Ofiarowanie Maryi

ks. Tomasz Jelonek

OFIAROWANIE MARYI

Tradycja chrześcijańska uzupełnia przekaz Ewangelii i w odniesieniu do dziecięcego okresu życia Maryi mówi o ofiarowaniu Jej w świątyni.

Okres bizantyjski (330-638) był dla Jerozolimy okresem największego rozwoju chrześcijaństwa, któremu towarzyszyły liczne budowle sakralne. Największy rozkwit nastąpił za panowania cesarza Justyniana (527 do 565). W tym czasie między innymi dokończono budowę wspaniałej bazyliki zwanej Nowym Kościołem Najświętszej Maryi Panny.

Nazwa Bazylika Matki Bożej Nowej odnosiła się do faktu powstania jeszcze jednej świątyni w Jerozolimie, ale właściwym tytułem kościoła była tajemnica Ofiarowania Maryi na służbę w  Świątyni Jerozolimskiej. Pod takim tytułem bazylika została konsekrowana 20 listopada 543 roku. Sama bazylika nie długo służyła kultowi Bożemu. Została zburzona w  związku z  najazdem Persów w  roku 614 i  więcej jej nie odbudowano, choć niektóre przekazy wspominają, że wierni jeszcze przez długi czas modlili się na miejscu jej ruin. Nie zginęła jednak pamięć tego kościoła i od siódmego wieku Kościół na Wschodzie obchodził rocznicę jego poświęcenia. Święto zostało przeniesione w jedenastym wieku także na Zachód, a w roku 1472 papież Sykstus IV rozciągnął je na cały Kościół. Przy okazji reformy kalendarza liturgicznego za Piusa V usunięto z mszału i brewiarza to wspomnienie liturgiczne, ale później znów powróciło pod datą 21 listopada. Pozostawiła je także ostatnia posoborowa reforma liturgiczna i w kalendarzu liturgicznym mamy obecnie 21 listopada wspomnienie obowiązkowe Ofiarowania Maryi Panny. Krótki komentarz w Liturgii godzin łączy historię z misterium:

Fragment pochodzi z książki: ks. Tomasz Jelonek Rozważania maryjne ISBN: 978-83-7720-340-8 wyd.: Wydawnictwo PETRUS 2015

Dzisiejszy dzień jest pamiątką poświęcenia „nowego kościoła Najświętszej Maryi Panny”, zbudowanego obok świątyni jerozolimskiej w  roku 543. Kościół wspomina dzisiaj przede wszystkim ofiarę, która dokonała się w duszy Maryi w zaraniu Jej świadomego życia pod natchnieniem Ducha Świętego.

Powrócimy jeszcze do opisu wydarzenia, jaki znajduje się w Ewangeliach apokryficznych. W tym jednak rozważaniu zwróćmy uwagę na ten najważniejszy aspekt tajemnicy ofiarowania Maryi. To Ona sama świadomie wybiera Boga i Jego sprawy jako najważniejsze w swoim życiu. Wybiera bezapelacyjnie i nieodwołalnie. Pod tym względem stanowi niedościgły wzór dla każdego ucznia Chrystusa. Jeżeli w chwili naszego chrztu decydowali za nas rodzice, trzeba jednak nie tylko w czasie liturgii Wielkiej Soboty, ale wiele razy w życiu powracać do obietnic chrzcielnych i  wielokrotnie dokonywać wyboru Boga, Jego miłości, Jego przykazań i naszej wierności.

Ponieważ wśród różnych sytuacji życiowych bardzo często nasz wybór traci swoją konsekwencję, praktyka ponawiania wyborów pozwoli nam bardziej związać się z Bogiem, jedynym naszym oparciem i ratunkiem.

Maryja dokonała wyboru i pozostała mu zawsze wierna, tę wierność chciejmy naśladować, gdy rozważamy tajemnicę ofiarowania Maryi w świątyni jerozolimskiej.

opr. ab/ab