Abp Ryś: Zawsze będę dłużnikiem Kościoła krakowskiego

Na pożegnalną Mszę św. do bazyliki Mariackiej przyszły tłumy wiernych. Wśród nich byli m.in. znajomi arcybiskupa, jego współpracownicy i ci, których dotknęło głoszone przez niego słowo.

- Przyszedłem tu przede wszystkim z potrzeby serca, żeby podziękować arcybiskupowi za to, że otwierając się na łaskę Boga przyciągał do krakowskiego Kościoła tak wiele ludzi - zwłaszcza młodych. Niczego nie udawał i właśnie to oni docenili - mówił Kamil, kleryk Wyższego Seminarium Duchownego w Krakowie.

Wiele ciepłych wspomnień pozostanie również w pamięci kapłanów, którzy arcybiskupa pamiętają jeszcze jako rektora seminarium. - Przez ostatnich 10 lat, od kiedy tylko go poznałem, towarzyszyła mi nieustanna modlitwa za niego. Nie wyobrażałem sobie, że tu dziś by mnie nie było. Był dla nas-księży jak ojciec. Pewien okres dla krakowskiego Kościoła się kończy, ale skoro Pan Bóg go posłał do Łodzi, to znaczy, że teraz tam go potrzebują. Poza tym to przecież z łodzi Pan Jezus powołał apostołów, żeby byli rybakami ludzi - porównał ks. Mateusz Wójcik, wikariusz z Kolegiaty Akademickiej św. Anny.

Tej wyjątkowej wtorkowej Eucharystii przewodniczył abp Marek Jędraszewski, który dziękując abp. Rysiowi za dotychczasową posługę w Archidiecezji Krakowskiej mówił, że moment ten przypomina fragment Ewangelii, kiedy Pan Jezus udał się wieczorem na modlitwę i po jakimś czasie znaleźli Go apostołowie mówiąc: „Wszyscy Cię szukają", a On odpowiedział im na to: „Ja muszę iść do innych miast, bo na to przyszedłem".

- Taka jest rola pasterza, iść tam, gdzie woła Chrystus. Iść tam, gdzie daje kolejne pastwisko, do którego trzeba sprowadzać owce, które trzeba karmić Bożym słowem, modlitwą, Eucharystią, sakramentami, a przede wszystkim miłością pasterską. Tego tobie księże arcybiskupie życzymy z całego serca, obiecując modlitwę za ciebie, abyś był wierny Najwyższemu Pasterzowi do końca i abyś mógł cieszyć się miłością i wdzięcznością tych owiec, które dał ci Pan - mówił metropolita krakowski.

Homilię podczas tej Mszy św. wygłosił abp Grzegorz Ryś, który już od samego początku przekonywał, że Pan Bóg zawsze daje nam słowo adekwatne do momentu życia, w którym się znajdujemy. Skupił się głównie na słowach, które Jezus powiedział do swoich uczniów: „Niech będą przepasane biodra wasze". Wyjaśnił, że słowo to jest odesłaniem do 12 rozdziału Księgi Wyjścia, czyli do pierwszej Paschy, jaką Naród Wybrany przeżywał w Egipcie.

- To jest słowo na wyjście. Izrael spożywał Paschę na moment przed wyjściem z Egiptu do Ziemi Obiecanej, na moment przez przejściem z niewoli do wolności. Jezus mówi do nas o momencie paschalnym w naszym życiu, o potrzebie doświadczenia tego Bożego prowadzenia z niewoli do wolności - wyjaśnił.

Zaznaczył, że Jezus mówiąc do swoich uczniów, żeby byli przepasani, nie zaprasza ich tym na wieczerzę paschalną, lecz mówi o konkretnym sposobie życia. - Chodzi o sposób myślenia, o takie doświadczenie wyprowadzenia z niewoli do wolności, które ogarnia całego człowieka i jest jego doświadczeniem ciągłym. Które nie jest tylko przeżyciem liturgicznym, niezależnie od tego jak liturgia jest ważna. Kiedy Jezus mówi: „Miejcie przepasane wasze biodra", to formuje gdzieś najgłębiej naszą tożsamość - zauważył.

Tłumaczył też, że liturgia - choć niesłychanie ważna - musi być momentem, w którym człowiek spełnia swoją wewnętrzną, najbardziej osobistą potrzebę, kiedy wyraża siebie, swoje życie, swoje działanie, swoje myślenie i swoje decyzje. - Ta najważniejsza Pascha nie dokonuje się przez fizyczną podróż, tylko dokonuje się przez zaproszenie Pana do swojego życia, do każdego miejsca, w którym aktualnie jesteś. Nie musisz się przenosić, nie musisz gdzieś wędrować. Ona się dokona wtedy, kiedy zaprosisz Jezusa do siebie, a kiedy przyjdzie i zakołacze, to natychmiast wstaniesz żeby otworzyć i powiedzieć: „Panie nie stój w progu, Panie wejdź, Panie rozgość się!" - nauczał.

Dodał, że Jezus, zapraszając nas do swojego stołu, sam staje się sługą. Przekonywał też, że dzieje się to podczas każdej Eucharystii. - To jest ten niesłychany moment, w którym odkrywasz, że tak naprawdę nie dasz rady służyć Jezusowi, bo to On jest tym, który służy tobie i On jest tym, który nie da się wyprzedzić w posługiwaniu. On jest tym, który dokonuje w tobie przemiany i z niewolnika czyni cię królem - mówił abp Ryś.

Podzielił się z zebranymi tym, że niejednokrotnie wracał do tej Ewangelii o Bogu, który jest zawsze pierwszym w służbie człowiekowi, który nas krępuje swoją gotowością do służby i który przy wszystkich naszych grzechach pomaga nam w sobie odkryć królewską godność dzieci Bożych. Stwierdził też, że prawda ta opowiada również o samym Kościele. Tłumaczył, że tak jak jest w doświadczeniu spotkania z Jezusem, tak jest też w doświadczeniu spotkania z Kościołem.

- Zawsze Kościół nam więcej daje niż my możemy mu dać. Od jakiegoś czasu noszę w sobie takie słowo z jednego z dokumentów Soboru Watykańskiego II, które mówi, że kapłan jest zawsze dłużnikiem Kościoła. Ta Eucharystia jest przede wszystkim moim dziękczynieniem za ten Kościół, za ten konkretny Kościół w Krakowie, którego jestem i zawsze będę dłużnikiem. Kościół, który jest dla mnie Matką, która mnie do tej pory nosi na swoich rękach, swoją przepiękną, mądrą wiarą. Jest Kościołem, który mi tysiące razy usłużył - przekonywał.

Opowiedział również o tym, jak poprzedniego dnia od kard. Stanisława Dziwisza otrzymał pierścień, który kard. Franciszek Macharski dostał od mnichów z Mogiły przy swoich święceniach biskupich. - Kard. Franciszek pewnie włożył ten pierścień raz na palec i podarował go Janowi Pawłowi II. I ja go dostałem wczoraj. I to jest właśnie ta radość - ja wiem, kto stoi za tym pierścieniem. Tu, w tym Kościele, który daje człowiekowi poczucie zakorzenienia, jest tak ze wszystkim - ocenił.

Opisując Kościół krakowski mówił, że jest on mądry refleksją ambitną, odważną i otwartą, a także piękny tradycyjną ludową pobożnością. Podkreślał, że w każdym jego miejscu można nauczyć się czegoś w przeżywaniu wiary - nawet od najprostszych ludzi. - Nie da się o tym Kościele powiedzieć prawdy w 5 minut, ale to jedno muszę powiedzieć, że w spotkaniu z tym Kościołem człowiek ma to samo doświadczenie, jakie ma w spotkaniu z Panem. Zmartwychwstały Pan w szczególny sposób żyje w tym Kościele, który jest w Krakowie. To jest Kościół, któremu się też nie da służyć, dlatego, że on zawsze jest większy w posłudze człowiekowi. Służba temu Kościołowi przemienia człowieka, czyni człowieka piękniejszym, dojrzalszym, bogatszym i mądrzejszym. Służba temu Kościołowi wyzwala - opisywał.

Uznał też, że wierni Kościoła krakowskiego są wielkimi dłużnikami tej wspólnoty. - Nigdy się nie wypłacimy temu Kościołowi. On nas wszystkich przyjmuje takimi, jakimi jesteśmy, ze wszystkimi swoimi ograniczeniami, całą naszą głupotą, grzechem i małością. I on nas kocha i potrzebuje, ale zawsze wtedy, kiedy mu służymy, on nam służy bardziej - tłumaczył.

Poprosił też, aby wszyscy otworzyli się na to szczęście, jakie daje człowiekowi służba Jezusowi i służba konkretnemu Kościołowi. - To jest moment, w którym przestajesz być niewolnikiem. W ostateczności niewolnikiem siebie samego, bałwochwalstwa wobec siebie samego. Przestajesz być niewolnikiem, a stajesz się wolnym. Jezus cię sadza za stołem na swoim własnym tronie. Nigdy nie dajcie sobie wmówić, że jest inaczej - zakończył.

Tego wieczoru w imieniu Uniwersytetu Jana Pawła II w Krakowie abp. Rysiowi podziękował również ks. prof. Wojciech Zyzak, z kolei mieszkańców Krakowa reprezentował Bogusław Kośmider, przewodniczący rady miasta, który arcybiskupowi podarował miniaturową replikę Dzwonu Zygmunta.

Przypominamy, że uroczysty ingres abp. Grzegorza Rysia do archikatedry łódzkiej odbędzie się w sobotę 4 listopada, w liturgiczne wspomnienie św. Karola Boromeusza.

Paulina Smoroń | Archidiecezja Krakowska