Jesteście cennym darem dla Kościoła

1. «Duc in altum, Akcjo Katolicka! Z odwagą patrz w przyszłość!» Takie wezwanie skierowałem 26 kwietnia 2002 r. do delegatów na XI Zgromadzenie Krajowe Włoskiej Akcji Katolickiej. Z przyjemnością stwierdzam, że ten mój apel został przyjęty jako zobowiązanie i hasło Międzynarodowego Kongresu Akcji Katolickiej, który rozpocznie się w Rzymie 31 sierpnia 2004 r. z inicjatywy Międzynarodowego Forum Akcji Katolickiej oraz Włoskiej Akcji Katolickiej, przy współpracy Papieskiej Rady ds. Świeckich.

Pragnę serdecznie pozdrowić wszystkich dyrektorów i asystentów Akcji Katolickiej z różnych krajów, zgromadzonych w Domus Pacis. W sposób szczególny pozdrawiam po bratersku księży kardynałów oraz czcigodnych braci w biskupstwie, którzy zechcieli uczestniczyć w tym ważnym wydarzeniu.

2. «Patrzenie w przyszłość z odwagą» to postawa, która nie jest owocem wyboru, lecz rodzi ją i konkretyzuje pamięć o bezcennym darze, jakim jest Akcja Katolicka od początku swego istnienia. Powstała z «opatrznościowego natchnienia», zgodnie ze słowami mojego poprzednika, świętej pamięci papieża Piusa XI, była jednoczącą, konstruktywną i dynamiczną siłą współczesnego procesu «umacniania roli ludzi świeckich», potwierdzonego na Soborze Watykańskim II. Dzięki temu pokolenia wiernych dojrzewały w swym powołaniu na drodze chrześcijańskiej formacji, która pomagała im uświadomić sobie w pełni osobistą odpowiedzialność za budowanie Kościoła i działać z apostolskim zapałem we wszystkich środowiskach życia. Jakże nie wspomnieć przy tej okazji, że soborowy dekret o apostolstwie świeckich uznał wartość tej zasłużonej tradycji i gorąco zalecił jej kontynuowanie? (Apostolicam actuositatem, 20). W Posynodalnej adhortacji apostolskiej Christifideles laici, a także w moich licznych wystąpieniach przy okazji różnych zgromadzeń Włoskiej Akcji Katolickiej zalecenia Soboru zostały z mocą potwierdzone, co pomogło przezwyciężyć pewne niejasne i trudne sytuacje.

Dziś pragnę powtórzyć z naciskiem jeszcze raz: Kościół potrzebuje Akcji Katolickiej! Pamięć nie może oznaczać nostalgicznego zasklepienia w przeszłości, lecz musi pomóc zrozumieć cenny dar, jaki Duch Święty ofiarował Kościołowi: dziedzictwo, które na progu trzeciego tysiąclecia powinno zrodzić nowe owoce świętości i apostolstwa, aby plantatio stowarzyszenia objęło wiele innych Kościołów lokalnych różnych krajów.

3. Nadszedł czas odnowy, o której świadczą wielorakie zjawiska obecne w waszym stowarzyszeniu. Wiele wskazuje na to, że możemy z nadzieją oczekiwać kairos nowej wiosny Ewangelii! Ta wielka odpowiedzialność, która spoczywa na was wszystkich i na waszych pasterzach i zobowiązuje cały Kościół, zmusza do podjęcia pokornej i odważnej decyzji, by «rozpocząć na nowo od Chrystusa» z zachowaniem świadomości, że wspiera nas wszechobecna moc Ducha Świętego. W realizacji tego wielkiego zadania mogą uczestniczyć wszyscy wierni świeccy świadomi swego powołania, wynikającego z chrztu oraz związanej z nim potrójnej misji — kapłańskiej, prorockiej i królewskiej. Pokładając ufność w łasce Bożej i umocnieni żywym poczuciem przynależności do Kościoła jako «domu i szkoły komunii», świeccy wsłuchują się w naukę i wskazania pasterzy, by stać się ich skutecznymi współpracownikami w budowaniu wspólnot kościelnych, do których należą.

Każdy chrześcijanin powinien składać świadectwo o tym, że jego życie zostało przemienione dzięki łasce i przepełnione miłością. «Świeccy mogą spełniać to zadanie pod warunkiem, że zdołają przezwyciężyć rozdźwięk pomiędzy Ewangelią a własnym życiem, nadając wszystkim swoim działaniom w rodzinie, w pracy, na polu społecznym spójność właściwą takiemu życiu, które czerpie natchnienie z Ewangelii i w niej znajduje siłę do tego, by w pełni się realizować» (Christifideles laici, 34). Akcja Katolicka zawsze była i również dzisiaj powinna być kuźnią formacji wiernych, którzy oświeceni nauką społeczną Kościoła, angażują się przede wszystkim w obronę świętego daru życia, w ochronę godności osoby ludzkiej, w urzeczywistnianie wolności wychowania, w uświadamianie prawdziwego sensu małżeństwa i rodziny, w działalność charytatywną na rzecz najbardziej potrzebujących, w sprawę pokoju i sprawiedliwości oraz dbają o stosowanie zasad pomocniczości i solidarności w rozlicznych, powiązanych ze sobą sytuacjach społecznych.

4. Wiem, że wasz kongres rozpocznie się w Rzymie, jego kontynuacją będzie pielgrzymka do Loreto, a zakończy się w niedzielę 5 września w dolinie Montorso Mszą św., podczas której z radością zaliczę w poczet błogosławionych kilkoro członków Akcji Katolickiej, którzy w swym życiu byli przekonywającymi wzorami wierności Ewangelii.

Przygotowuję się zatem, by ponownie udać się z pielgrzymką do drogiego mi sanktuarium w Loreto, międzynarodowego ośrodka duchowości maryjnej, gdzie będę się modlił do Najświętszej Maryi Panny, abyście dzięki łasce Ducha Świętego mogli być zawsze gotowi odpowiedzieć swoim fiat na wolę Bożą, stając się świadkami Tajemnicy Chrystusa dla zbawienia świata.

Życząc, by prace kongresu przyniosły obfite owoce, które pomogą Akcji Katolickiej coraz skuteczniej służyć Królestwu Chrystusowemu, przesyłam wszystkim specjalne Błogosławieństwo Apostolskie.

Castel Gandolfo, 10 sierpnia 2004 r.

opr. mg/mg