Cudowny upominek

Maryja nie zapomina o swoich dzieciach

Rozmowa s. Elżbietą Kramp ze Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego a Paulo w Warszawie.

Matka Boża przyrzekła szczególne łaski tym, którzy nosić będą Cudowny Medalik z wiarą i ufnością. O jakie łaski ludzie proszą najczęściej?

Jedni o łaskę fizycznego uzdrowienia, inni o pomoc duchową. Każdy człowiek, doświadczając bólu, pragnie ulgi i uzdrowienia. Pod koniec sierpnia przyszła do nas kobieta z prośbą o rozmowę. Spotkałam się z nią, podzieliła się wielkim zmartwieniem. W życiu jej rodziny wydarzyła się tragedia. Kobieta czuła, że jest częściowo za taki stan rzeczy odpowiedzialna, ponieważ nie zareagowała w odpowiednim momencie. Ze swoim bólem zgłosiła się już wcześniej do kapłana, była u spowiedzi, ale nadal towarzyszył jej niepokój. Ciężar grzechu zaniedbania pozostał. Z ufnością powierzyłam jej sprawę Maryi, ofiarowując kobiecie Cudowny Medalik.

Rozdaję medaliki wraz z siostrami właśnie w takich sytuacjach - kiedy ktoś jest udręczony fizycznie czy duchowo. Te sakramentalia przekazywałam też, pracując w szpitalu jako pielęgniarka. Spotkałam chorych, którzy przyjmowali je z głęboką wiarą, pełni nadziei, że Maryja uprosi im zdrowie. Często takim aktom przyjęcia medalika towarzyszyło uzdrowienie duchowe.

Zwracając się do Maryi mamy pewność Jej opieki do końca naszych dni. Ta obietnica Maryi spełnia się ciągle w Kościele?

20 lat temu, będąc na stażu apostolskim w domu opieki w Górze Kalwarii, towarzyszyłam m.in. 90-letniej kobiecie. Wiedziałam, że jako mała dziewczynka była członkinią stowarzyszenia Dzieci Maryi, a więc musiała mieć również Cudowny Medalik. Okazało się, że kobieta przez kilkadziesiąt lat nie przystępowała do sakramentu pokuty. Kiedy na oddziale w domu opieki dokonywano zmian, miała zostać przeniesiona do innego miejsca. Nie zgodziła się na to i rozpoczęła głodówkę. Jej stan się pogarszał, a po jakimś czasie była tak słaba, że niemal umierająca. Wieczorami, pełniąc przy niej dyżury z siostrami, proponowałyśmy wspólną modlitwę. Ona jednak zawsze odmawiała. Wiedziałam, że będąc dawniej w stowarzyszeniu maryjnym, powinna mieć Cudowny Medalik. Modliłyśmy się, aby Matka Boża pomogła jej umrzeć w pokoju - przecież Maryja noszącym go obiecywała łaski. Pewnego poranka dowiedziałyśmy się, że kobieta ta poprosiła o kapłana. Nie przyjmowała już pokarmu, ale miała na tyle siły, aby zwrócić się jeszcze o pomoc - przystąpiła do sakramentu pokuty i przyjęła cząstkę Komunii św. Wierzę, że dokonało się to dzięki wstawiennictwu Matki Najświętszej. Dla mnie był to dowód opieki Matki Bożej do końca. Kiedy nawet człowiek odchodzi z Kościoła, warto ofiarować takiej osobie Cudowny Medalik. Ja również zostawiłam medalik w domu pewnej rodziny, ufając w opiekę Maryi. Bez zbytniego rozgłosu przekazujemy medaliki tym, którzy są w potrzebie. Sakramentalia te zostały „użyte” przez siostry szarytki m.in. po powodzi w 1998 r. W miejscu, gdzie było zagrożenie zalaniem, siostry wrzucały do Wisły medaliki. Okolica ta nie została zalana.

Propagatorem Cudownego Medalika był św. M. Kolbe. Zalecał, aby medalik rozdawać także dzieciom, aby zawsze nosiły go na szyi. Czy znane są Siostrze przypadki otrzymania łask przez dzieci?

Jako siostry miłosierdzia staramy się rozpowszechniać medalik, opowiadamy o nim spotkanym ludziom. Jesteśmy też zapraszane do parafii, aby mówić o opiece Maryi i rozdajemy medaliki. Przed laty, będąc w Paryżu w domu macierzystym zgromadzenia, byłam świadkiem cudownego zdarzenia z udziałem dziecka. Z Brazylii przyjechała matka z chorym synem. W kaplicy Notre Dame stoi - zachowany do tej pory, ale niedostępny dla odwiedzających to miejsce - fotel, na którym siedziała Maryja. Brazylijka mówiła swojemu dziecku, aby położyło ręce na fotelu. Chłopiec podszedł i położył główkę. Matka zapytała, dlaczego nie rączki, tylko główkę. Dziecko odpowiedziało: „Ale ta Pani powiedziała: połóż główkę”. On widział Maryję. Łask z udziałem dzieci jest wiele, Maryja opiekuje się nami wszystkimi.