Wielu nazywa św. Fulgencjusza „przyjacielem Augustyna” mimo tego, że nigdy się nie spotkali osobiście, bowiem Fulgencjusz urodził się po śmierci Augustyna. Napisał natomiast wiele komentarzy do dzieł swojego mistrza.
Fulgencjusz urodził się około 465 roku w Telepte w Afryce Północnej. Pochodził ze słynnej afrykańskiej rodziny. Odebrał staranne wykształcenie.
W 500 roku odbył pielgrzymkę do grobu świętych Apostołów i wstąpił do klasztoru, co było jego marzeniem. Jednak wbrew swojej woli został około 507 r. biskupem diecezji Ruspe koło Kartaginy.
Wiódł teologiczne spory z arianami. Wskutek ich intryg został wygnany wraz z trzystoma biskupami przez króla Wandali Trazymunda. Udał się na Sardynię, gdzie napisał swoje najważniejsze dzieła, zajmujące się tematyką polemiczną. Przeniósł tam również relikwie św. Augustyna.
W 523 r. w wyniku łaski następcy Trazymunda Hilderyka powrócił do swojej diecezji. Zmarł w 532/533 r. w Ruspe.
Wielu nazywa św. Fulgencjusza „przyjacielem Augustyna” mimo tego, że nigdy się nie spotkali osobiście, bowiem Fulgencjusz urodził się po śmierci Augustyna. Napisał natomiast wiele komentarzy do dzieł swojego mistrza.
W ikonografii św. Fulgencjusz przedstawiany jest jako pustelnik, modlący się przed lub w jaskini, czasami jako biskup z księgą. Czcimy go 1 stycznia.
opr. aś/aś