Polak wśród nowych kardynałów (ks. Stanisław Nagy)

W gronie nowo mianowanych kardynałów, których nazwiska ogłosił Jan Paweł II przed modlitwą «Anioł Pański» 28 września, jest ks. prof. Stanisław Nagy SCJ, kapłan ze Zgromadzenia Księży Najświętszego Serca Jezusowego (sercanin), emerytowany profesor zwyczajny Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, przewodniczący Rady Naukowej Instytutu Jana Pawła II w Lublinie, wykładowca teologii fundamentalnej i ekumenicznej.

Urodził się 30 września 1921 r. w Bieruniu Starym k. Katowic w religijnej rodzinie, czynnie zaangażowanej na rzecz przyłączenia Śląska do Macierzy. Po wstąpieniu do zgromadzenia (1937 r.) i złożeniu ślubów wieczystych (1941 r.) przyjął w Krakowie święcenia kapłańskie z rąk bpa Stanisława Rosponda (8 lipca 1945 r.).

Studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie uzyskał magisterium (1948 r.), a następnie kontynuował karierę akademicką na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim: 1950 r. — licencjat, 1952 r. — doktorat, 1968 r. — habilitacja. W 1979 r. został mianowany profesorem nadzwyczajnym, a w 1985 r. profesorem zwyczajnym.

Sprawował ważne i odpowiedzialne funkcje w swoim zgromadzeniu: był rektorem Małego Seminarium w Krakowie-Płaszowie (1947-1950), rektorem Wyższego Seminarium Duchownego w Tarnowie (1952-1958), kierownikiem Studium Teologicznego (1956-1962), wykładowcą teologii fundamentalnej w Wyższym Seminarium Duchownym w Stadnikach.

Od 1958 r. wykładał na KUL, w 1964 r. został adiunktem na Wydziale Teologii, a w 1970 r. kierownikiem nowo utworzonej Sekcji Teologii Porównawczej i Ekumenicznej. W latach 1972-1974 był prodziekanem Wydziału Teologii KUL, od 1972 r. do 1991 r. kierownikiem Katedry Eklezjologii Fundamentalnej. Od 1973 r. był pracownikiem naukowo-dydaktycznym Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu. Uczestniczył w wielu przewodach habilitacyjnych i profesorskich, jest promotorem licznych prac doktorskich i magisterskich.

Przez wiele lat był przewodniczącym Sekcji Wykładowców Teologii Fundamentalnej przy Komisji Episkopatu Polski ds. Nauki. Dwukrotnie uczestniczył w charakterze eksperta w synodach biskupów w Rzymie (1985 r. i 1991 r.).

Z nominacji Jana Pawła II był członkiem Międzynarodowej Komisji Teologicznej przez dwie kadencje (1986-1996).

Angażował się również w działalność ekumeniczną. Był członkiem Komisji Mieszanej Katolicko-Luterańskiej, powołanej przez watykański Sekretariat Jedności Chrześcijan i Światową Federację Luterańską, a także redaktorem działu ekumenicznego Encyklopedii Katolickiej.

Przyjaciel młodzieży akademickiej, ceniony kaznodzieja i rekolekcjonista.

Jest autorem licznych publikacji. Do najważniejszych należą książki: Chrystus w Kościele. Zarys eklezjologii fundamentalnej, Wrocław 1982 (tłumaczenie w jęz. rosyjskim Rzym-Lublin 1994); Kościół na drogach jedności, Wrocław 1985; Papież z Krakowa, Częstochowa 1997; Ty jesteś Piotr, Kraków 2003.

Wiele miejsca w swojej pracy pisarskiej poświęca działalności i nauczaniu Ojca Świętego. «Starałem się śledzić papieskie nauczanie — powiedział — i poprzez swoje publikacje naświetlać jego istotę i znaczenie».

Kard. Stanisław Nagy został mianowany przez Jana Pawła II arcybiskupem. 13 października br. przyjął sakrę biskupią w katedrze na Wawelu z rąk kard. Franciszka Macharskiego. Współkonsekratorami byli kard. Marian Jaworski ze Lwowa oraz nuncjusz apostolski w Polsce abp Józef Kowalczyk.

W komunikacie wydanym z okazji zwołania konsystorza abp Józef Kowalczyk napisał: «Nominacja ta jest nie tylko wyrazem uznania dla osoby, zasług i osiągnięć ks. prof. Nagyego, ale również wyrazem docenienia polskiej nauki i naukowców, w sposób szczególny teologów i wykładowców w seminariach duchownych, na wydziałach teologicznych, katolickich uczelniach akademickich, zwłaszcza na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, gdzie Nominat był profesorem».

opr. mg/mg