XXIX niedziela zwykła - A

Iz 45,1.4-6; 1 Tes 1,1-5b; Mt 22,15-21

Duchu Święty, przyjdź!

Jezu, z Twoją pomocą rozpoczynam rozważanie tekstu biblijnego, który Kościół podaje na XXIX Niedzielę Zwykłą.

Dzisiejsza Ewangelia podejmuje kwestię relacji Kościół – państwo. Temat ten był zawsze aktualny.

Na początku chrześcijaństwa władze rzymskie były nieprzychylne wyznawcom Chrystusa. Dochodziło do licznych prześladowań i palmę męczeństwa zyskało wielu chrześcijan. W 313 r. sytuacja zmieniła się diametralnie poprzez wydanie Edyktu Mediolańskiego i odtąd chrześcijaństwo zaczęło stopniowo zyskiwać przewagę w Europie.

Przez całe średniowiecze państwo było ściśle związane z Kościołem. Sytuację tę najbardziej zmieniła rewolucja francuska, która oddzieliła zupełnie Kościół od państwa, wprowadzając między tymi dwiema instytucjami wrogość. Stopniowo inne państwa zaczęły przyjmować ten model relacji państwo – Kościół.

Współcześnie dominuje laickość państwa. Najbardziej chyba pod tym względem posunęła się Francja, nazywana najstarszą córą Kościoła, która chce wyrzucić religię z życia publicznego.

Zadaniem chrześcijan jest doprowadzić do tego, by nie oderwać tego, co oficjalne, od religii, od wiary. Wyobrażamy sobie na przykład obchody Święta Niepodległości bez udziału biskupów? A czy wiemy, że niektóre wpływowe środowiska obecność hierarchów polskiego Kościoła na tych uroczystościach drażni?

Polityki nie można i nie wolno oddzielać zupełnie od Kościoła. Kościół powinien jasno wyrażać swoje stanowisko i powinno być ono respektowane przez władze.

Przemyślę w tym tygodniu:

1. Czy modlę się za rządzących Polską?

2. Czy moje poglądy polityczne zgodne są ze stanowiskiem Kościoła?

3. Czy zapoznaję się z katolicką nauką społeczną?

Powyższa refleksja została zaczerpnięta z książki Kajetana Rajskiego „Wsłuchani w Słowo. Refleksje na niedziele i święta roku A” (Biblos 2010)

opr. aś/aś