Bł. Maria od Jezusa Ukrzyżowanego Petkowić

Urodziła się 10 grudnia 1892 r. w miejscowości Blato na wyspie Korčula w diecezji dubrownickiej w Chorwacji. Pochodziła z zamożnej i wielodzietnej rodziny.

W dzieciństwie wyróżniała się zamiłowaniem do modlitwy i pracowitością. Uczyła się w rodzinnej miejscowości w szkole prowadzonej przez włoskie siostry ze Zgromadzenia Służebnic Miłości. W 1906 r. złożyła prywatny ślub czystości. Jej powiernikiem i doradcą był bp Josip Marčelić, z którym zetknęła się po wstąpieniu do Stowarzyszenia Córek Maryi. W latach 1909-1919 była jego przewodniczącą, a zapał, z jakim działała, przyciągnął do stowarzyszenia wiele dziewcząt. W tym samym czasie założyła inne organizacje: Stowarzyszenie Dobrego Pasterza, którego celem była opieka nad chorymi oraz przygotowywanie dzieci do pierwszej komunii, i Towarzystwo Matek Katolickich, do którego należało ok. 100 kobiet. Od 1917 r. kierowała franciszkańskimi tercjarzami oraz pomagała w prowadzeniu kuchni dla ubogich, która wydawała 3 tys. posiłków dziennie.

W 1918 r. złożyła biskupowi uroczystą obietnicę, że nigdy nie opuści Blato i zawsze będzie służyć ubogim. 25 marca 1919 r. wraz ze swą przyjaciółką wstąpiła do Zgromadzenia Służebnic Miłości w swej rodzinnej miejscowości. Po paru miesiącach przełożona domu umarła, a dwie pozostałe siostry wróciły do Włoch. Na polecenie biskupa Maria wraz z kilkoma towarzyszkami pozostała w Blato, aby kontynuować prowadzoną dotychczas przez zakonnice działalność charytatywną. W tym samym roku otworzyła przedszkole, dom dziecka i przytułek dla ubogich, a jednocześnie pod kierownictwem biskupa przygotowywała się do założenia nowej rodziny zakonnej — Zgromadzenia Córek Miłosierdzia. Powstało ono 4 października 1920 r., a jego konstytucje, oparte na regule trzeciego zakonu franciszkańskiego, zostały zatwierdzone przez bpa Josipa Marčelicia 15 lipca 1923 r. Maria Petković przyjęła imię zakonne Maria od Jezusa Ukrzyżowanego. Zgromadzenie rozwijało się bardzo dynamicznie, otwierało nowe klasztory, domy opieki społecznej, szpitale i szkoły w całej Chorwacji. 21 listopada 1928 r. pierwsze siostry złożyły śluby wieczyste. Od 1936 r. Maria zaczęła przygotowywać i wysyłać siostry na misje w Ameryce Łacińskiej, a w 1940 r. sama udała się do Buenos Aires i otworzyła tam dom zgromadzenia.

We wszystkim, co robiła, starała się realizować ideały franciszkańskie. Jej szczególna troska o ubogich była wyrazem miłości do Ukrzyżowanego. «Dla tego, kto kocha Jezusa Chrystusa — pisała w jednym z listów — również cierpienie dla Niego będzie słodyczą. Nie ma bowiem miłości bez poświęcenia i cierpień znoszonych dla ukochanej osoby».

W 1952 r., po powrocie do Europy, otworzyła dom generalny w Rzymie. W 1960 r. zrezygnowała z funkcji przełożonej generalnej zgromadzenia. Zmarła w Rzymie 9 lipca 1966 r. Zgromadzenie miało wówczas 46 domów zakonnych w Chorwacji, we Włoszech, w Hiszpanii i w Ameryce Łacińskiej.

opr. mg/mg