Droga (fragment)

Charakter

1 
Niech twoje życie nie mija bezpłodnie. — Bądź pożyteczny.


— Zostaw po sobie ślad. — Świeć światłem swojej


wiary i miłości.


Swoim życiem apostoła zmyj lepkie, brudne ślady pozostawione


przez plugawych siewców nienawiści. — I oświetlaj


wszystkie ziemskie drogi ogniem Chrystusa, który nosisz


w sercu.

2
Oby twoja postawa i twoje rozmowy były takie, ażeby


wszyscy, widząc cię lub słysząc, mogli powiedzieć: „Ten


człowiek czyta życie Jezusa Chrystusa”.

3 
Powaga. — Porzuć fochy i czułostkowość płochej dziewczyny


czy dziecka. — Niech twoja postawa zewnętrzna


odzwierciedla spokój i ład twojego ducha.

4 
Nie mów: „Taki już jestem... To kwestia charakteru”.


Nie — to kwestia braku charakteru. Bądź mężny — esto vir.

5 
Naucz się mówić „nie”.


6 

Odwróć się od nikczemnika, gdy ci szepcze do ucha:


„Po co komplikować sobie życie?”.

7 
Nie miej ducha „zaściankowego”. — Poszerzaj swoje serce,


aż stanie się uniwersalne, „katolickie”.


Nie trzepocz skrzydłami niczym kura, skoro możesz wzbić


się wysoko jak orzeł.

8 
Spokój. — Po co się złościć, skoro złoszcząc się, obrażasz


Boga, sprawiasz przykrość bliźniemu, sam czujesz się źle...


A w końcu i tak musisz przestać się złościć.

9 
Powiedz to samo innym tonem, bez gniewu. Twoje


argumenty nabiorą wówczas mocy i — przede wszystkim —


nie obrazisz Boga.

10 
Nie upominaj, kiedy czujesz oburzenie z powodu


popełnionego uchybienia. — Zaczekaj do następnego dnia,


albo i dłużej. — Wtedy dopiero, ze spokojem i czystą intencją,


nie omieszkaj udzielić upomnienia. — Więcej zyskasz


jednym serdecznym słowem niż trzygodzinną kłótnią. —


Powściągaj swój temperament.

11 
Wola. — Energia. — Przykład. — Co ma być wykonane,


wykonaj... Bez wahania... Bez oglądania się na innych...


Bez tego ani Cisneros nie byłby Cisnerosem2, ani Teresa


de Ahumada nie byłaby Świętą Teresą..., ani Ińigo de Loyola


Świętym Ignacym...


Bóg i odwaga! — Regnare Christum volumus!

12 
Wzrastaj w obliczu przeszkód. — Łaski Pana ci nie


zabraknie: Inter medium montium pertransibunt aquae!—


pokonasz góry!


Co z tego, że chwilowo musisz ograniczyć swoją aktywność,


skoro później, niczym puszczona sprężyna, sięgniesz nieporównywalnie


dalej, niż ci się kiedykolwiek marzyło?

13 
Oddalaj od siebie owe niepotrzebne myśli, przez które —


w najlepszym razie — tracisz czas.

14 
Nie trać swojego czasu i swojej energii — które należą


do Boga — na odpędzanie kamieniami psów ujadających


przy drodze. Nie zwracaj na nie uwagi.

15
Nie odkładaj pracy do jutra.

16 
Godzisz się na przeciętność? Ty... jednym z wielu?


Przecież urodziłeś się po to, aby przewodzić! Wśród nas nie


ma miejsca dla opieszałych. Ukorz się, a Chrystus rozpali


cię na nowo ogniem Miłości.

17 
Nie popadaj w tę chorobę charakteru, której objawami


są: brak stałości we wszystkim, beztroska w działaniu


i mówieniu, roztrzepanie... jednym słowem: lekkomyślność.


A lekkomyślność — nie zapominaj o tym — przez którą


twoje codzienne plany pozostają puste („tak pełne pustki”),


jeżeli nie zareagujesz na czas — nie jutro: teraz! — sprawi,


że twoje życie stanie się jak martwa i bezużyteczna kukła.

18 
Upierasz się, by być światowcem, beztroskim


i lekkomyślnym, ponieważ jesteś tchórzem. Czymże, jeśli


nie tchórzostwem, jest owa niechęć do zmierzenia się


z samym sobą?

19
Siła woli. To cecha niezwykle ważna. Nie lekceważ


rzeczy małych, bo one nigdy nie są błahe ani mało


ważne. Przez ciągłe odmawianie sobie tych rzeczy


i przezwyciężanie siebie w drobiazgach z pomocą łaski


Bożej wzmocnisz, zahartujesz swoją wolę, aby być przede


wszystkim panem samego siebie. A później przewodnikiem,


wodzem, liderem... który będzie zobowiązywać,


popychać, pociągać własnym przykładem i słowem,


i wiedzą, i panowaniem.

20
Ścierasz się nieraz z różnymi ludźmi, z ich charakterami...


Nie może być inaczej — nie jesteś przecież złotą


monetą, która podoba się każdemu.


A zresztą, jak bez tych starć w obcowaniu z bliźnimi


pozbyłbyś się ostrych kantów, nierówności i szorstkości —


niedoskonałości i braków — twojego charakteru, żeby


osiągnąć regularny, oszlifowany i gładki, choć zdecydowany


kształt miłości, doskonałości?


Gdyby twój charakter i charakter otaczających cię osób był


miękki i mdły jak beza, nie mógłbyś się uświęcić.

21 
 Wymówki. — Na pewno nigdy ci ich nie zabraknie,


aby zaniechać spełniania swoich obowiązków. Jaka obfitość


bezrozumnych rozumowań!


Nie warto poświęcać im uwagi. — Odrzuć je i czyń


swoją powinność.


22
Bądź silny. — Bądź mężny. — Bądź człowiekiem. —


A następnie... aniołem.

23 
Twierdzisz, że... nie możesz dać z siebie więcej? — Czy


raczej... nie możesz dać z siebie mniej?

24
Masz ambicję zdobywać wiedzę..., przewodzić...,


wykazać się odwagą.


Dobrze. Doskonale. — Ale... dla Chrystusa, dla Miłości.

25
Nie kłóćcie się. — Zazwyczaj z kłótni nie wypływa


światło, gdyż gasi je zapalczywość.

26
Małżeństwo to święty sakrament. W swoim czasie,


kiedy będziesz miał go przyjąć, niech twój kierownik


duchowy lub spowiednik doradzi ci odpowiednią lekturę.


W ten sposób przygotujesz się lepiej do godnego dźwigania


obowiązków życia rodzinnego.

27
Śmiejesz się, bo ci powiedziałem, że masz „powołanie


do małżeństwa”? — A właśnie że je masz. Tak jest — powołanie.


Poleć się św. Rafałowi, aby doprowadził cię — jak Tobiasza —


w czystości aż do kresu drogi.

28

Małżeństwo jest dla szeregowców, a nie dla sztabu


Chrystusowego. — Bo o ile odżywianie jest niezbędne


każdej jednostce, o tyle rozmnażanie jest potrzebne dla


przetrwania gatunku, a poszczególne osoby mogą się


od tego obowiązku uchylić.


Pragnienie posiadania dzieci? Dzieci, dużo dzieci


i niezatartą smugę światła pozostawimy po sobie, jeśli


poświęcimy w ofierze egoizm ciała.

29
Nietrudno jest osiągnąć na tym świecie względne


i nędzne szczęście egoisty, który zamyka się w swojej wieży


z kości słoniowej, w swojej skorupie... — Ale szczęście


egoisty jest krótkotrwałe.


I dla tej karykatury raju miałbyś utracić szczęście wieczne,


chwałę, która nigdy nie przeminie?

30 
Jesteś wyrachowany. — Nie mów mi, że jesteś młody.


Młodość daje z siebie wszystko, co może: oddaje bez


zastrzeżeń samą siebie.

31 
Egoisto. — Zawsze o „swoich sprawach”! — Wydajesz


się niezdolny, by odczuwać braterstwo Chrystusowe.


W bliźnich nie widzisz braci — tylko stopnie.


Przeczuwam twoją całkowitą porażkę. — A gdy zostaniesz


pogrążony, zapragniesz, by okazywano ci miłość, której


sam teraz nie chcesz okazywać.

32
Nie będziesz nigdy przywódcą, jeżeli w ludziach


widzisz jedynie stopień, żeby wspiąć się wyżej. — Będziesz


przywódcą, jeśli masz ambicję zbawienia wszystkich dusz.


Nie możesz żyć odwrócony plecami do tłumów: musisz


pragnąć ich szczęścia.