Bł. Jakub Kern

Urodził się 11 kwietnia 1897 r. w Wiedniu i na chrzcie św. otrzymał imiona Franciszek Aleksander. Jego ojciec był ogrodnikiem. Rodzice wychowywali go w głębokiej wierze chrześcijańskiej.

Gdy miał dziesięć lat, rozpoczął naukę w niższym seminarium archidiecezjalnym w Hollabrunn, które ukończył 7 października 1915 r. Wyróżniał się pobożnością, zrównoważeniem i pogodnym usposobieniem. Był pilnym i wzorowym uczniem. W wieku 14 lat złożył ślub czystości, a rok później wstąpił do Trzeciego Zakonu św. Franciszka z Asyżu.

Po wybuchu I wojny światowej zgłosił się jako ochotnik do wojska, w którym pozostał przez trzy lata do 1 października 1918 r. 11 września 1916 r. został ciężko ranny: pocisk typu dum-dum przestrzelił mu płuca oraz wątrobę.

Jeszcze przed wystąpieniem z wojska, 20 października 1917 r., zapisał się na wydział teologiczny Uniwersytetu w Wiedniu i wstąpił do wyższego seminarium duchownego. 20 października 1920 r. rozpoczął nowicjat w zakonie premonstratensów w opactwie Geras w Dolnej Austrii. Przyjął imię Jakub, a rok później, w 1921 r., złożył pierwsze śluby. Wybrał ten zakon, pragnąc ofiarować swe życie jako zadośćuczynienie za odstępstwo o. Izydora Zahradnika z opactwa premonstratensów w Strahowie, założyciela Czeskiego Kościoła Narodowego.

23 lipca 1922 r. bł. Jakub Kern otrzymał święcenia kapłańskie w katedrze św. Stefana w Wiedniu, lecz posługę duszpasterską musiał wkrótce przerwać, aby poddać się kilku operacjom. Nie poprawiły one jednak stanu zdrowia błogosławionego. Zmarł w szpitalu 20 października 1924 r. Został pochowany w Geras.

11 lipca 1995 r. w obecności Ojca Świętego Jana Pawła II został promulgowany dekret Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych dotyczący heroiczności cnót bł. Jakuba Kerna, natomiast 7 lipca 1997 r. dekret dotyczący cudownego uzdrowienia chorego na raka mózgu dziecka, przypisywanego wstawiennictwu sługi Bożego.

(L'Osservatore Romano)