Matka pięknej miłości

CZYTAJ! Bardzo ważna jest atmosfera wyciszenia (może towarzyszyć ci zapalona świeca). Przed lekturą należy wezwać pomocy Ducha Świętego. Przeczytaj powoli i spokojnie wskazane teksty.

ROZWAŻ! Po lekturze rozważ orędzie, które pragnie pomóc ci w osobistej medytacji nad tekstem. Pytaj samego siebie: co Bóg chce mi powiedzieć przez dane Słowo?

MÓDL SIĘ! Medytacja słowa Bożego w sposób oczywisty prowadzi do modlitwy. Dlatego spróbuj modlić się Słowem. Na zakończenie warto podjąć konkretne postanowienie, jakiś czyn wypływający z medytacji nad usłyszanym Słowem.

Stary Testament mówi o pięknie biblijnych niewiast: Noemi, Zuzanny, Judyty, Estery, córek Hioba. Mądrość Syracha podkreśla wartość naturalnego piękna: "Jak słońce wschodzące na wysokościach Pana, tak piękność dobrej kobiety między ozdobami jej domu. Jak światło błyszczące na świętym świeczniku, tak piękność oblicza na ciele dobrze zbudowanym" (Syr 26,16-17). Temat piękna dominuje zwłaszcza w Księdze Pieśni nad pieśniami. W Biblii piękno jest przede wszystkim cechą tego, co jest na swoim miejscu i pełni właściwą sobie funkcję. Jest skutkiem wewnętrznego bogactwa, mocy i życia. Wartości ludzkie i religijne mają więc pierwszeństwo, bez nich bowiem próżna jest piękność (Prz 31,30).

Psalmista jak trubadur na uczcie królewskiej wyśpiewuje hymn pochwalny na cześć Króla "najpiękniejszego spośród synów ludzkich" (w. 2-10) oraz Królowej odzianej w piękno jak "w złoto z Ofiru", stojącej "po [Jego] prawicy" (w. 11-18). Ojcowie Kościoła odnoszą ten obraz do Chrystusa i Maryi w chwale. Pieśń opiewa Oblubieńca, Oblubienicę - Kościół Chrystusowy i wspólnotę świętych, zaproszonych na ucztę niebiańską z wszystkich pokoleń i narodów. W tej wspólnocie wszyscy są pełni radości, piękni i dobrzy.

Odblask omawianego psalmu znalazł swoje odbicie w hymnie Magnificat, gdy Maryja chwali Boga, że "wielkie rzeczy uczynił [Jej] Wszechmocny (...) Strąca władców z tronu, a wywyższa pokornych" (Łk 1,49.52; Ps 45,4.6).

Pieśń pochwalną poprzedza scena Zwiastowania, w której Bóg posyła anioła Gabriela do Dziewicy z Nazaretu. Posłaniec przynosi Maryi radosną Nowinę: "Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba, a Jego panowaniu nie będzie końca" (1,32-33). Wybór Oblubienicy, która ma stać się Bogarodzicą, rozbrzmiewał już w psalmie 45., gdy prorok zachęcał Córę królewską: "Posłuchaj, córko, spójrz i nakłoń ucha, zapomnij o swym ludzie, o domu swego ojca. Król pragnie twego piękna, on twoim panem, oddaj mu pokłon" (45,11-12). Nowa Córa Syjonu uważnie słucha słów Anioła, rozważa je w sercu, stawia ważne pytania, rezygnuje ze swoich planów i w konsekwencji z wielką pokorą i oddaniem wyznaje: "Oto Ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według twego słowa" (1,38). To swoisty pokłon oddany Królowi, gest całkowitego oddania. W tym zbawczym momencie Dziewica z Nazaretu - "za sprawą Ducha Świętego" - staje się Matką pięknej Miłości i oddaje swoje piękno na służbę Panu. On zaś "wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy" i odtąd błogosławić Ją będą wszystkie pokolenia (por. Łk 1,48).

Biblia milczy na temat piękna fizycznego Maryi. Św. Ambroży uważa jednak, że "wypada, aby u Maryi samo piękno cielesne było obrazem duszy, figurą prawości". Biskup Mediolanu podpowiada nam, że Dziewica "łaski pełna" jest piękna ze względu na Tego, który jest Twórcą Piękna.

Maryja rozważająca w swym sercu słowa i czyny Jezusa, przypomina Kościołowi, co powinno być treścią rozważań - a powinno nią być Słowo Boże, Ewangelia.

- Czy potrafimy słuchać Słowa Bożego na wzór Maryi, która "chowała wiernie wszystkie te wspomnienia w swoim sercu" (Łk 1,51)?

- Jak przyjmujemy zapewnienie Jezusa: "Moją matką i moimi braćmi są ci, którzy słuchają Słowa Bożego i wypełniają je" (Łk 8,21)?

- Paweł VI nazwał Maryję "Nauczycielką pobożności" (MC 47). Czego nas uczy Maryja śpiewająca Magnificat, pielgrzymująca do Jerozolimy, zachowująca przepisy Prawa i zwyczaje rodzinne?

- Dlaczego wielcy mężowie Kościoła obierają Ją sobie za szczególną Orędowniczkę?

Maryjo, Matko kontemplacji, Ty zachowałaś w swoim sercu słowa, postawy i gesty Jezusa, rozważałaś je, przyjmowałaś z pokorą i odwagą w swoim życiu; pomóż nam czytać, medytować i kontemplować Boże Słowo, aby poruszyło nas do głębi. Uproś nam zdolność odkrywania przemieniającej potęgi Pisma Świętego, w którym zmartwychwstały Chrystus żyje w mocy Ducha Świętego, objawia się każdemu z nas, otwierając najtajniejsze drzwi naszych serc, wchodząc w najtajniejsze zakamarki naszej świadomości, napełniając nas wolnością, pogodą ducha, cichością i pokojem.

opr. mg/mg