Śp. kard. Paul Joseph Pham Đính Tung

22 lutego w wieku 89 lat zmarł były arcybiskup Hanoi kard. Joseph Pham Đính Tung, wielki działacz na rzecz odbudowy więzi między Wietnamem a Watykanem.

W telegramie kondolencyjnym do arcybiskupa Hanoi Josepha Ngô Quanga Kieta Ojciec Święty napisał: «Zmarły kardynał był wybitnym duszpasterzem, który służył Kościołowi w trudnych warunkach z wielką odwagą i wspaniałomyślną wiernością Stolicy Apostolskiej, oddając się całkowicie głoszeniu Ewangelii».

Kard. Tung urodził się 15 czerwca 1919 r. w Binh hoa w diecezji Phat Diem. Studiował teologię i filozofię w seminarium duchownym w Hanoi. 6 czerwca 1949 r. przyjął święcenia kapłańskie i do 1955 r. pracował jako duszpasterz w różnych parafiach. Następnie został przełożonym niższego seminarium diecezjalnego; funkcję tę pełnił do 1963 r., kiedy władze komunistyczne zamknęły placówkę. 5 kwietnia 1963 r. Jan XXIII mianował go biskupem Bac Ninh; sakrę biskupią przyjął 15 sierpnia tego samego roku. W latach 1963-1990 komunistyczne władze Wietnamu przetrzymywały go jako «wroga ludu» w areszcie domowym. Niemal 27 lat z przyczyn politycznych nie mógł odwiedzić żadnej ze swych ponad 100 parafii. W tym okresie kard. Tung poświęcił się przede wszystkim studiowaniu Pisma Świętego i sakramentologii. Parafrazował niektóre teksty biblijne w duchu tradycyjnej poezji wietnamskiej, aby przybliżyć je wiernym. Tworzył także w rodzimym języku głęboko mistyczną poezję religijną w formie tzw. luc bat — wierszy składających się z 6 lub 8 słów, które stały się ulubioną lekturą wietnamskich katolików. W tym czasie zarządzał diecezją przy pomocy trzech księży i wielu oddanych świeckich. Udało mu się ożywić życie religijne w diecezji: potajemnie zorganizował apostolstwo świeckich, którzy prowadzili m.in. kursy przedmałżeńskie, wyświęcił kilkunastu kapłanów, a nawet założył żeńskie zgromadzenie zakonne. Dopiero 18 czerwca 1990 r., gdy Jan Paweł II mianował go administratorem apostolskim sede vacante et ad nutum Sanctae Sedis Hanoi, mógł swobodniej zająć się pracą pasterską. W latach 1990-2003 był rektorem tamtejszego seminarium duchownego; wniósł wielki wkład w kształcenie kilku roczników wietnamskich kapłanów. 23 marca 1994 r. został arcybiskupem Hanoi.

26 listopada 1994 r. Jan Paweł II wyniósł go do godności kardynalskiej i przydzielił mu kościół tytularny Matki Bożej Królowej Pokoju w nadmorskiej dzielnicy Rzymu Ostii. W latach 1995-2001 był przewodniczącym Konferencji Episkopatu Wietnamu. W marcu 1998 r. został mianowany również administratorem apostolskim sede vacante ed ad nutum Sanctae Sedis Lang Son i Cao Bang (funkcję tę pełnił do 1999 r.). W sierpniu 1998 r. kard. Tung był specjalnym wysłannikiem Papieża na obchodach 200. rocznicy objawień maryjnych w La Vang. Nie udało mu się doprowadzić do wizyty Ojca Świętego w swej ojczyźnie. 19 lutego 2005 r. złożył rezygnację z urzędu metropolity Hanoi.

Tysiące osób przybyło do stołecznej katedry, by uczestniczyć w pogrzebie kardynała, który — jak powiedział przedstawiciel wietnamskiego episkopatu — «potrafił nawet zamknąć seminarium w proteście przeciw podejmowanym przez komunistów próbom narzucenia alumnom kursów szkolenia politycznego».

opr. mg/mg