Musimy być zjednoczeni z Papieżem

Jak ksiądz kardynał podsumowuje spotkanie Papieża z nuncjuszami apostolskimi, które odbyło się w tych dniach w Watykanie?

Bilans jest niewątpliwie pozytywny. Te zebrania mają wartość same w sobie, gdyż spotykają się osoby, które pracują mając na względzie ten sam cel, w tym samym duchu i służąc tej samej rzeczywistości, a mianowicie Kościołowi, a w szczególności Papieżowi, nawet jeżeli działają w bardzo dużych odległościach od siebie. Poza tym również zagadnienia omawiane w tych dniach budziły duże zainteresowanie uczestników, co przejawiało się przede wszystkim w licznych wypowiedziach, które następowały po różnych referatach. Wydaje mi się, że klimat był dobry. Był również moment głębokiej łączności w smutku z powodu śmierci nuncjusza apostolskiego w Argentynie, Leona Kalengi, kiedy to wszyscy łączyliśmy się w modlitwie z Ojcem Świętym podczas obrzędów pogrzebowych. Było to spotkanie pozytywne, które kontynuuje tradycję i które zachęciło Papieża, żeby nadal przeprowadzać te spotkania, w odstępach trzyletnich, po doświadczeniach z 2013 r., zaraz po jego wyborze, i z 2016 r., podczas Jubileuszu Miłosierdzia.

Jak zostało przyjęte przemówienie, które Franciszek przekazał nuncjuszom? Media zwracały uwagę na pewne zalecenia obecne w tym tekście i uwydatniano wyrzuty...

Widziałem, że tak to odebrano, i było to także dość oczywiste. Media zawsze mają skłonność do szukania tego, co jest intrygujące w wypowiedziach Ojca Świętego czy innych przedstawicieli Kościoła. Nie sądzę jednak, by można było ograniczyć się do wychwytywania tylko tych aspektów. W moim słowie powitalnym skierowanym do Papieża mówiłem o «upomnieniach». Powiedziałem, że jesteśmy otwarci na wszelkie słowa otuchy, a także na wszelkie napomnienia, które mogą się przyczynić do polepszenia naprawdę naszej służby, bowiem chcemy coraz bardziej służyć Kościołowi, Papieżowi i ludziom. Zatem również upomnienia z przemówienia Ojca Świętego należy odczytywać w tym kontekście pozytywnym. Wydaje mi się, że w ten sposób były przyjęte i odebrane przez uczestników.

W przekazanym przemówieniu Franciszek przypomniał, że nuncjusz ma być «człowiekiem Bożym», przedstawicielem Kościoła i Papieża — jest to misja «nie dająca się pogodzić» z krytykowaniem Papieża, z «posiadaniem blogów czy wręcz przystępowaniem do grup wrogich» jemu i Kościołowi. Jak ksiądz kardynał ocenia to napomnienie?

Uważam, że jest to napomnienie słuszne. Nie można oczekiwać, że będzie jednolitość w myśleniu, istnieją sprawy, które budzą wątpliwości, w takim sensie, że można o nich dyskutować, jak mówi stary aksjomat: in necessariis unitas, in dubiis libertas, in omnibus caritas (jedność w kwestiach koniecznych, wolność w wątpliwych, miłość we wszystkich). My jednak jesteśmy przedstawicielami Papieża, a zatem jemu można powiedzieć to, co jak nam się wydaje, powinniśmy powiedzieć, z wielką swobodą. Sądzę, że Ojciec Święty jest bardzo otwarty i chętnie wysłuchuje komentarzy, uwag, refleksji na różne tematy. Jednocześnie powinniśmy starać się zachowywać jedność, która jest warunkiem skuteczności naszego działania w świecie. Będziemy tym bardziej skuteczni, im bardziej jesteśmy naprawdę zjednoczeni w sprawach fundamentalnych. Zatem przede wszystkim, jako przedstawiciele papiescy, powinniśmy być w tej jedności z Papieżem i przyjmować jego nauczanie, co powinno się też przejawiać konkretnie w dzieleniu się jego myślą i jego wskazaniami.

Co może nam ksiądz kardynał powiedzieć o rozmowie Papieża z nuncjuszami, która odbyła się przy drzwiach zamkniętych?

Była to rozmowa bardzo otwarta i szczera, podczas której z wielką prostotą i wielkim braterstwem — które to aspekty cechowały wszystkie spotkania w tych dniach — były poruszane pewne tematy, w które jednak nie chciałbym się zagłębiać, zważywszy że było to spotkanie przy drzwiach zamkniętych. Z pewnością nuncjusze cenili sobie odpowiedzi udzielone przez Papieża, gdyż nie obawiał się poruszać tematów delikatnych i mówił bardzo szczerze i otwarcie.

opr. mg/mg