Znaleziono 5742 wyników
Światło znad północnych fiordów
Największa żywotność życia katolickiego w XX wieku zrodziła się z entuzjazmu odkrywania zapomnianych studni, odnajdywania w nich czystej i świeżej wody. Gdzie się podział ten entuzjazm? Dlaczego teraz czujemy, że musimy porzucić studnie, aby zamiast nich ustawić prowizoryczne stoiska obok automatów z napojami? – pyta bp Erik Varden. O mądrości biskupa z północnych krańców Europy pisze ks. Robert Skrzypczak.
Zostawił in vitro. W nocy usłyszał słowa „ufaj Panu Jezusowi”. Dziś laureat nagrody „Przyjaciel życia”
Po latach pracy w programie in vitro miał wiele osiągnięć – pacjenci przesyłali listy, dzwonili z podziękowaniami za szczęście, które im się narodziło. „A ja wtedy, w 2007 roku, podjąłem decyzję, że więcej do in vitro nie przyłożę ręki” – opowiada historię swojego nawrócenia tegoroczny laureat nagrody „Przyjaciel życia”, dr Tadeusz Wasilewski, założyciel Kliniki leczenia niepłodności „NaProMedica”.
Ateista. Mąż. Zakonnik. Feliks Leseur do końca życia był „apostołem” swojej żony Elżbiety – kandydatki na ołtarze
O żonie, która nie chciała nawracać męża, i o mężu, który i tak się nawrócił, mówi tłumaczka biografii Elżbiety i Feliksa Leseurów „Połączeni przez miłość, podzieleni przez wiarę”, Katarzyna Kamińska. „Feliks zobaczył, że obok niego żyła święta, która prowadziła niezwykle intensywne życie duchowe, a większość swych cierpień ofiarowywała za jego nawrócenie” – mówi tłumaczka.
Najnowsze pokolenie Oświecenia uśmiecha się na sam dźwięk imienia „antychryst”
To, co Boże Objawienie przekazuje nam na temat Antychrysta, nie jest czymś drugorzędnym. Nie stanowi on też żadnego fortelu mającego służyć do straszenia wiernych. Znajdujemy tam elementy, które pozwalają nam zrozumieć symptomy „końca czasów”, byśmy nie ulegli pokusie antychrysta, powodowani zniechęceniem lub rozpaczą – pisze ks. prof. Robert Skrzypczak.
Biskup Ignacy Świrski, „ojciec ubogich”. Miał puste kieszenie, bo swoje wynagrodzenie oddawał potrzebującym
Biskup Ignacy Świrski sprawował swoją posługę w trudnych latach powojennych. Komunistyczne władze bardzo niechętnie patrzyły na jego działalność, on jednak nie zrażał się, troszczył się o ubogich – tak jak to czynił wcześniej jako profesor Uniwersytetu Wileńskiego. Wielokrotnie jego własne kieszenie świeciły pustkami, bo swoje wynagrodzenie oddawał na rzecz potrzebujących.
