Bł. Władysław Batthyány-Strattmann

Urodził się 28 października 1870 r. w Dunakiliti na Węgrzech w rodzinie arystokratycznej jako najmłodszy z sześciorga rodzeństwa. Mieszkał wraz z rodziną w Kittsee na terenie dzisiejszej Austrii.

Śmierć matki w 1882 r. wywarła głęboki wpływ na jego osobowość i uwrażliwiła go na ludzkie cierpienie. Już wtedy, jako 12-letni chłopiec, zapragnął zostać lekarzem i nieść pomoc ubogim. Ojciec chciał mu powierzyć zarządzanie rodzinnym majątkiem, toteż Władysław zapisał się na studia rolnicze na Uniwersytecie Wiedeńskim. Nie zrezygnował jednak z młodzieńczych zamiarów i w 1896 r. przeniósł się na wydział medycyny tego samego uniwersytetu.

Jeszcze jako student 10 listopada 1898 r. ożenił się z hrabiną Marią Teresą Coreth. Byli szczęśliwą i głęboko wierzącą parą małżeńską.

W 1902 r. założył w Kittsee mały prywatny szpital. Pracował w nim najpierw jako lekarz ogólny, później jako chirurg i w końcu jako okulista. Podczas I wojny światowej szpital został rozbudowany, by mógł pomieścić rannych żołnierzy.

W 1915 r. odziedziczył zamek w Körmend na Węgrzech, a wraz z nim tytuł książęcy i nazwisko Strattmann. Przeniósł się tam z rodziną w 1920 r. i w części zamku otworzył szpital. Od tej pory w sposób regularny udzielał pomocy ubogim pacjentom — nie pobierał od nich opłat za leczenie, często sam kupował im lekarstwa.

Z pacjentami chętnie rozmawiał o wierze. Był przekonany, że jako lekarz jest narzędziem w rękach Boga i że tylko On potrafi przywrócić człowiekowi zdrowie ciała i duszy. Wraz z chorymi modlił się o uzdrowienie.

Władysław był też wzorowym mężem i ojcem 13 dzieci. Codziennie wraz z całą rodziną uczestniczył we Mszy św. Po jej zakończeniu udzielał swym dzieciom krótkiej nauki. Każdego wieczora cała rodzina gromadziła się na wspólnej modlitwie różańcowej.

Heroiczność jego wiary objawiła się w sposób szczególny podczas długiej i bolesnej choroby. Zmarł 22 stycznia 1931 r. w Wiedniu i został pochowany w grobowcu rodzinnym.

opr. mg/mg