Przesłanie do katolików w Chinach

«A Słowo stało się Ciałem».

Drodzy Bracia i Siostry, Wierni Kościoła katolickiego w Chinach!

W wigilię Wielkiego Jubileuszu, podczas którego wspominać będziemy dwutysiąclecie narodzin Chrystusa, z radością i serdecznie pozdrawiam was wszystkich w miłości Boga Ojca i w jedności Ducha Świętego.

Mojemu sercu Pasterza Kościoła powszechnego bliscy są wszyscy katolicy pochodzenia chińskiego, lecz w tym momencie pragnę zwrócić się szczególnie do pasterzy i wiernych Chin kontynentalnych, którzy nie mogą jeszcze w sposób pełny i widzialny wyrażać swej komunii ze Stolicą Apostolską.

1. Także wy, bracia i siostry z Kościoła w Chinach, wraz ze wszystkimi wiernymi, którzy na całym świecie przygotowują się do obchodów Wielkiego Jubileuszu i wejścia w nowe tysiąclecie, przyjęliście zaproszenie Następcy Piotra i Biskupa Rzymu i z wiarą czekacie na to wydarzenie.

Wskazania praktyczne, które przedstawiłem w bulli Incarnationis mysterium, oraz warunki uzyskania odpustu jubileuszowego, omówione szczegółowo w stosownym dekrecie Penitencjarii Apostolskiej, niech będą dla wszystkich katolików normą i drogowskazem, pozwalającym owocnie świętować ten opatrznościowy rok łaski nie tylko w Rzymie i w Ziemi Świętej, lecz także w innych diecezjach Kościoła.

Bardzo wielu katolików rozproszonych po świecie nie będzie mogło przekroczyć progu Drzwi Świętych w Rzymie i nawiedzić grobów apostołów Piotra i Pawła. Wszyscy jednak są wezwani, by odkrywać tam, gdzie mieszkają, iż «przejść przez tę bramę znaczy wyznać, że Jezus Chrystus jest Panem, a zarazem pogłębić wiarę w Niego, aby żyć nowym życiem, którym nas obdarzył. Ta decyzja zakłada, że człowiek ma wolność wyboru, a jednocześnie odwagę, by z czegoś zrezygnować, wiedząc, że zyskuje życie Boże (por. Mt 13, 44-46)» (Incarnationis mysterium, 8).

2. Nasze serca zwracają się ku historycznej chwili, kiedy to w «pełni czasu» (Ga 4, 4) narodził się pośród nas Syn Boży: ku wydarzeniu, które większa część ludzkości przyjęła już za punkt odniesienia w chronologii dziejów. Jezus narodził się w jednej z prowincji Palestyny, azjatyckiego kraju, położonego na skrzyżowaniu dróg wielkich kultur Wschodu i Zachodu, w miejscu spotkania Azji, Europy i Afryki.

Te narodziny były i są również dziś źródłem radości dla wszystkich ludzi «wszędzie pod słońcem», zgodnie z tym co w Betlejem aniołowie zwiastowali pasterzom: «zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem całego narodu: dziś w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz, Pan» (Łk 2, 10-11).

Imię nadane nowo narodzonemu: Jezus, «Bóg daje zbawienie», streszcza Jego misję i jest obietnicą dla całego rodzaju ludzkiego: Bóg «pragnie, by wszyscy ludzie zostali zbawieni i doszli do poznania prawdy» (1 Tm 2, 4); «Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne» (J 3, 16).

3. To, co zostało powiedziane o Jezusie, kiedy się narodził, On sam zaczął realizować w ciągu swojego życia: «Ubogim głosił dobrą nowinę o zbawieniu, jeńcom wyzwolenie, a smutnym radość» (IV Modlitwa eucharystyczna).

Aby wypełnić miłosierny i tajemniczy zamysł Boży dla zbawienia ludzi, «wydał się na śmierć krzyżową, a zmartwychwstając zwyciężył śmierć i odnowił życie» (tamże).

Przed swym wniebowstąpieniem i powrotem do Ojca polecił uczniom, a zatem rodzącemu się Kościołowi: «Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego» (Mt 28, 19).

Posłuszni Panu i pobudzani przez Ducha Świętego, uczniowie wypełnili polecenie Jezusa, niosąc Dobrą Nowinę na Wschód i na Zachód, na Północ i na Południe.

4. Jubileusz, przypominając wejście Jezusa w historię, jest świętowaniem także Jego coraz pełniejszej obecności pośród ludów.

Jak dobrze wiecie, drodzy bracia i siostry, zgodnie z tajemniczymi planami Opatrzności Bożej Ewangelia zbawienia była głoszona bardzo wcześnie także w waszym kraju i w istocie, już w V i VI w. grupy mnichów syryjskich, przemierzywszy Azję Środkową, przyniosły imię Jezusa waszym przodkom. Słynna stela, wzniesiona w cesarskiej stolicy Chang'an (Xi'an) w 635 r., do dzisiaj jest bardzo wymowną pamiątką tego historycznego momentu, który wyznaczył oficjalne wejście «świetlanej religii» do Chin.

Po kilku wiekach to orędzie ucichło. Jednakże fakt, że Ewangelia Jezusa była głoszona waszym przodkom w epoce, kiedy znaczna część Europy i reszty świata jeszcze zupełnie jej nie znała, musi być dla was powodem wdzięczności Bogu i głębokiej radości.

5. Ewangeliczne orędzie, głoszone w tamtych odległych początkach, nie straciło aktualności, ale zachęca was i przynagla, aby przekazywać je tym, którzy jeszcze go nie otrzymali.

Życie uczniów Jezusa, tak dzisiaj, jak i wówczas w Chinach i gdziekolwiek indziej, musi być inspirowane «Dobrą Nowiną», a autentyczna realizacja Ewangelii w waszym życiu będzie jasnym świadectwem dawanym Chrystusowi w waszym środowisku. Dlatego wy wszyscy, bracia i siostry, jesteście wezwani, by z odnowioną mocą głosić Ewangelię zbawienia współczesnemu narodowi chińskiemu.

Rozumiem, że czujecie się niegodni tak wielkiej i zobowiązującej misji, wiecie jednak, że możecie liczyć na zwycięską moc Chrystusa (por. J 16, 33), który zapewnia wam swą obecność i pomoc. Pod kierunkiem waszych pasterzy i w jedności z nimi wy, drodzy kapłani, zakonnicy, zakonnice i świeccy, opracowujecie dostosowane do aktualnych potrzeb programy duszpasterskie, przyznając naczelne miejsce temu wszystkiemu, co dotyczy głoszenia Jezusa i Jego słowa życia, oraz zwracając szczególną uwagę na świat ludzi młodych.

W tym kontekście obchody Jubileuszu staną się okazją, by przypomnieć o trudach apostolskich, o cierpieniach, łzach i przelanej krwi, które znaczyły drogę Kościoła pośród ludzi wszystkich czasów. Także wśród was krew męczenników stała się zasiewem, z którego wyrosła wielka liczba autentycznych uczniów Jezusa. Moje serce pełne jest podziwu i wdzięczności Bogu za wielkoduszne świadectwo, złożone przez liczną rzeszę biskupów, kapłanów, zakonników, zakonnic i świeckich. Wydaje się też, że czas prób w niektórych regionach jeszcze się nie zakończył!

6. Przygotowując się do świętowania Wielkiego Jubileuszu pamiętajcie, że w tradycji biblijnej czas ten zawsze niósł z sobą obowiązek wzajemnego darowania długów, naprawienia popełnionych krzywd oraz pojednania się z bliźnimi.

Także wam została zwiastowana «wielka radość przygotowana dla wszystkich ludów»: miłość i miłosierdzie Ojca, odkupienie dokonane w Chrystusie. W takiej mierze, w jakiej sami gotowi będziecie przyjąć tę radosną wieść, będziecie mogli przekazywać ją waszym życiem wszystkim ludziom żyjącym obok was. Moim najgorętszym pragnieniem jest, abyście posłuszni wewnętrznym natchnieniom Ducha Świętego przebaczali sobie nawzajem wszystko, co wymaga wybaczenia, zbliżali się do siebie, akceptowali się wzajemnie i przekraczali bariery, aby pokonać wszystko, co może was dzielić.

Nie zapominajcie słów Jezusa wypowiedzianych podczas Ostatniej Wieczerzy: «Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali» (J 13, 35).

Z radością dowiedziałem się, że pragniecie ofiarować jako najcenniejszy dar jubileuszowy, jedność pomiędzy wami oraz jedność z Następcą św. Piotra. To postanowienie może być jedynie owocem Ducha, który prowadzi swój Kościół po niełatwych drogach pojednania i jedności.

7. «Szczególnie potrzebnym dziś znakiem miłosierdzia Bożego jest miłość, która otwiera nam oczy na potrzeby ludzi żyjących w nędzy i zepchniętych na margines społeczny» (Incarnationis mysterium, 12).

Pośród praktycznych zadań, które staną się widzialnym znakiem waszego wysiłku duchowego nawrócenia i duchowej odnowy, powinna znaleźć się miłość do braci, wyrażana w tradycyjnej formie dzieł miłosierdzia względem ciała i ducha. Ta konkretna solidarność będzie waszym dyskretnym, lecz skutecznym wkładem także w pomyślność waszego narodu. W ten sposób dacie wymowne świadectwo chrześcijańskiemu imieniu, które nosicie odważnie i z dumą: jako dobrzy Chińczycy i jako autentyczni chrześcijanie kochacie swój kraj i kochacie Kościół lokalny oraz powszechny.

8. Jubileusz Roku 2000 będzie wielką modlitwą uwielbienia i dziękczynienia przede wszystkim za dar Wcielenia Syna Bożego oraz dokonane przez Niego odkupienie.

Będzie uwielbieniem i dziękczynieniem za dar Kościoła, ustanowionego przez Chrystusa jako «sakrament, czyli znak i narzędzie wewnętrznego zjednoczenia z Bogiem i jedności całego rodzaju ludzkiego» (por. Lumen gentium, 1).

«Będziemy dziękować także za owoce świętości, jakie dojrzały w życiu tak wielu mężczyzn i kobiet» — także z waszego narodu — «którzy we wszystkich pokoleniach i w każdej epoce umieli w pełni przyjąć dar Odkupienia (Tertio millennio adveniente, 32).

9. Zjednoczeni z sobą w prawdzie i miłości Chrystusa, w komunii z Kościołem powszechnym oraz z tym, który został powołany przez Jezusa, aby być Następcą Piotra i rękojmią jedności, przekroczcie próg nowego tysiąclecia z ufnym przekonaniem, że jedyny Bóg i Ojciec całego rodzaju ludzkiego błogosławi i błogosławić będzie waszym krokom i krokom całego waszego narodu. Bądźcie zaczynem dobra dla waszego narodu, choć jesteście tak nieliczni. Bądźcie znakiem i sakramentem zbawienia obiecanego przez Boga wszystkim ludziom, zachęcając tych, którzy są obok was, by słuchali i z wiarą przyjęli dobrą nowinę Wielkiego Jubileuszu: «Narodził się wam Zbawiciel!»

Maryja, Matka Odkupiciela, wspomożenie wiernych i Królowa Chin, niech was strzeże i wspiera w wypełnianiu waszego powołania i w urzeczywistnianiu postanowień, które rodzić się będą w sercach coraz bardziej wrażliwych i ofiarnych.

10. W tym momencie znów ogarniam spojrzeniem wszystkich katolików chińskich, żyjących także poza Chinami kontynentalnymi. Ku nim kieruję serdeczne pozdrowienie wraz ze szczerym życzeniem, aby w Roku Jubileuszowym czuli się umocnieni przez «świadomość, że niosą światu prawdziwą światłość, Chrystusa Pana» (Incarnationis mysterium, 2). Niech będą światłem i zaczynem tam, gdzie postawiła ich Opatrzność, i pielęgnują duchową jedność ze wszystkimi swymi braćmi i siostrami z wielkiej rodziny chińskiej.

«Łaska Pana naszego Jezusa Chrystusa, miłość Boga Ojca i dar jedności w Duchu Świętym niech będą z wami wszystkimi. Amen». Wyrażając to życzenie, wszystkim z serca błogosławię!

Watykan, 8 grudnia 1999 r., uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny.
Joannes Paulus II, pp

opr. mg/mg