Współuzależnienie

Cesare Guerreschi Nowe uzależnienia ISBN: 978-83-7580-165-1 wyd.: Wydawnictwo Salwator 2010

Wybrane fragmenty Wprowadzenie Wstęp New addictions. Pojęcie uzależnienia Współuzależnienie Nowe formy uzależnienia Internet: pomiędzy normalnością a patologią Cechy problematycznego korzystania z Internetu Internet i depresja Skutki w relacjach rodzinnych Nadużywanie Internetu w miejscu pracy

Współuzależnienie

Współuzależnienie jest formą zaburzonych relacji interpersonalnych między partnerami, to jest wewnątrz diady, i jednym ze skutków, jakie uzależnienie jednego z członków wywiera na cały system rodzinny. Pojęcie to powstało w latach osiemdziesiątych w odniesieniu do współalkoholików, dla określenia osób zbyt silnie związanych i nadmiernie uzależnionych od cierpiącego na chorobę alkoholową. Wszelkie uzależnienia, zarówno od substancji, jak i od zachowań tworzą podobne relacje. Podmiot współuzależniony rozwija w sobie szczególną formę uzależnienia, przejawiającego się w niepohamowanej potrzebie kontrolowania i sprawowania opieki nad partnerem, wobec którego formułuje się nieustannie oskarżenia, a wszystkie jego kroki śledzi, by wykryć jego ewentualne kłamstwa. Osoba dotknięta współuzależnieniem wyrzeka się życia osobistego, zaniedbuje swoje sprawy i interesy oraz tłumi własne uczucia, skupiając całą uwagę na partnerze. Jej przestrzeń psychologiczną wypełnia całkowicie troska o dobre samopoczucie partnera, za którego postępowanie czuje się odpowiedzialna, rozwijając w sobie postawę streszczającą się w słowach: „Ja cię uratuję” (Cancrini red., 1991). W takiej dopełniającej się relacji współuzależniony partner przyjmuje rolę wybawiciela — rodzica, natomiast osoba uzależniona stara się bojkotować jego usiłowania, przez co obie strony podlegają uzależnieniu i są w sytuacji patowej, a to zwiększa szanse na dalsze jego trwanie.

Taki scenariusz trudno zmienić, zwłaszcza że dla obu członów diady oznacza to (pozorne) korzyści: osoba uzależniona zachowuje się nieodpowiedzialnie, na dodatek jest kryta przez partnera, który czerpie satysfakcję z odgrywania roli „wybawiciela” i ma złudzenie sprawowania kontroli nad uzależnieniem partnera, poszukując poczucia bezpieczeństwa, którego jednak nigdy nie osiąga.

opr. aw/aw