Działalność społeczna Kościoła częścią jego misji ewangelizacyjnej

Przemówienie Jana Pawła II do nowego ambasadora Kuby, 8.01.2005

Nowy ambasador Kuby przy Stolicy Apostolskiej Raúl Roa Kourí przekazał Ojcu Świętemu listy uwierzytelniające swego rządu. Uroczystość odbyła się w papieskiej bibliotece prywatnej w sobotę 8 stycznia. W przemówieniu Jan Paweł II podkreślił, że działalność Kościoła ma na celu dobro wszystkich mieszkańców kraju, a staje się ona tym skuteczniejsza i owocniejsza, im bardziej respektowana jest wolność religijna.

Panie Ambasadorze!

1. Miło mi powitać pana z okazji przedstawienia listów uwierzytelniających, na mocy których jest pan akredytowany przy Stolicy Apostolskiej jako ambasador nadzwyczajny i pełnomocny Republiki Kuby. Dziękuję za miłe słowa, jak również za pozdrowienia ze strony Fidela Castro Ruza, przewodniczącego Rady Państwa i rządu Republiki, któremu proszę przekazać moje życzenia zdrowia, a także życzenia wszelkiej pomyślności dla drogiego narodu kubańskiego. Przez wstawiennictwo Najświętszej Maryi Panny, czczonej w pańskim kraju pod pięknym imieniem Matki Bożej Miłosierdzia z Cobre, proszę Boga, aby w tym narodzie wzrastało wzajemne zrozumienie i prawdziwe braterstwo, dzięki którym ojczyzna stanie się rzeczywiście domem i dziełem wszystkich.

Fundament pokoju

2. Jednocześnie mogę pana zapewnić, że z zainteresowaniem obserwuję starania władz kubańskich o utrzymanie i polepszanie z trudem osiągniętych rezultatów w dziedzinie opieki zdrowotnej, oświaty na różnych poziomach i kultury w jej różnych przejawach. Stolica Apostolska uważa, że zapewnienie ludziom odpowiednich warunków życia stanowi jeden z fundamentów pokoju, który nie jest tylko brakiem wojny, ale stwarza możliwość integralnego rozwoju ludzkiego, w zdrowiu fizycznym i przy harmonijnym wzroście duchowym wszystkich członków społeczeństwa.

Podobnie Stolica Apostolska wyraża gorące życzenie, aby jak najszybciej można było pokonać przeszkody uniemożliwiające swobodną komunikację i wymianę między Kubą i niektórymi członkami wspólnoty międzynarodowej, zapewniając w ten sposób — poprzez prowadzony z szacunkiem i otwarciem na wszystkich dialog — konieczne warunki do autentycznego rozwoju.

Misja Kościoła

3. Kubę wyróżnia duch solidarności, czego świadectwem jest wysyłanie osób i pomocy materialnej do różnych społeczności, które znajdują się w potrzebie na skutek klęsk żywiołowych, konfliktów lub ubóstwa. W ostatnich latach rozwinęła się bardzo nauka społeczna Kościoła, która w odpowiednim świetle ukazuje sytuacje wymagające takiej solidarności w duchu sprawiedliwości i prawdy. W tym zakresie Kościół na Kubie, poprzez swą ewangelizacyjną obecność oraz szczerą i skuteczną służbę narodowi kubańskiemu, stara się zwracać uwagę na społeczne nauczanie — nie tylko słowem, lecz także przez zaangażowanie i konkretne czyny. Zespół wartości i propozycji składających się na naukę i wypływającą z niej działalność społeczną Kościoła należy do jego misji ewangelizacyjnej i konsekwentnie do jego tożsamości.

Żeby działalność Kościoła wśród narodu kubańskiego mogła być bardziej skuteczna w zakresie krzewienia dobra wspólnego, potrzeba, aby w atmosferze prawdziwej wolności religijnej (por. Dignitatis humanae, 13) mógł on utrzymywać i zacieśniać istniejące już więzy solidarności z innymi Kościołami siostrzanymi, które nie wahają się go wspierać ofiarnie na różne sposoby, a zwłaszcza poprzez gotowość do wysyłania kapłanów, zakonników i zakonnic, by wspomagać dzieło Kościoła katolickiego na Kubie, którego wierni są członkami narodu kubańskiego, a także żyją we wspólnocie i w jedności ze Stolicą Apostolską.

Potrzeba dialogu

4. W rzeczywistości w każdym społeczeństwie pluralistycznym wskazania i propozycje, które przedstawia Kościół, mogą być przyjmowane z odmiennych punktów widzenia przez wierzących i niewierzących. Tego rodzaju rozbieżności nie powinny prowadzić do żadnej formy konfliktu społecznego, lecz raczej sprzyjać konstruktywnemu i prowadzonemu na szeroką skalę dialogowi.

Istnieją kwestie, w związku z którymi Kościół kubański pragnie ukazać w odpowiednim świetle rzeczywistość społeczną, jak na przykład szeroka problematyka związana z obroną ludzkiej godności; znaczenie rodziny oraz wychowania młodych pokoleń w kulturze pokoju, życia i nadziei; złożona relacja między ekonomią i wartościami duchowymi; pełne poszanowanie osoby ludzkiej. W odniesieniu do tych aspektów pożądany jest dialog ze wszystkimi grupami tworzącymi naród kubański.

5. Panie ambasadorze, w chwili, kiedy zaczyna pan pełnić swoje obowiązki w tej misji dyplomatycznej — w imieniu Stolicy Apostolskiej i Kościoła na Kubie — pragnę potwierdzić żywą gotowość i wolę dalszej służby ludziom zamieszkującym pański kraj, jak również pokonywania wszelkich rozbieżności na drodze konstruktywnego dialogu. Ponawiam moje pozdrowienia dla władz kubańskich i upraszam pomocy Boga oraz obfitości Jego błogosławieństwa dla pana, pańskiej rodziny i współpracowników, jak również dla całego narodu kubańskiego, który zawsze serdecznie wspominam.

opr. mg/mg

« 1 »
oceń artykuł Pobieranie..

reklama

reklama

reklama