Bł. Secondo Pollo

Urodził się 2 stycznia 1908 r. w wiosce Caresanablot, niedaleko Vercelli we Włoszech. Na chrzcie św., który odbył się dwa dni później, otrzymał imiona: Secondo (Drugi) Jan. Był drugim z sześciorga dzieci ubogiej rodziny chłopskiej. Rodzice wychowywali swe potomstwo w duchu religijnym i dawali im przykład pobożnego życia.

Od dzieciństwa sługa Boży darzył szczególną miłością sakrament Eucharystii. Codziennie rano szedł pieszo kilka kilometrów, by jako ministrant służyć do Mszy św. w kościele parafialnym. Po ukończeniu czteroletniej szkoły podstawowej rodzice zapisali go do katolickiej szkoły w Vercelli.

W 1919 r. wstąpił do archidiecezjalnego seminarium duchownego, w którym ukończył gimnazjum i liceum. «Należę całkowicie do Boga — napisał w swym pamiętniku w październiku 1923 r. — dlatego moje życie musi być poświęcone Jego chwale i służbie in laetitia». Seminarium ukończył z wynikiem celującym w 1927 r. Na polecenie arcybiskupa udał się następnie do Rzymu, gdzie studiował filozofię na Papieskim Uniwersytecie św. Tomasza oraz teologię na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim. 15 sierpnia 1931 r. w miejscowości Sostegno otrzymał święcenia kapłańskie.

W dziesięcioletnim okresie pracy duszpasterskiej ks. Pollo pełnił funkcję nauczyciela w gimnazjum, potem ojca duchownego w seminarium, a wreszcie wykładowcy filozofii i teologii. Współpracował z młodzieżową sekcją Akcji Katolickiej, był kapelanem i spowiednikiem członków stowarzyszeń religijnych, pracowników «Caritas», więźniów, chorych i osób w podeszłym wieku. Wygłaszał prelekcje i konferencje religijne, organizował kursy oraz spowiadał wiernych w kościołach parafialnych. Duża ilość zajęć duszpasterskich nie osłabiała jednak jego głębokiego życia duchowego.

Pod koniec czerwca 1940 r., kiedy Włochy przystąpiły do II wojny światowej, ks. Secondo Pollo został powołany do wojska, w którym powierzono mu funkcję kapelana w stopniu porucznika, w batalionie strzelców alpejskich «Val Chisone». Był dla żołnierzy i oficerów ojcem i przyjacielem, podtrzymywał ich na duchu, dbał o ich życie religijne i spowiadał.

W grudniu 1941 r. batalion został wysłany do Czarnogóry, by zasilić stacjonujące tam jednostki włoskie. 25 grudnia, podczas przemarszu przez góry, batalion został zaatakowany przez oddziały partyzanckie. Ks. Secondo Pollo został śmiertelnie ugodzony kulą w chwili, kiedy spieszył z pomocą rannemu żołnierzowi. Zmarł następnego dnia, 26 grudnia 1941 r. Jego ostatnie słowa brzmiały: «Odchodzę do Boga, który jest taki dobry».

(L'Osservatore Romano)