Fragmenty kompendium po świecie istot niebieskich, ale także podręcznika do głębszej medytacji p.t. "Aniołowie"
Stanisław Biel SJ ANIOŁOWIE Medytacje biblijne
|
|
Aniołowie należą do świata duchowego. Z nazwy są posłańcami, wysłannikami Boga (gr. angelos oznacza posłaniec). Kontemplują Jego oblicze, wsłuchują się w Jego głos (por. Ps 103, 20), by móc spełniać z miłością Jego wolę. Nie są jednak istotami bezwolnymi ani marionetkami w ręku siły wyższej. Mają rozum i wolną wolę. W stosunku do człowieka pełnią zwykle rolę służebną — oznajmiają mu zamiary Boga. Z drugiej strony przewyższają go inteligencją, pięknem, doskonałością, zdolnością do miłości absolutnej (por. Katechizm Kościoła Katolickiego, 329-330).
Święty Augustyn wskazuje na różnicę między naturą a misją aniołów. Naturą jest wymiar duchowy, misją — posłannictwo: Przez to, czym jest, jest duchem, a przez to, co wypełnia, jest aniołem.
Aniołowie swoim istnieniem i działaniem odzwierciedlają piękno, myśl i blask Stwórcy. Ponieważ uczestniczą w całkowitym poznaniu Boga, pragną, by był jak najszerszej poznawany i kochany. Ich doskonałe posłuszeństwo wynikające zmiłości sprawia, że służą realizacji Jego zamysłu.
Aniołowie nie są równi Bogu, nie są wieczni, zostali stworzeni w określonym czasie. Są natomiast nieśmiertelni i nieustannie obecni w historii świata i człowieka.
Po raz pierwszy pojawiają się na kartach Biblii w opisie raju ziemskiego, Edenu (Rdz 2-3). Nazwa Eden wywodzi się z języka sumeryjskiego (edin) i oznacza „równinę, step”. Mówi się również poetycko o „ogrodzie Boga”. Raj miał być miejscem, gdzie człowiek pogodnie przeżywa swoje dni w bliskości i przyjaźni ze Stwórcą. Bóg powierzył mu również misję współpracy z sobą w doskonaleniu stworzonego dzieła (Rdz 2, 15). W rajskim ogrodzie człowiek nie odczuwał żadnych przykrych uczuć ani bólu, cierpienia. Nie odczuwał również wstydu, czego symbolem jest nagość. Żył w harmonii z całym stworzeniem, również z dzikimi, lecz łagodnymi zwierzętami (por. Iz 11, 6nn).
Gdy człowiek żyje w bliskiej przyjaźni z Bogiem, gdy Mu wierzy i ufa, możliwa jest dogłębna harmonia; z innymi ludźmi, z naturą, z samym sobą. W przeciwnym razie pojawia się chaos, bezsens i pustka. Piekło.
opr. ab/ab