Przed bramami Boga

Eugenio Zolli

Byłem rabinem Rzymu

Historia wielkiego nawrócenia

ISBN: 978-83-60703-24-3

wyd.: Wydawnictwo SALWATOR 2007

Przed bramami Boga

Do bram Boga dochodzi tylko ubogi i ten, kto potrzebuje od Niego dużo światłości. Przed drzwiami Bożymi zatrzymuje się żebrak i lekko stukając, prosi o chleb i wodę dla zaspokojenia głodu i pragnienia Boga. Potem długo i łapczywie pije wodę Bożą jako ten, kto jest spalony płomieniami Boga. Monoteizm Izraela nie wypływa z umysłu, ale z serca owładniętego żarem. Nie jest dotarciem do progów Boga w rezultacie powolnego stąpania i deptania po ścieżkach rozumowania, lecz jest owocem impulsu duszy, która przekracza naturę, by dotrzeć do bram niebios.

Świadomość Boga, jak ta na początku historii Izraela, jest faktem objawionym, dlatego staje się płonącym ogniem, promieniującym i pożerającym, wciągającym najsilniejszych z silnych. Najwyższy, który przebywa w cieniu, objawia się w całej światłości. To światło wymaga nieustannego dążenia duszy do Boga, ponieważ wiara polega na odnalezieniu Boga w sobie samym i siebie w Bogu.

Bóg nie jest podatny na zagubienie, lecz jest światłością wieczną, a człowiek... oscyluje między światłem Bożym a ciemnościami świata.

Życie codzienne, czyli życie z jego aspiracjami, działa jak siła odśrodkowa; idea Boga zaś jak siła dośrodkowa. Chociaż można próbować stłumić głos wewnętrzny, czyli potrzebę Boga, który w nas żyje i działa, to jednak tchnienie Pana ożywia to, co chcielibyśmy uśmierzyć. Dusza, która już zamilkła i umierała, zaczyna odżywać i wówczas wraca do niej świadomość Boga.

Z jej wnętrza unosi się w niebo krzyk, który daje się słyszeć. W ten sposób zraniony i krwawiący w swym sercu Paweł dochodzi do stóp krzyża. Daleki od Chrystusa Saul jest blisko pierwszych chrześcijan poprzez swoją nienawiść. Ugodzony miłością Chrystusa, umiera i zmartwychwstaje. Umiera Saul, rodzi się Paweł, rozpalony miłością, ubogacony wysiłkiem i nauczaniem, płonący i mocny, jaśniejący w męczeństwie blaskiem Chrystusa, blaskiem, który nie umiera¹⁰.

Paweł się nawrócił, ale czy tym samym opuścił Boga Izraela? Przestał kochać Izrael? Taki sposób myślenia byłby absurdalny. A więc?

¹⁰ Dz 9, 3—6: „Gdy zbliżał się w swej podróży do Damaszku, olśniła go nagle światłość z nieba. A gdy upadł na ziemię, usłyszał głos, który mówił: «Szawle, Szawle, dlaczego Mnie prześladujesz?» «Kto jesteś, Panie?» — powiedział. A On: „Ja jestem Jezus, którego ty prześladujesz. Wstań i wejdź do miasta, tam ci powiedzą, co masz czynić»”.

opr. aw/aw