Nawiedzenie

ks. Tomasz Jelonek

NAWIEDZENIE

Maryja po Zwiastowaniu z  pośpiechem udała się do swojej krewnej Elżbiety. Przenieśmy się duchowo tam, gdzie spotykają się dwie brzemienne Matki, Maryja przynosi w  sobie Wcielonego Syna Bożego, a  Duch Święty szczególnie patronuje całemu wydarzeniu. W naszym rozważaniu niech przemówi najpierw Ewangelista:

W tym czasie Maryja wybrała się i poszła w góry do pewnego miasta w [pokoleniu] Judy. Weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę. Gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Maryi, poruszyło się dzieciątko w jej łonie, a Duch Święty napełnił Elżbietę. Wydała ona okrzyk i powiedziała:

„Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona. A skąd mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie? Oto, skoro głos Twego pozdrowienia zabrzmiał w  moich uszach, poruszyło się z  radości dzieciątko w moim łonie. Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Ci od Pana”.

Wtedy Maryja rzekła:

„Wielbi dusza moja Pana,

I raduje się duch mój w Bogu, moim Zbawcy...”

Fragment pochodzi z książki:

ISBN: 978-83-7720-340-8
wyd.: Wydawnictwo PETRUS 2015

Ewangelista nie podaje nazwy miejscowości, w jakiej mieszkała Elżbieta, ale tradycja chrześcijańska wiąże opisane wydarzenie z  Ain Karem, znajdującym się w  odległości ośmiu kilometrów od Starej Jerozolimy, dziś natomiast będące przedmieściem stolicy Izraela. Tam w sanktuarium Nawiedzenia w  absydzie za głównym ołtarzem znajduje się malowidło, będące dziełem F. Manettiego i C. Vagariniego. Centralne miejsce na nim zajmuje Maryja, wyśpiewująca chwałę Bożą. To tu czcimy tajemnicę Jej hymnu, od pierwszego słowa w  łacińskim tłumaczeniu zwanego Magnificat. To tu samo naturalne piękno otoczenia, w które wkomponowane jest to sanktuarium, unosi duszę do nieba i napełnia radością. Maryja jest napełniona Duchem Świętym, inspiratorem wszelkiej nadprzyrodzonej radości, a spotkanie z Elżbietą w kontekście radosnego poruszenia Dziecięcia, nie mogło pozostać bez wspaniałego wybuchu radości przemienionej w pieśń pochwalną na cześć Boga Zbawiciela. Ten śpiew Maryi nie milknie w  Kościele, a  na oglądanym malowidle artysta przedstawił rozśpiewaną Maryję, otoczoną w niebie przez aniołów, a  na ziemi przez ludzi, Jej czcicieli. Natomiast na samej górze nad postacią Maryi unosi się Duch Święty w postaci gołębicy.

Słowa hymnu Magnificat wskazują nam drogę zaufania miłosierdziu Bożemu, które nie opuszcza potrzebującego, gdy się do Niego zwraca z  pokorą. Nawiedzenie ma nas uczyć tej pokory i zaufania. Nawiedzenie także ma wyzwalać w nas postawę otwarcia na drugiego człowieka. Uczestnicząc w radości Maryi i razem z Nią wielbiąc Boga, mamy uczyć się od Niej nawiedzać naszych bliźnich, aby zanieść im radość i  Boga, a  wtedy także nasza radość będzie się powiększała. Maryja przyniosła Boga do domu Zachariasza, a  my mamy go nieść w  całe współczesne nam życie społeczne.

opr. ab/ab