Czy Bóg działa?

Jan Chrzciciel ośmielił się skrytykować Heroda Antypasa. Żeby zamknąć usta temu upartemu człowiekowi, tetrarcha uwięził go w twierdzy Macheront, gdzie jednak wolno go było odwiedzać. Jan o wszystko łapczywie wypytywał, ale to, co słyszał, rodziło w nim rozczarowanie. On, Jan, potężny głos, który wołał i groził, mówił: "Ten, który idzie za mną, mocniejszy jest ode mnie". Głosił przyjście sędziego, który wrzuci w ogień wszystko co złe i niepłodne, a tymczasem opowiadają mu o człowieku łagodnym, o uzdrowicielu! Nie wytrzymuje i posyła zapytanie: "Czy Ty jesteś Tym, który ma przyjść?".

Kto z nas nie zadawał sobie tego typu pytań? Panie Jezu, czy jesteś tym wszystkim, co mi o Tobie opowiadano? Odpowiedź udzielona Janowi nie zadowala nas: "Niewidomi wzrok odzyskują, chromi chodzą, trędowaci doznają oczyszczenia, głusi słyszą, umarli zmartwychwstają, ubogim głosi się Ewangelię". Właśnie tego oczekiwano od Mesjasza, właśnie to Jezus czynił tam, dawniej. Ale dziś? Po dwu tysiącach lat, jak to wygląda teraz? Co powiedzieć tym, którzy nas pytają: "Co ten wasz Chrystus wnosi? Czy to coś zmienia?".

My także wypytujemy Jezusa z naszego więzienia – więzienia naszych bardzo ograniczonych horyzontów, a może wzroku nie dość ostrego, żeby dostrzec, że Jezus stale działa: "Błogosławiony jest ten, kto we Mnie nie zwątpi".

Nauczyć się widzieć Królestwo w drodze! Dzisiejszy świat – świat wielkich gwiazd – powtarza jedynie kilka imion: Matka Teresa, don Camara, don Romero, Guy Gilbert ze swoimi chuliganami, brat Roger z Taizé, no i oczywiście Jan Paweł II. A przecież są tysiące oddanych serc i pracowitych rąk; tysiące niewidomych, widzących nareszcie swoje winy i miłość Boga do nich; tysiące ubogich, którym kapłani, zakonnice i świeccy, sami także ubodzy, głoszą Dobrą Nowinę, wprowadzając ją w czyn.

Chrystus działa w świecie poprzez ludzi wierzących. Tak jak do posłańców Jana mówi On do nas: "Oznajmijcie to, co słyszycie i na co patrzycie". Lecz "czyny Chrystusa" nie są tak głośne jak pieniądze i wojny. Trzeba uważnych oczu, aby dojrzeć ogrom miłości rozdawanej "w imię Jezusa". Wydaje się, że mamy przed sobą Chrystusa nieznanego, którego poznamy dopiero na końcu czasów, gdy dowiemy się, jak nieustannie działał.

Chrystus nieznany? Tak, jeżeli poprzestajemy na naszych wyobrażeniach i wątpliwościach. Ale kiedy działamy razem z Nim, wtedy widzimy, jak chromi chodzą, a umarli zmartwychwstają. Heroicznie wierzący chrześcijanin ze Związku Radzieckiego czy brazylijski chrześcijanin zaangażowany w działania na rzecz sprawiedliwości i wyzwolenia na pewno nie zadają sobie pytania, czy Jezus jest właśnie tym, którego oczekują.

A może czasem zadajemy inne pytanie: "Kościele, czy jesteś znakiem tego, że Jezus przyszedł?". Jest to dobre pytanie, o ile nie stanowi alibi dla naszych własnych braków. Kościół głoszący lub też nie głoszący Dobrej Nowiny to ja, tu, gdzie żyję, tu, gdzie być może z mojej winy nie widać Bożego działania.

ANDRÉ SÈVE, Homilie niedzielne Kraków 1999