Bł. Tytus Brandsma

Pod datą 26 lipca kalendarze katolickie przywołują nie tylko imiona rodziców Maryi, ale również bł. Tytusa, holenderskiego dziennikarza—męczennika. Kościół oddaje cześć kilku chrześcijanom, którzy nosili to łacińskie imię, a jest pośród nich także karmelita Tytus Brandsma, beatyfikowany przez Jana Pawła II w 1985 r.

Siard — bo takie niderlandzkie imię otrzymał na chrzcie — przyszedł na świat 23 lutego 1881 r. w Ugoklooster pod Bolsward (Fryzja). Po ukończeniu franciszkańskiego gimnazjum w Mengen wstąpił do karmelitów i w 1905 r. przyjął święcenia kapłańskie. Po studiach na rzymskim Gregorianum, zwieńczonych doktoratem z filozofii, powrócił do kraju, aby nauczać kleryków. W 1923 r. powierzono mu katedrę filozofii i historii mistyki, a w roku akademickim 1932/33 — godność rektora katolickiego uniwersytetu w Nijmegen. Jego niezwykła aktywność może budzić podziw: był redaktorem lokalnej gazety, asystentem kościelnym czasopism katolickich i współredaktorem encyklopedii katolickiej. Poza tym organizował bibliotekę katolicką i kilka wystaw, wydawał periodyk poświęcony pobożności maryjnej, utworzył instytut badań nad dziejami mistyki, zainicjował holenderski przekład pism św. Teresy z Avilla, a na dodatek — zebrał wielotysięczny zbiór średniowiecznych rękopisów mistycznych.

Podczas wojny odważnie bronił dzieci żydowskie przed wydaleniem ze szkół katolickich. W 1941 r., po liście do redaktorów naczelnych czasopism, w którym wzywał do bojkotu nieludzkich zarządzeń nazistowskich, został aresztowany i uwięziony w Scheveningen. Przed trybunałem trwał mężnie przy swoich przekonaniach, deklarując gotowość poświadczenia ich własną krwią. Po osadzeniu w obozach w Amersfoort i Dachau, w 1942 r. zmarł z wycieńczenia, dobity zastrzykiem z fenolu.

opr. mg/mg