Życie ofiarowane Bogu i ludziom

Zakonnicy i zakonnice, mnisi i mniszki, pustelnicy i świeccy konsekrowani, dziewice poświęcone Bogu i wdowy konsekrowane - wszyscy należą do jednej rodziny osób prowadzących życie konsekrowane. Jego istota polega na naśladowaniu Chrystusa na drodze rad ewangelicznych, czyli przez życie w czystości, ubóstwie i posłuszeństwie. Co prawda wszyscy wierni w Kościele są wezwani do naśladowania Chrystusa, jednak osoby konsekrowane są powołane do szczególnej zażyłości z Jezusem i oddania się Mu w sposób "niepodzielny" - podkreśla Jan Paweł II w posynodalnej adhortacji apostolskiej "Vita consecrata" z 1996 r., podstawowym dokumencie dotyczącym życia konsekrowanego. Żyjąc w posłuszeństwie, niczego nie posiadając na własność i zachowując czystość, przyjmują najbardziej radykalną formę życia Ewangelią. Osoby konsekrowane praktykują rady ewangeliczne przez profesję (łac. professio - wyznanie, przyrzeczenie), czyli śluby składane publicznie wobec przedstawicieli Kościoła. Pierwsze śluby składa się zwykle na rok, po upływie którego mogą być ponawiane. Śluby te określane są jako czasowe. Po kilkakrotnych ponowieniach składa się śluby wieczyste, obowiązujące do końca życia, nazywane profesją wieczystą. Rady ewangeliczne stanowią główną oś życia zakonnego, dotykają trzech istotnych dziedzin. Ślub czystości zawiera w sobie obowiązek doskonałej wstrzemięźliwości w celibacie. Nie jest on tylko dobrowolną rezygnacją z małżeństwa i życia rodzinnego, ale wyborem Chrystusa jako jedynej miłości. Ślub ubóstwa zobowiązuje osoby konsekrowane do życia pracowitego i ubogiego, dalekiego od ziemskich bogactw. Zobowiązuje też do zależności od przełożonych w używaniu i dysponowaniu dobrami materialnymi. Życie w ubóstwie pomaga osobom konsekrowanym zdobywać wolność wewnętrzną przez oderwanie od przywiązań do rzeczy materialnych i kierowanie uwagi na dobra duchowe i solidarność międzyludzką. Przez ślub posłuszeństwa osoby konsekrowane zobowiązują się do podporządkowania własnej woli prawowitym przełożonym, gdy wydają oni polecenia zgodne z Ewangelią i konstytucjami instytutu. Osoby zakonne przez ten ślub włączają się w realizację planów Boga na wzór Chrystusa pełniącego zawsze wolę Ojca. W adhortacji posynodalnej "Vita consecrata" rozróżniono pięć form życia konsekrowanego: instytuty zakonne oddane całkowicie kontemplacji, instytuty zakonne oddane dziełom apostolskim tzw. czynne, instytuty świeckie, stowarzyszenia życia apostolskiego oraz stan dziewic, pustelników i wdów poświęconych Bogu.

opr. mg/mg