Miała szczególne nabożeństwo do Męki Pańskiej. W swoim życiu była także świadkiem cudów, które działał św. Antoni z Padwy. Św. Antoni był jej kierownikiem duchowym.
Błogosławiona Helena Enselmini urodziła się w 1207 roku w arystokratycznej rodzinie. Mając trzynaście lat – jeszcze za życia św. Franciszka z Asyżu – wstąpiła do założonego przez niego klasztoru klarysek w Arcella koło Padwy we Włoszech. Jej decyzja została bardzo radośnie przyjęta w rodzinie. Św. Franciszek osobiście wręczył jej habit zakonny. Żyła w całkowitym ubóstwie i umartwieniu. Słynęła swoją cierpliwością i innymi cnotami. Przeżywała zwątpienia w wierze, ale postanowiła całkowicie zaufać Opatrzności Bożej.
Miała szczególne nabożeństwo do Męki Pańskiej. W swoim życiu była także świadkiem cudów, które działał św. Antoni z Padwy. Św. Antoni był jej kierownikiem duchowym.
Ciężko zachorowała. Straciła mowę, wzrok i możność poruszania się. Doświadczyła wtedy wielu wizji. W ciągu ostatnich miesięcy życia nie przyjmowała innych pokarmów niż Najświętszy Sakrament. Zmarła 4 listopada 1231 roku. Jej grób znajduje się w kościele św. Zofii w Padwie.
Kult Heleny w Kościele zatwierdził papież Innocenty XII w 1695 roku. Czcimy ją 4 listopada.
opr. aś/aś