Znaleziono 3812 wyników
Dobrze żyć – to wiele. Dobrze umrzeć – to wszystko
O śmierci to nawet często rozmyślałam, ale pewnego dnia przyszła mi taka myśl do głowy: czy po mojej śmierci ktoś pomodli się za moją duszę? – napisała na internetowej stronie Apostolstwa Dobrej Śmierci pani Jadwiga. Trzeba o śmierci myśleć, trzeba o niej pamiętać, bo jak mówił kard. Joseph Ratzinger, jeśli będziemy wypierać się śmierci, to nie nauczymy się także obchodzić właściwie z życiem.
Sprzeciw jako działanie na rzecz zgody
Z szatańską przewrotnością zaatakowali niegodziwi sędziowie Zuzannę: Albo nam ulegniesz i dzięki temu zachowasz życie oraz szacunek u ludzi; albo też zostaniesz ogłoszona cudzołożnicą i potępiona przez wszystkich skazana na śmierć. Wydarzenie jest opisane w 13. rozdziale Księgi Daniela – pisze o. Jacek Salij OP.
Muzułmanie wierzą w Jezusa?
Praktyczny wymiar tego pytania zrozumiałem po raz pierwszy podczas rozmowy z dziewczyną, która zamierzała związać się z muzułmaninem. „Oni również wierzą w Jezusa” – odrzucała niepokoje swojej siostry, że nie będzie jej wolno wychować własnych dzieci w wierze chrześcijańskiej – pisze o. Jacek Salij OP.
Boże Ciało: skąd wzięła się ta uroczystość? Dlaczego procesja prowadzi do 4 ołtarzy?
Skąd wzięła się uroczystość Bożego Ciała? Dlaczego procesja w tym dniu prowadzi do 4 ołtarzy? Jakich błędów należy unikać obchodząc to święto? – na te i inne pytania odpowiada o. Mikołaj Walczak OP, duszpasterz i liturgista w klasztorze Wniebowzięcia NMP w Tarnobrzegu, współpracownik Dominikańskiego Ośrodka Liturgicznego.
Wszystko ma kierować naszą uwagę na Najświętszy Sakrament. Liturgista o świętowaniu Bożego Ciała
„Monstrancja ma skupić nasz wzrok na Hostii, baldachim, przypominać królewską godność Chrystusa. Światło jest symbolem oznaczającym obecność Bożą (jak światło prowadzące Izraela wychodzącego z Egiptu), ale przede wszystkim samego Chrystusa” – wyjaśnia o. Mikołaj Walczak OP, duszpasterz i liturgista.
Weigel o Synodzie: karty na stół! Głosy „żywego Kościoła” nie zostały wysłuchane, choć mają same asy!
Podczas Synodu wiele mówiło się o wysłuchaniu wszystkich. Jak zwraca uwagę George Weigel, ta deklaratywna „dialogiczność” nie szła w parze z wysłuchaniem tych, którzy mieli inne zdanie niż organizatorzy. Ostatecznie „karty” zostały wyłożone na stół i okazało się, że znacznie mocniejsze mają ci, którzy są wierni Ewangelii i Tradycji Kościoła, a zwolennicy światowości zostali z blotkami.
