Patriarcha Bartłomiej: rosyjski atak na Ukrainę płynie z ducha podziału

Bartłomiej I przemawiał 18 czerwca, na XVI Zgromadzeniu Ogólnym Konferencji Kościołów Europejskich. Podkreślił tam m.in., jak duch podziału, przybierając szaty obrony tradycji, potrafił doprowadzić aż do brutalnej napaści zbrojnej.

Prawosławny hierarcha zauważył, że wobec zmian społecznych na Starym Kontynencie i w zachodnim kręgu kulturowym pojawiła się ostatnio wizja „nowego ekumenizmu”. „Ów ruch prowadzi do zawierania niespodziewanych wcześniej sojuszy w imię obrony wąskiego zestawu konserwatywnych wartości. Tak niektórzy amerykańscy ewangelikalni chrześcijanie szukają współpracy z katolikami czy prawosławnymi, których ogólnie uważali za pogan i czcicieli bałwanów. Podobny duch zaangażowania w wojny kulturowe nie szuka jednak tak naprawdę jedności chrześcijan” – podkreślił patriarcha Bartłomiej.

Patriarcha Bartłomiej: „nowy ekumenizm” jest w nurcie destrukcyjnej mentalności usprawiedliwiającej rosyjską napaść na Ukrainę.

„Ten «nowy ekumenizm» posunął się nawet tak daleko, że namaścił prezydenta Federacji Rosyjskiej Władimira Putina na swojego politycznego mistrza, a patriarchę Cyryla z Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego na swojego duchowego przywódcę. Jeśli w XX w. ekumenizm był postrzegany jako sposób na przyczynienie się do wizji wspólnego człowieczeństwa i wspólnego dobra, to «nowy ekumenizm» XXI w. stanowi zamiast tego siłę podziału oraz zniszczenia” – zaznaczył prawosławny hierarcha. „Konsekwencje tej dzielącej i destrukcyjnej mentalności widzimy w pełnej krasie w obecnym brutalnym ataku Rosji na Ukrainę, a także w kościelnym uzasadnieniu owej wojny jako zbawienia Ukrainy przed rzekomym uwiedzeniem przez bezbożny, świecki i liberalny Zachód. Niestety, ten «nowy ekumenizm» jest zasadniczo nieekumeniczny, jeśli nie antyekumeniczny, ponieważ pozycjonuje się przeciwko innym chrześcijanom, którzy nie popierają jego wyłącznego skoncentrowania na takim zestawie wartości. Ostatecznie ów «nowy ekumenizm» promuje etos polaryzacji oparty na dualistycznym, a nie inkarnacyjnym rozumieniu relacji Boga ze światem.“