To, co Boże

Jakże często w dziejach świata ludzie próbowali kreować obok Boga inne wielkie autorytety, by móc powiedzieć: tu jest wiara, a tam polityka; tu państwo, a tam królestwo Boże. Ale Jezus mówi: jeden jest

Bóg. Tak bardzo przewyższa On cesarza, że nawet nie istnieje płaszczyzna, na której można by ich porównać. Dajcie więc cesarzowi tylko to, co mu się rzeczywiście należy, nie dawajcie mu jednak tego, co należy się tylko Bogu. Bądźcie posłuszni jedynie Bogu, a nie takim czy innym ludziom, ideologiom albo systemom społecznym. Możemy być pewni, że gdyby władcy tego świata i ci, którzy okazują im nieraz ślepe posłuszeństwo, postawili Boga ponad państwem, polityką i ideologią, gdyby oddali Bogu należną cześć i uszanowali godność człowieka, który został przecież stworzony na Boży obraz i podobieństwo, świat uniknąłby niejednej wojny i wielu nieszczęść.

My, chrześcijanie, mamy obowiązek protestować, kiedy władza świecka próbuje zająć miejsce Boga. Po Jego stronie mamy stanąć. Jemu mamy oddać to, co do Niego należy: całe nasze serce, całą naszą duszę, wszystkie nasze siły. Powinniśmy stale pytać o Jego wolę i według niej żyć. Niestety, nie znajdziemy w Ewangelii żadnych gotowych recept, szczegółowo opisanych procedur postępowania w każdej sytuacji życiowej. Łatwo tu o nieporozumienia i błędne interpretacje. W minionych czasach były takie okresy, kiedy chrześcijanie za bardzo skupiali się na pierwszej części wypowiedzi Jezusa, zapominając o drugiej. Wielu błędnie sądziło, że słowa: „Oddajcie Cezarowi to, co należy do Cezara”, zobowiązują do ślepego posłuszeństwa względem wszystkiego, co przychodzi „z góry”. Jezus nie określa też, jak dalece powinna sięgać nasza lojalność wobec władzy świeckiej, ale z pewnością radziłby przeciwstawić się jej, gdyby żądała od chrześcijanina czegoś, co nie jest zgodne z jego sumieniem. Jedno jest pewne: nasze „tak” lub „nie” powinno dojrzewać w świetle tego, co Boże.

Jezus stoi wyraźnie po stronie tych, którzy przeciwstawiają się każdemu „niesprawiedliwemu Cezarowi”. Taka postawa wypływa z przekonania, że Bóg obdarzył każdego człowieka godnością, której nie wolno deptać. Oddawanie Bogu tego, co należy do Boga, jest w gruncie rzeczy oddawaniem człowiekowi i światu (Cezarowi) tego, co Boże.

opr. mg/mg