Święty już za życia

„A przecież nie cały umieram,
To, co we mnie niezniszczalne trwa”
Jan Paweł II

Spontaniczne i powszechne wołanie „SANTO SUBITO” - „NATYCHMIAST ŚWIĘTY” zostało spełnione. Wkrótce Kościół Powszechny i Jego wierni będą przeżywać ogromną radość. Na Placu św. Piotra w Rzymie, na którym Karol Wojtyła w 1978 roku po raz pierwszy jako Papież udzielał ludzkości błogosławieństwa - na tym samym miejscu zostanie wyniesiony przez Stolicę Apostolską - do chwały ołtarzy.

* * *

Wdzięczni jesteśmy Ojcu Świętemu Franciszkowi za podpisanie w 2013 roku kluczowego dokumentu potwierdzającego świętość Jana Pawła II. Dziękujemy również nadzwyczaj serdecznie Jego poprzednikowi Benedyktowi XVI za podjęcie w 2005 roku procesu beatyfikacyjnego i za uznanie w 2011 roku heroiczności cnót Jana Pawła II - potrzebnych do Jego kanonizacji.

* * *

Cześć i chwała studentowi Karolowi Wojtyle

Karol Wojtyła, robotnik w kopalni „Solvay” pod Krakowem, już jako 20 - letni młodzieniec wiązał swe życie z miłością do Boga i bliźniego. Świadczy o tym Jego filozoficzny dramat „Hiob”, który napisał w 1940 roku. Myślą przewodnią tego utworu jest nie tylko historia Hioba, postaci z Bibli Starego Testamentu, lecz sięga zarówno głębin naszej ludzkiej egzystencji. Jest niejako obecna w każdym z nas, bo mówi o poddaniu się woli Bożej w wszelakich przeciwnościach życia, jest lekcją godności ludzkiej i lekcją wierności Bogu - a słowo wierność to wiara. Karol Wojtyła głosił tę odezwę przez całe swe ziemskie życie - całemu światu - bo tak obiecał sobie i Bogu.

* * *

Cześć i chwała Księdzu Karolowi Wojtyle

Młode lata kapłańskie ks. Karola Wojtyły mówiły o Jego wielkości serca i duszy. Opatrzność Boża zleciła Mu naprawdę bardzo odpowiedzialną służbę - bo wiążącą się z odpowiedzialnością za innych. O prawdziwej miłości bliźniego do bliźniego świadczy los żydowskiego dziecka uratowanego przez Polaków w latach II wojny światowej, na który miał wpływ młody ks. Karol Wojtyła. O tym mówią artykuły „Świat musi poznać tę historię” i „Miłość darem Opatrzności”. Artykuł „Świat musi poznać tę historię” posiada dokument dany autorce od prof. Yaffa Eliach, założycielki Shtetl Foundation, która zezwoliła na opublikowanie tego artykułu w polskich pismach. Artykuł ten mówi o miłości danej Shachne Hillerowi w jego dzieciństwie, o której prof. Yaffa Eliach dowiedziała się od niego dopiero 33 lata później. Ciekawa to historia:

Rok 1945 przyniósł Polakom uwolnienie. Opiekujący się dzieckiem żydowskim Polacy, którego rodzice zginęli w piecu krematoryjnym w Auschwitz, pragnęli zaadoptować je - ochrzcić i wychować na dobrego katolika. Zwrócili się do mądrego i prawego księdza, którym był ks. Karol Wojtyła i wyjawnili prawdę - testament zawierający ostatnią wolę rodziców. Ks. Karol Wojtyła odmówił udzielenia chrztu, bo uważał, że należało uszanować wolę wyrażoną w testamencie rodziców. Panstwo Jachowiczowie z bólem serca przekazali chłopca jego żydowskim krewnym w U.S.A., którzy go adoptowali. Shachne Hiller przyjął nazwisko Stanleya Bergera. Stanley zdobył wykształcenie w znanych amerykańskich uniwersytetach, ale nie znał ważnego szczegółu ze swego życia - mimo że prowadzil bardzo serdeczną korespondencję z panią Jachowicz. O decyzji ks. Karola Wojtyły dowiedział się od pani Jachowicz dopiero 16 października, w dniu, w którym Karol kardynał Wojtyła został Ojcem Świętym - Papieżem.

* * *

Cześć i chwała Ojcu Świętemu Janowi Pawłowi II

Dzień 16 października 1978 roku był dla Kościoła Powszechnego niezwykłym wydarzeniem, bo na Stolicę Apostolską powołano Polaka „z dalekiej krainy”, arcybiskupa krakowskiego, Karola Wojtyłę. Dzień ten był dla nas Polaków w kraju i na obczyźnie wydarzeniem ogromnej radości, bo nasz Rodak doznał tak wielkiego zaszczytu. Nie zapomnieliśmy słów, które padły z ust prymasa Polski Stefana Wyszyńskiego: „Gaude Mater Polonia. Oddałaś wychowanego pośród walk i cierpień Narodu swojego, najlepszego Syna Kościołowi i Jego Matce”.

Mamy wciąż przed oczyma postać Jana Pawła II na balkonie bazyliki św. Piotra, jak po raz pierwszy, jako Namiestnik Chrystusa na ziemi udzielał błogosławieństwa „Urbi et Orbi”, jak oddawał się opiece Matki Bożej oraz miłości ludzi, których został pasterzem i przewodnikiem. Oklaski i okrzyki ludu rzymskiego były podziękowaniem, bo Stolica Apostolska znowóż posiada swego przewodnika - jak i też podziękowaniem dla Jana Pawła II za tak z głębi serca wygłoszone powitanie „in nostra lingua italiana”.

Jan Paweł II swoim ujmującym uśmiechem i dobrocią serca opanował lud rzymski.

O obranym przez Jana Pawła II posłannictwie mówią szczególnie 2 z Jego 14 encyklik. Encyklika „Redemptor hominis” (1979) jest usilnym staraniem się o danie każdemu człowiekowi godności, bo człowiek wyzuty z niej - staje się narzędziem, przedmiotem, a nie osobą stworzoną na wzór i podobieństwo do Pana Boga.

Encyklika „Dives in misericordia” (1980) jest wyrazem miłości - miłosierdzia Boga do człowieka i wezwaniem Chrystusa do ludzkości do wzajemnej miłości na wzór Jego miłości „To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem” - (J 15,12.)

Nie zapominamy o prawdziwym wydarzeniu, które miało miejsce na Placu św. Piotra 13 maja 1981 roku, gdy Jan Paweł II doznał nie tylko śmiertelnego zagrożenia życia i cierpienia, ale również doznał i Miłosierdzia Bożego za przyczyną Matki Boskiej Fatimskiej, bo życie zostało Mu na nowo darowane. Uświadamiamy sobie, że przebaczenie Jana Pawła II okazane Ali Agcy, było przebaczeniem nawet dla zamachowca na ludzkie życie, i to w dodatku na życie przebaczającego. Spotkanie Karola Wojtyły z zamachowcem w jego więziennej celi, było świadectwem najgłębszej miłości, a tą bezgraniczną miłością jest miłosierdzie. Takie miłosierdzie to zwycięstwo dobra nad złem fizycznym i moralnym, zwycięstwo wiary nad nienawiścią. Przebaczenie okazane przez Jana Pawła II - Namiestnika Jezusa Chrystusa na ziemi - pozostanie wzruszającym dowodem o miłosierdziu człowieka względem człowieka - przypominajacym Miłosierdzie Boga względem ludzkości.

Spotkania z Janem Pawłem II były niewątpliwie dla młodzieży wielkim przeżyciem i doświadczeniem. Ten specjalny kontakt z młodzieżą różnych narodowości i kultur, który wprowadził w świat Jan Paweł II w 1986 roku, wskazuje na możliwość obalenia wszelakich barier istniejących między narodami i na możliwość spotkania się narodów i kultur ze sobą, aby obdarzyć ludzkość sprawiedliwym i trwałym pokojem.

Z miłości do młodych ludzi Jan Paweł II witał młodzież słowami: „Wy jesteście solą i światłem świata. Wy jesteście nadzieją Kościoła. Wy jesteście moją nadzieją”. Swą troską pasterską starał się pomóc młodzieży w sferze zachowania się we współczesnym, pełnym problemów świecie. Jan Paweł II starał się budzić w sercach młodzieży tęsknotę - ku duchowemu pięknu - jakim jest sam Bóg. Wspólną modlitwą pokazywał młodzieży, że jeżeli będzie się modlić, to zupełnie inaczej będzie wyglądało jej życie - będzie dążyła do świętości. Z miłości do Jana Pawła II, młodzież słuchała Jego kazań, bo uczył jak żyć, aby być szczęśliwym. Jakże wielkie miała szczęście spotkać:
ŚWIĘTEGO JUŻ ZA ŻYCIA — JANA PAWŁA II.

Aby wyrazić wdzięczność Bogu za miłość daną ludzkości, Jan Paweł II ogłosił WIELKI JUBILEUSZ 2000 ROKU, którego celem było uwielbienie Trójcy Świętej.

24 grudnia 1999 roku, krótko przed północą - w dwutysięczną rocznicę narodzin Jezusa Chrystusa - Jan Paweł II otworzył Drzwi Święte w bazylice św. Piotra na Watykanie. Otwarcie Drzwi Świętych jest bowiem znakiem nowego życia, danego ludzkości przez Boga. Tradycyjną rolę otwarcia Drzwi Świętych dokonał również Ojciec Święty w bazylice św. Jana na Lateranie 25 grudnia, w bazylice Matki Boskiej Większej 1 stycznia 2001 roku i w bazylice św. Pawła za Murami 18 stycznia. Zaproszenie przedstawicieli innych chrześcijańskich Kościołów do bazyliki św. Pawła za Murami świadczyło, że Jan Paweł II - następca św. Piotra na Stolicy Apostolskiej - miał na myśli odnowę (Unitatis redintegratio) między Kościołami chrześcijańskimi w nowym stuleciu i nowym tysiącleciu.

ROK WIELKIEGO JUBILEUSZU upamiętnił Jan Paweł II również pielgrzymką do Ziemi Świętej, aby jako pielgrzymujący pątnik uklęknąć w miejscach, w których istnieją ślady Jezusa Chrystusa, Wcielonego Syna Bożego.

Sercem jubileuszowej pielgrzymki było Betlejem, gdzie upamiętnił dwutysiąclecie narodzenia Jezusa. Ślady Jezusa zaprowadziły Jana Pawła II do Jerozolimy, gdzie Chrystus podczas Ostatniej Wieczerzy z uczniami ustanowił sakrament Eucharystii i kapłaństwa. Jan Paweł II, inicjator Światowych Dni Młodzieży, gdy przybył do Galilei, spotkał 100 tys. swych młodych przyjaciół, dla których odprawił Mszę Św. na Górze Błogosławieństw, a tematem Jego homilii było orędzie ośmiu błogosławieństw. Pielgrzymując śladami Jezusa, Jan Paweł II dotarł do miejsca nad Jeziorem Galilejskim, gdzie wedlug tradycji zmartwychwstały Chrystus przekazał Piotrowi najwyższą władzę w Kościele. Potwierdzeniem miłości „Totus tuus” było pielgrzymowanie Ojca Świętego do Nazaretu, gdzie w bazylice Zwiastowania Pańskiego złożył wotum złotej róży Maryi Matce Jezusa. Papież Polak, niezmordowany pielgrzym dotarł do ogrodu Getsemani, gdzie klęczał przy „skale konania” i modlił się do Chrystusa, który oddał życie swoje za owce swoje. Nawiedzenie bazyliki Grobu Świętego i wejście do pustego grobu Chrystusa i odprawienie Mszy Św. w kaplicy ukazania się zmartwychwstałego Jezusa - było dla Jana Pawła II spełnieniem pielgrzymki duszy chrześcijanina. Było świadectwem, iż „tak Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego, dał aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne” (J 3, 16)

Pielgrzymi szlak często zaprowadzał Ojca Świętego do miejsc, w których spotykał się z religijnymi i państwowymi władzami na Ziemi Świętej. Wzywał i nakłaniał wyznawców chrześcijaństwa, judaizmu i islamu - do wzajemnego zrozumienia i szacunku - do poszanowania ludzkich praw i ludzkiej godności, potrzebnych do życia w prawiedliwości i w trwałym pokoju. „Nigdy więcej wojen” - to Jego apel. Jan Paweł II podkreślał, że najważniejszą powinnością wszystkich religii jest uwielbienie Boga, Stwórcy wszechświata, Pana czasu i dziejów. Przed powrotem do Watykanu Jan Paweł II po raz drugi przybył do bazyliki Grobu Świętego, gdzie w kaplicy ukrzyżowania Pana Jezusa pogrążył się w głębokiej modlitwie. Uważał, że Jego wędrówka - pielgrzymka po Ziemi Świętej nie byłaby kompletna, gdyby tego nie uczynił.

Jan Paweł II upamiętnił WIELKI JUBILEUSZ 2000 ROKU - dwutysięczną rocznicę narodzin Jezusa Chrystusa - pielgrzymką do Ziemi Świętej, do źródła wiary i źródła Kościoła. Jan Paweł II wykonał zadanie wyznaczone Mu przez Chrystusa.

* * *

Cześć i chwała Świętemu już za życia Janowi Pawłowi II

Jakże prawdziwe są Twoje słowa: „A przecież nie cały umieram, to, co we mnie niezniszczalne trwa! ”.

Twoje całe życie i dokonania Twoje na Skale Piotrowej zostały niezapomniane. W naszych umysłach i sercach trwają te specjalne Twoje słowa: „Nie lękajcie się! Otwórzcie, a nawet otwórzcie na oścież drzwi Chrystusowi”.

Pozostawiłeś - niezniszczalną swoją miłość - dla ludzkości żyjącej obecnie i dla tej w przyszłości.

Jako inicjator Światowych Dni Młodzieży stałeś się „ambasadorem” dla obecnych i przyszłych papieży, aby głosili młodzieży - tej przyszłości narodów - że „Nie ma szczęścia, nie ma przyszłości człowieka i narodu bez miłości” i że „Bóg jest pierwszym źródłem radości i nadziei człowieka”. Głosiłeś odwieczne prawa Chrystusa, których jest miłość bliźniego. Wykonałeś służbę zleconą Tobie przez Opatrzność Bożą.

* * *

Ojciec Święty Franciszek, obrany papieżem 13 marca 2013 roku - przewodnik 29 Światowych Dni Młodzieży 22 - 28 lipca w Brazyli w Rio de Janeiro, wspaniale dokonał swego zadania. Swą postawą wiary, nadziei i miłości pełnej Boga, opanował młodzież z różnych krajów świata, która dziękowała Mu za pomoc w odkrywaniu Boga. Z głęboką czcią żegnała Go i obiecała przybyć na 30 Światowe Dni Młodzieży, które będą mialy miejsce w Polsce - w Krakowie. Obranie Polski na to religijne spotkanie w 2016 roku, jest związane z oddaniem specjalnej czci Świętemu Janowi Pawłowi II, który swe święte życie przeżywał już w Krakowie, skąd został powołany na biskupią stolicę Rzymu.

* * *

Benedyktowi XVI i Ojcu Świętemu Franciszkowi wyrażamy podziękowanie za podjęcie i prowadzenie zadania pozostawionego przez Jana Pawła II, a młodzieży życzymy szczęśliwej łaski Bożej za szczere potrzymanie i umacnianie wiary w Chrystusa.

opr. J. Lankau

opr. mg/mg