Kwiatki św. Franciszka z Asyżu

Kwiatki św. Franciszka z Asyżu

w przekładzie Leopolda Staffa

Rozdział 1

W imię Pana naszego Jezusa Chrystusa
ukrzyżowanego i Matki Jego, Dziewicy Maryi. Księga
ta zawiera kilka kwiatków, cudów i przykładów
pobożnych sławetnego biedaczyny Chrystusowego,
świętego Franciszka, i kilku jego towarzyszy
świętych. Na chwałę Jezusa Chrystusa. Amen

Na wstępie zważyć należy, że sławetny święty Franciszek we wszystkich czynach żywota swego podobien był Chrystusowi błogosławionemu. Jak Chrystus, kazać zaczynając, dwunastu wybrał apostołów, by wzgardziwszy wszelką rzeczą świecką, naśladowali Go w ubóstwie i w innych cnotach, tak i święty Franciszek, zakładając Zakon, z początku dwunastu wybrał towarzyszy, którzy najwyższe posiedli ubóstwo. I jak jeden z dwunastu apostołów Chrystusowych, odtrącon od Boga, obwiesił się w końcu, tak jeden z dwunastu towarzyszy świętego Franciszka, któremu na imię było brat Jan z Kapelli, odpadł i obwiesił się w końcu. Jest to dla wybranych pouczenie wielkie i powód do pokory i bojaźni, jeśli się zważy, że nikt pewien nie jest wytrwania aż do końca w łasce Bożej. I jak owi apostołowie święci zgoła cudowni byli świętością, pokorą i pełnią Ducha Świętego, tak i ci prześwięci towarzysze świętego Franciszka byli ludźmi takiej świętości, że od czasu apostołów aż dotąd świat nie widział ludzi tak cudownych i świętych. Jednego z nich bowiem porwał zachwyt aż w trzecie niebo*, jak świętego Pawła, a był to brat Idzi. Innego, to jest brata Filipa Długiego, dotknął anioł węglem ognistym na wardze, jak proroka Izajasza**. Inny, to jest brat Sylwester, mówił z Bogiem, jak mówi przyjaciel z przyjacielem, podobnie jak Mojżesz czynił. Inny wzlatał bystrością umysłu aż w światło mądrości Boskiej, podobny orłowi, Janowi Ewangeliście***, a był to brat Bernard przepokorny, który bardzo głęboko wykładał Pismo Święte. Inny, uświęcon od Boga, kanonizowany był w niebie, kiedy żył jeszcze na świecie, a był to brat Rufin, szlachetnie urodzony, z Asyżu. Tak oto wszyscy odznaczeni byli szczególną cechą świętości, jak okazuje to, co nastąpi.

* Pisze św. Paweł: „Znałem człowieka w Chrystusie, który (...) został uniesiony w zachwyceniu aż do trzeciego nieba” (Drugi list do Koryntian 12,2). Kosmografia żydowska rozróżnia kilka poziomów nieba, na najwyższym znajduje się siedziba Boga i aniołów.

** Rozżarzonym węglem Serafin dotknął ust Izajasza, aby usunąć winę i odpuścić grzechy przed powołaniem go na proroka; węgiel „szczypcami wziął z ołtarza” (Księga Izajasza 6,6-7).

*** Orzeł w tradycji chrześcijańskiej symbolizuje modlitwę i łaskę, jest emblematem św. Jana Ewangelisty (czasem z piórem lub kałamarzem w dziobie).

opr. aś/aś