Nazwa

ks. prof. Tomasz Jelonek

Ogólne wiadomości o Piśmie Świetym

ISBN: 978-83-60703-48-9

wyd.: Salwator 2007

Nazwa

Księgę tę nazywamy Biblią lub Pismem Świętym. Obie nazwy są bardzo wymowne: Biblia to termin pochodzący z języka greckiego - wyraz biblos oznacza łodygę papirusową, był również używany w odniesieniu do księgi pisanej na papirusie. Pokrewnym mu terminem biblion określano zwój papirusowy, pismo.

Po wynalezieniu papirusu sporządzano z niego zwoje, na których pisano. Księga więc miała inny kształt, niż ma obecnie, nie otwierało się jej, ale ją rozwijało. Dopiero kilka wieków później zaczęto rozcinać papirus na karty i zszywać je w kodeksy przypominające swym kształtem nasze książki.

Od tych greckich terminów powstała nazwa biblia (używana w liczbie mnogiej = księgi). Nazwa ta została przeszczepiona do języka łacińskiego w tej samej formie rzeczownika rodzaju nijakiego w liczbie mnogiej (bibliorum), a później w drodze ewolucji językowej powstał termin Biblia jako rzeczownik, już w liczbie pojedynczej, lecz rodzaju żeńskiego.

Termin ten stał się podstawą nazw używanych w wielu językach nowoczesnych. Stąd pochodzi francuska la Bible, angielskie the Bible, niemiecka die Bibel, rosyjska Biblija i polska Biblia.

Nazwa ta oznacza więc księgę. Używając określenia Księga bez żadnych dalszych uściśleń, wskazujemy na szczególny charakter tej właśnie Księgi, gdyż jest ona tak ważna i tak wyjątkowa, że wystarczy powiedzieć: "Księga", i wiadomo, o którą chodzi. Jest to Księga przez duże "K", Księga par excellence.

Mówimy o niej także Pismo Święte, nazwa ta swymi korzeniami sięga określeń stosowanych w samej Biblii. Jeszcze w Starym Testamencie, w jednej z najpóźniejszych ksiąg, w Drugiej Księdze Machabejskiej, spotykamy określenie księgi religijnej Izraelitów jako księga święta (he hiera biblos - 2 Mch 8, 23). Nowy Testament używa nazw pismo (he graphe - Mk 12, 24; Mt 21, 42; Łk 24, 7; J 5, 39 i inne), pisma święte (graphai hagiai - Rz 1, 2), dzieła święte (ta hiera grammata - 2 Tm 3, 15).

Na tej podstawie święty Atanazy w czwartym wieku wprowadził nazwę Pismo Święte, która - zwłaszcza w swej łacińskiej wersji: Scriptura Sacra - stała się podstawowym określeniem używanym w nauce katolickiej i dokumentach Kościoła.

Nazwa ta podkreśla, że te dzieła, napisane przez ludzi, odznaczają się szczególnym związkiem z Bogiem. Świętość bowiem to domena Boga, to sfera samego Boga. Święty jest Bóg i to, co odnosi się do Boga, uczestniczy w Jego świętości. Pismo Święte to Pismo Boże pochodzące od Boga.

Tak zatem obie nazwy: Biblia i Pismo Święte, wyrażają szczególną pozycję tej Księgi oraz jej wyjątkowość i boski charakter. Postaramy się i jedno, i drugie dokładniej poznać.

opr. aw/aw