tobą, Piotrze naszych czasów, nasze serca zasiane ziarnem wiary, miłości i nadziei w czasie misji ewangelizacyjnych, które od dwóch lat przeżywamy we wszystkich parafiach naszej diecezji, i prosimy, abyś je pobłogosławił, by wydały plon stokrotny.

Umiłowany Ojcze Święty! Nasza diecezja siedlecka powstała w 1818 r., przyjmując za swoich patronów świętych apostołów: Szymona i Judę Tadeusza. Za pomoc niesioną prześladowanym unitom została skasowana przez władze carskie w 1867 r. Wskrzeszona w 1918 r., wiernie podjęła i przekazywała wiarę ojców, wypełniając słowa swego patrona — św. Judy Tadeusza, który w swoim liście pisze: «Wy zaś, umiłowani, budując samych siebie, na fundamencie waszej najświętszej wiary, w Duchu Świętym się módlcie i w miłości Bożej strzeżcie samych siebie, oczekując miłosierdzia Pana naszego, Jezusa Chrystusa, [które wiedzie] ku życiu wiecznemu» (Jud 20-21).

Ojcze Święty! Wiemy dobrze jak wielką Twoją radością jest młodzież, a jednocześnie jak wielką troską otaczasz ubogich i chorych. Dlatego pragniemy, aby żywym pomnikiem Twojej obecności wśród nas było Centrum Duszpastersko-Charytatywne im. Matki Teresy z Kalkuty w Siedlcach i nowe, czwarte już w naszej diecezji siedleckiej liceum katolickie, otwarte w tym roku w naszym mieście biskupim. Dlatego prosimy Cię, abyś pobłogosławił kamienie węgielne pod budynki dla tychże instytucji.

Umiłowany Ojcze Święty!

Chociaż obecnie na terenie naszej diecezji nie ma wiernych Kościoła greckokatolickiego, to jednak zaprosiliśmy serdecznie ten Kościół, zarówno z Polski, jak i z Ukrainy, gdyż pragniemy razem z nim, pod Twoim, Ojcze Święty, przewodnictwem, uczcić naszych błogosławionych męczenników podlaskich. Obecność braci grekokatolików na ziemi męczenników podlaskich przypomina o wielkiej cenie, jaką za jedność Kościoła oni tu zapłacili, a jednocześnie potwierdza, że krew męczenników nie była przelana daremnie, ale jest źródłem żywej jedności uczniów Pana, o co tak gorąco modlił się Chrystus.

Umiłowany Ojcze Święty!

Wznieś swoje apostolskie dłonie nad tą ziemią przesiąkniętą krwią męczenników, nad wiernym ludem, który tu żyje, pracuje, cierpi i oddaje Bogu chwałę — i błogosław nam wszystkim na trzecie tysiąclecie.