Bł. Eustachy van Lieshout

Biogram bł. Eustachego Lieshouta (1890-1943)

Humbert van Lieshout urodził się 3 listopada 1890 r. w Aarle-Rixtel w Holandii. Był ósmym z jedenaściorga dzieci pobożnej katolickiej rodziny, utrzymującej się z pracy na roli.

Humbert był powszechnie lubiany, zarówno w domu, jak i w szkole, jako że odznaczał się pogodnym i towarzyskim usposobieniem. Już w dzieciństwie czuł powołanie do stanu kapłańskiego. Wbrew opinii nauczyciela, który nie widział w nim odpowiedniego kandydata na księdza, a także wbrew pragnieniom ojca, który chciał, by syn pracował na roli, a poza tym nie uważał go za dość zdolnego, by mógł zdobyć średnie wykształcenie, Humbert podjął naukę w liceum w Gemert.

Po przeczytaniu biografii misjonarza trędowatych o. Damiana de Veustera, Humbert postanowił wstąpić do Zgromadzenia Najświętszych Serc Jezusa i Maryi. Nowicjat rozpoczął w 1913 r. w Tremeloo, w Belgii, i przyjął imię Eustachy. W 1915 r. złożył śluby czasowe, a trzy lata później — śluby wieczyste.

Na kapłana został wyświęcony 10 sierpnia 1919 r. Najpierw był asystentem mistrza nowicjatu we własnym zakonie, a następnie pełnił posługę kapłańską w parafiach w Roelofarendsveen oraz w Maasluis, niedaleko Rotterdamu, gdzie schroniło się wielu Belgów uciekających przed niemiecką inwazją. Gorliwość duszpasterska, jaką się odznaczał, zwróciła uwagę rządu belgijskiego, który nadał mu państwowe odznaczenie.

W 1924 r. o. Eustachy został wysłany do Hiszpanii na naukę języka, by w ten sposób przygotować się do podjęcia pracy misyjnej w Urugwaju. Ostatecznie, w 1925 r., posłano go jednak do Brazylii, której ludność mówi po portugalsku.

W 1926 r. podjął posługę w parafii w Aqua Suja. W szczególności poświęcił się pracy na rzecz ubogich i chorych. W 1935 r. został posłany do parafii w Poá w prowincji Săo Paulo i tam również z wielką gorliwością oddał się posłudze rodzinom, chorym i ubogim. W r. 1937 otrzymał szczególny dar uzdrawiania za wstawiennictwem św. Józefa. Jego sława zaczęła docierać do różnych zakątków kraju i ludzie przemierzali ogromne odległości, by się z nim spotkać.

W 1942 r. o. Eustachy został wysłany do parafii Ibiá, a później do Belo Horizonte. Ponieważ już wówczas cieszył się opinią człowieka świętego i uzdrowiciela, pomocy szukały u niego tysiące ludzi. W sierpniu 1943 r., podczas rekolekcji dla studentów w Belo Horizonte, zasłabł. Jego stan przez następne dni pogarszał się. Przyjął sakrament chorych i odnowił śluby zakonne. Zmarł 30 sierpnia 1943 r.

Dekret Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych o heroiczności cnót Sługi Bożego został odczytany w obecności Jana Pawła II 12 kwietnia 2003 r., a dekret o cudzie przypisywanym jego wstawiennictwu został promulgowany 19 grudnia 2005 r.

opr. mg/mg

« 1 »
oceń artykuł Pobieranie..

reklama

reklama

reklama